رویداد۲۴-هرچند امام در دورههای مختلف از همه جریانهای سیاسی و دلسوز انقلاب و نظام خواستند که دست از اتهام زنی بردارند، اما بعد از پیروزی انقلاب متأسفانه هوای نفس بر برخی غلبه کرد و این مسأله ضررها و خسارتهای زیادی را به جامعه وارد کرد آیتالله سیدحسین موسوی تبریزی در گفتوگو با «ایران» با اشاره به ادبیات حضرت امام(ره) از قبل از پیروزی انقلاب که در صحیفه امام هم در دسترس است، گفت: ایشان مردم را ولی نعمت همه، همه کاره مملکت و صاحبان کشور میدانستند و براساس همین دیدگاه ایشان به مردم بود که میدیدیم به قول ایشان پابرهنهها که بعداً به مستضعفان معروف شدند، بدون هیچ توقع و طلبی در همه عرصهها برای اداره کشور و حل مشکلات پیشقدم شدند.
وی که سابقه عضویت در مجالس اول و سوم و دادستانی کل انقلاب در زمان حیات امام(ره) را در کارنامه خود دارد، با اشاره به از خودگذشتگیهای مردم در سالهای نخست انقلاب، تأکید کرد: باتوجه به این واقعیتها و روحیات مردم بود که امام همیشه میگفتند رأی و نظر، برای مردم است.
دبیرکل مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم، اضافه کرد: امام هنگام شکلگیری مجلس دوم، در بحبوحه انتخابات خطاب به مردم تأکید کردند به رغم همه آنچه گروههای مختلف سیاسی میگویند، شما ملت ایران تعیینکننده هستید و رأی شما است که میتواند سرنوشت کشور را بسازد و تا خودتان اطمینان پیدا نکردید، به کسی رأی ندهید.
وی با اشاره به اینکه ایشان همواره دنبال احقاق حقوق مردم بودند، اداره ساده دفتر امام(ره) و نیز ساده زیستی اعضای دفتر را از دیگر مصادیق مردمداری رهبر فقید انقلاب برشمرد و افزود: مردم هم همین را میخواستند و با توجه به چنین ویژگیهایی بود که وقتی امام صحبت میکرد، جوانانی که تابع بودند و جان خود را در راه انقلاب میدادند، به وجد میآمدند و وقتی دست ایشان را میبوسیدند، گویی همه دنیا را به آنان میدادند. این رفتارهای جوانان و مردم بابت این بود که امام فقط مردم را میخواست.
دادستان پیشین انقلاب، با بیان اینکه امام در سپردن مسئولیتهای مهم توجه ویژهای به مجلس داشتند، این امر را نمونهای از اهمیت جایگاه مردم نزد ایشان دانست و اظهارکرد: در مسأله گروگانهای امریکایی اصلاً برای خود ما تعجب بود که امام بهطور کلی، بدون هیچ پیش شرطی حل و فصل مسأله گروگانها را به نمایندگان مردم واگذار کرد.
وی ادامه داد: ایشان نه تنها صبر کرد مجلس تشکیل شود تا این مسأله به دست مجلس حل شود، بلکه درحالی که میتوانست شروط تعیین کند مانند اینکه مذاکره کجا باشد، مستقیم با امریکا باشد یا با واسطه، یا اینکه هدف نهایی از مذاکره آزادی گروگانها باشد یا نباشد، اما هیچ شرطی نگذاشتند و همه چیز را به مجلس و نمایندگان مردم واگذار کردند. در مجلس هم درباره همه این موارد آزادانه صحبت شد و امام هم بهطور کامل نظرات مجلس را قبول کرد.
آیتالله موسوی تبریزی، این رویه را نشانه پذیرش مجلس به عنوان عصاره ملت از سوی امام راحل دانست و تأکید کرد: هرچند امام در دورههای مختلف از همه جریانهای سیاسی و دلسوز انقلاب و نظام خواستند که دست از اتهام زنی بردارند، اما بعد از پیروزی انقلاب متأسفانه هوای نفس بر برخی غلبه کرد و این مسأله ضررها و خسارتهای زیادی را به جامعه وارد کرد.