کابوس استقلالی ها از شرایط این روزهایش می گوید

رویداد24- یکی از دو بازیکنی که موفق شد در تاریخ داربی هت تریک کند، بردی به یاد ماندنی برای قرمزها ثبت کرد. هواداران پرسپولیس هنوز در کری خوانی با رقیب خود از عبارت «3-10-10» استفاده می‌کنند و از قضا خالق این خاطره هم دوست دارد دوباره روزی در پرسپولیس بازی کند.

ایمون زاید، درباره شرایط خود با تیم جدیدش - Indy Eleven، هشتاد و دومین شهرآورد تهران و علاقه‌اش برای بازگشت به فوتبال ایران صحبت کرد.

دو ماه پیش به تیم ایندی ایلون در لیگ NASL آمریکا پیوستم و هفته گذشته اولین بازی‌مان را در لیگ انجام دادیم. تازه لیگ شروع شده و راه زیادی تا پایان بازی‌ها داریم. از شرایطم در اینجا راضی هستم و تلاش می‌کنم در بازی‌های پیش رو به تیمم کمک کنم.

خوشحالم که برای پرسپولیسی‌ها هنوز بخشی از داربی هستم. آن بازی خاطره‌انگیز در 3 فوریه 2012 برگزار شد. هیچ وقت آن شب را فراموش نمی‌کنم، چرا که یک بازی خیلی خاص و تاریخی برای من شد. آن داربی کاملا متفاوت و تک بود که ممکن است دیگر هیچ وقت در تاریخ بازی‌های این دو تیم تکرار نشود. همه جزییات آن روز را یادم می‌آید. وقتی وارد ورزشگاه شدم دیدم هوا به شدت سرد است اما با این وجود 70 تا 80 هزار تماشاگر قرمز و آبی که با هیجان بالا تیمشان را تشویق می‌کردند در ورزشگاه حضور داشتند. قبل از آن من فقط یک بازی برای پرسپولیس انجام داده بودم. یک هفته قبل از داربی در نیمه دوم وارد زمین شدم و این تنها بازی من با پرسپولیس بود. بنابراین در آن شرایط که یک بر صفر از استقلال عقب افتاده بودیم اصلا انتظار نداشتم که وارد زمین شوم. دنیزلی که سرمربی بسیار خوبی هم بود در آن زمان هدایت پرسپولیس را در دست داشت و اصلا فکر نمی‌کردم که در نیمه دوم مرا به زمین بفرستد چرا که قبل از آن بازی فقط یک نیمه از من استفاده کرده بود.

جو ورزشگاه واقعا هیجانی و دیوانه کننده بود. فضا برای هر بازیکنی که برای اولین بار می‌خواست در این بازی خاص حاضر شود بسیار سخت بود. بین دو نیمه دنیزلی برای بازیکنان صحبت کرد و پس از حرف‌هایش من را صدا زد و گفت آماده شو که وارد زمین شوی. در نیمه دوم که به زمین برگشتیم همه تماشاگران چراغ موبایل خود را روشن کرده بودند و صحنه بسیار زیبایی را دیدیدم. با شروع نیمه دوم یک گل دیگر هم خوردیم. بعد از آن و در شرایطی که 30 دقیقه تا پایان بازی مانده بود دنیزلی من و مهدوی‌کیا را صدا زد که به زمین برویم. با خودم گفتم ما دو بر صفر عقب هستیم و چیزی برای از دست دادن نداریم، پس به زمین برو و فقط از بازی لذت ببر.

من آن شب کاملا بدون ترس و استرس بازی کردم و فقط سعی کردم از جو ورزشگاه لذت ببرم. این تفکر من در لحظه ورود به زمین بود.

بله، 10 دقیقه بعد از ورود ما به بازی مهرداد اولادی اخراج شد و ما مجبور شدیم که 10 نفره به بازی ادامه دهیم. آنجا بود که دنیزلی قصد داشت من را تعویض کند و یک بازیکن دیگر به زمین بیاورد. همان لحظه‌ای که یک مهاجم دیگر در حال گرم کردن خود بود که به جای من وارد زمین شود خوشبختانه گلزنی کردم آن هم با پاس زیبای محمد نوری، بعد از آن ما دوباره خیلی زود صاحب توپ شدیم و کریمی توپ را به مهدوی‌کیا رساند و او هم با یک سانتر دقیق توپ را روی سر من انداخت. مدافعان استقلال کاملا بد جاگیری کرده بودند و هیچ کس حواسش به من نبود و من هم ضربه‌ای زدم که رحمتی نتوانست بگیرد. بازی دو – دو شد و ما در آن لحظه کار بزرگی کرده بودیم چرا که بازی دو بر صفر باخته را ده نفره مساوی کردیم. چند دقیقه تا پایان بازی مانده بود و ما باز هم تلاش کردیم. اتفاقی که چند دقیقه بعد افتاد عجیب‌تر بود. بادامکی از سمت چپ توپ را گرفت و به محوطه جریمه فرستاد، من هم بعد از یک چرخش به سمت راست شوت زدم. واقعا لحظه دیوانه کننده‌ای بود. واقعا شب خاصی شد. هنوز هم لحظه‌های حساس بازی را از اینترنت می‌بینم. تماشاگران هر دو تیم جو فوق‌العاده‌ای ایجاد کرده بودند اما این پرسپولیسی‌ها بودند که یک خاطره خوب در ذهن‌شان ثبت شد و خوشحالم که من در متن این خاطره بودم و آنها همیشه من را به یاد می‌آورند. واقعیت این است که من هم دلم برای هواداران پرسپولیس تنگ شده و هنوز هم معتقدم که آنها بهترین هواداران دنیا هستند.

دوست داشتم روز جمعه در ایران بودم و داربی را از نزدیک می‌دیدم البته اگر برای تیم محبوبم بازی می‌کردم که واقعا بهتر بود اما برای تماشای بازی هم دلم تنگ شده است. نمی‌دانم شرایط در آینده چگونه می‌شود. فعلا درگیر بازی‌های تیم جدیدم هستم و تا پایان فصل با ایندی ایلون قرارداد دارم.

به نظر من بازی زیبایی از آب درخواهد آمد چرا که هر دو تیم در بالای جدول هستند و برنده بازی قطعا قهرمان لیگ می‌شود. امیدوارم پرسپولیس این بازی را ببرد چرا که قهرمانی هم برای آنها آسان می‌شود.