هر کسی که برای نخستین بار به شهر ساحلی کن در جنوب فرانسه پا بگذارد، فارغ از هوای دلپذیر و خیابان های آرام، با لوگوی شاخه نخلی روبرو می شود که در نقاط مختلف تکرار شده اند. آن «نشانه» نماد جشنواره ای سینمایی است که حالا هفتاد و یکمین دوره خود را از سر می گذراند.
رویداد۲۴-هر کسی که برای نخستین بار به شهر ساحلی کن در جنوب فرانسه پا بگذارد، فارغ از هوای دلپذیر و خیابان های آرام، با لوگوی شاخه نخلی روبرو می شود که در نقاط مختلف تکرار شده اند. آن «نشانه» نماد جشنواره ای سینمایی است که حالا هفتاد و یکمین دوره خود را از سر می گذراند.جشنواره سینمایی کن بزرگ‌ترین رویداد سینمایی دنیاست و از آن به عنوان «دروازه جشنواره ها» یاد می شود. اما این جشنواره چگونه و در چه مسیری توانسته به این جایگاه برسد؟ اساسا سه فاکتور اصلی در ارتقای سطح یک جشنواره موثر است؛ کیفیت فیلم های انتخابی، میزان جوایز و شیوه اجرایی.
به نظر می رسد آنچه برای مسافران کن در بدو ورود به محدوده بلوار «پرم دِ لا پانتیترو» جلب نظر می کند نظم و هماهنگی در برگزاری یک رویداد باشکوه است. صدها نیروی امنیتی، راهنماها، کارگزاران تشریفات و نیروهای محلی با لباس های زیبا و یونیفورم های یکسان وظیفه دارند در حوالی فرش قرمز پنج سالن گرند لومیر، دبوسی، بونوئل، بازن و سالن دِ سولیکزانتم که همه در یک نقطه قرار دارند، به مهمانان خدمات ارائه کنند. نرده های جداکننده و گیت های بازرسی جا به جا قرار دارند و تلویزیون های بسیار بزرگ تصاویر قلب اتفاقات را پخش می کنند تا همه عابران و مراجعان بتوانند بهترین منظره را در قاب نگاهشان داشته باشند. البته در تمامی ورودی ها ناچاریم به کنترل حفاظتی تن بدهیم، شاید به خاطر هراس از هرگونه تهدید امنیتی که این روزها اروپایی ها نگران کرده است. جدا از این در هر نمایش اولیه برای آثار بخش مسابقه، ستاره ها و عوامل فیلم ها از هتل ممتازِ «مجستیک بارنر» با لیموزین های پورشه و رنو به مقابل فرش قرمز آورده می شوند و از مقابل چند هزار عکاس عبور می کنند. برای عبور از فرش قرمز لباس رسمی کت و شلوار و پاپیون برای آقایان و لباس مجلسی با کفش پاشنه بلند برای خانم ها الزامی است، حتی اگر جزو عوامل نباشند.
برای همین است که عکاسان و تصویربرداران هم کت و شلوار مشکی بر تن دارند. البته یک استثنا در این میان وجود دارد و شرکت کنندگان با لباس محلی کشورشان می توانند وارد سالن گرند لومیر شوند.
در هر دوره حدود پنجاه هزار نفر وارد کن می شوند که از این تعداد 4500 نفر خبرنگار و نمایندگان رسانه ها هستند. در ساختمان اصلی جشنواره مساحت زیادی از اتاق ها و بخش ها به سرویس های ویژه برای خبرنگاران اختصاص دارد و در اتاق خبر شرکت اورنج وظیفه خدمات رسانی را بر عهده دارد. فقط قهوه و آب معدنی و گاهی آب میوه رایگان در اختیارمان قرار می دهند و اینها تنها سرویس های رایگان برای اهالی رسانه به شمار می آید. در یک عصر شلوغ مسوول سرویس وای فای رایگان به من گفت؛ در همین لحظه 1700 نفر در حال استفاده از نت هستند. جالب است که اتصال هیچ وقت قطع نمی شود مگر آنکه از محدوده خارج شویم و برای اتصال دوباره باید رمزی که در اختیارمان هست وارد کنیم. همچنین برای هر خبرنگار با کارت صورتی (همچون خودم) یک صندوق وجود دارد که نامه ها و اطلاعات فیلم ها هر روز در آن انداخته می شود. برنامه فیلم ها برای رسانه ها و شرکت کنندگان به طور جداگانه چاپ شده و همه سر وقت روی پرده می روند. درباره دیگر شیوه ای اجرایی جشنواره کن در شماره های بعد خواهم نوشت.