رزان اشرف النجار، متولد ۱۹۹۷ میلادی یا همان ۱۳۷۶ شمسی در «خان یونس» دومین شهر پر جمعیت نوار غزه بود؛ شهری محصور بین دریا و سرزمین‌های اشغال‌شده فلسطین.
رزان ۲۱ ساله، پرستار بود. ۷۹ روز از آغاز فعالیت بشردوستانه‌اش به عنوان امدادگر داوطلب می‌گذشت. او تنها یکی از ده‌ها کشته نیروهای امدادی «تظاهرات بزرگ بازگشت» به سرزمین‌های اشغالی بود.
رزان دیروز کشته شد. در آخرین پست فیس‌بوکی‌اش نوشته بود: «نمی‌روم. برمی‌گردم. مرا هدف بگیر. نترسیده‌ام. هر روز در سرزمینم خواهم بود، با آرامش و به همراه خانواده‌ام. همه با هم ادامه خواهیم داد. #جمعه از غزه به سمت حیفا»
گلوله تک‌‌تیراندازی که به سینه رزان خورد، کمرش را شکست و منجر به مرگ او شد. دقایق آخر از تلاش تیم امدادی برای زنده نگه داشتنش در فیلم کوتاهی که با موبایل فیلمبرداری شده، در اینترنت هزاران بار دیده شده است. هشتگ‌های #رزان_نجار و #رزان_اشرف به انگلیسی و عربی بارها برای حرف زدن از سوگ او مورد استفاده قرار گرفته است و کاربران با انتشار عکس‌های او در حال عزاداری هستند.
«تظاهرات بزرگ بازگشت» که بیش از شش هفته از آغاز آن می‌گذرد، از زمان جنگ ۲۰۱۴ غزه تا امروز خونین‌ترین درگیری در نوار غزه بوده است. هفته‌هاست که هر جمعه بیش از ۱۰ هزار نفر در محدوده‌ای کوچک‌تر از یک کیلومتر تجمع می‌کنند تا حق بازگشت به سرزمین‌های اشغالی را پس بگیرند. تنها در دو هفته اول این تظاهرات بیش از ۱۱۰ فلسطینی کشته شده‌اند و بیش از ۱۲ هزار نفر در نتیجه شلیک گاز اشک‌آور مصدوم شده‌اند، در حالی که اسرائیل ادعا می‌کند تنها در برابر نیروهای حماس از خودش دفاع می‌کند، هیچ گزارش مستندی از آسیب دیدن حتی یک سرباز اسرائیلی در طول تظاهرات بازگشت منتشر نشده است.
نهادهای حقوق بشر بین‌المللی از جمله «دیده‌بان حقوق بشر» و «عفو بین‌الملل» در طول هفته‌های گذشته بارها اسرائیل را به نقض حقوق بشر در نوار غزه متهم کرده‌اند. جمعه شب گذشته دولت کویت در شورای امنیت سازمان ملل تلاش کرد تا قطعنامه‌ای علیه رفتار اسرائیل با آوارگان فلسطین معترض در مرز غزه را به رای بگذارد. این پیش‌نویس با 10 رای موافق و چهار رای ممتنع از جمله یکی از طرف نماینده بریتانیا، با وتوی آمریکا به نتیجه نرسید. با این وجود، اجماع بین‌المللی علیه اقدامات اسرائیل در نوار غزه موجب شد پیش‌نویس قطعنامه‌ای که توسط آمریکا به شورای امنیت ارائه شد و در آن حماس مقصر کشتار اخیر غزه شناخته شده بود، تنها با یک رای موافق و آن هم توسط نماینده آمریکا، بایگانی شود.
با همه اینها، هیچ اجماع بین‌المللی نمی تواند دل مادری را شاد کند که از دخترش تنها یک رپوش پرستاری خونین در آغوش دارد.