کلیشه سازی از نقش زنان و مردان در سکس یا تعصب ورزی در بر اساسِ جنسیت قرار می‌‌گیرد. ریشه این گرایش‌ها و نگرش های تبعیض آمیز می‌‌تواند به سنت‌های فرهنگی، ترس و نفرت برسد و البته به این باور که یک جنس از جنس دیگر برتر است.
این نگاه می‌‌تواند نقش و مشارکت اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی زنان و دختران را محدود کند. هم‌چنین می‌‌تواند رفتار‌های نابرابر و توهین آمیز را در مردان، چه در روابط شخصی و چه در مناسبات حرفه‌ای آن ها برانگیزد. این به نوبه خود به آزار و اذیت، تجاوز و خشونت جنسی در چارچوب روابط شخصی و خصوصی می‌‌انجامد.
نتایج و پیامدهای منفی این تجربه ها بر سلامت ذهنی و فیزیکی زنان و دخترانِ مورد بحث اثر می‌‌گذارد؛ از جمله می‌‌توان به کمبود عزت و اعتماد به نفس، افسردگی و دیگر مشکلات روحی و روانی در آن ها اشاره کرد.
در مدرسه ها، دختران و زنان جوانی که قربانی خشونت جنسی می‌‌شوند، در بسیاری مواقع نمی‌‌توانند در کلاس صحبت و سؤال‌های خود را مطرح کنند و این باعث می‌‌شود که در کیفیت یادگیری آن‌ها اثر منفی بگذارد. این به نوبه خود می‌‌تواند به رفتار‌های مخرب و زیان آوری مانند سوء تغذیه، سوء مصرف مواد مخدر و الکل و نیز دیگر آسیب‌های بدنی مثل خودزنی بیانجامد.
با این که مردان و پسران را اغلب کمتر قربانی می‌‌دانند ولی حقیقت این است که آن‌ها هم از گزند در امان نیستند؛ به ویژه در مورد تصویر و تصوری که از خودشان می‌‌سازند و نیز توانایی آن ها برای ایجاد روابطی صمیمانه، سالم و برابر با زنان.