علاوه بر این، غذای اضافی هم هست، نه تنها نگرانی از افزایش وزن و سلامتی، بلکه نگرانی از این که مبادا در مهمانی غذا کم بیاید، یا این که فردا در برگشت از محل کار به خانه گرسنه باشیم و وقت و حوصله کافی برای غذا درست‌کردن نداشته باشیم، دست به دست هم می‌دهند تا در هر یخچالی را که باز می کنی مقداری غذای مانده در طبقه‌ها جا خوش کرده باشد؛ غذاهایی که خیلی زود از دهان می‌افتند و باز جایشان در سطل زباله است، به این‌ها اضافه کنید زباله‌های بهداشتی و نان خشک و وسایلی را که خراب می‌شوند اما درست کردنشان از جایگزین‌کردنشان هزینه بیشتری دارد. بعید نیست که ما حتی بیش از 360 کیلوگرم در سال هم زباله تولید کنیم، اما همه این زباله‌ها کجا می‌روند؟
این همان تصویر کارتونی مشهور است: «زباله‌ها، زباله‌سازها را دنبال می‌کنند.» به هر حال ما «همین یک زمین» را داریم که اتفاقا گرد است و از هر طرف که بچرخی باز به همان جای اول برمی‌گردی.
روز زمین، همیشه بهانه خوبی برای یادآوری این دغدغه‌هاست، اما بعضی‌ها هم هستند که تمام سالشان «روز زمین» است؛ آدم‌هایی که می‌گویند « قرار نیست ما تمام دنیا را عوض کنیم، یا این که دیگران را مجبور به کاری کنیم، اما می‌توانیم زندگی خودمان را آن طور که فکر می‌کنیم درست‌تر است، ادامه دهیم.» و این یکی از شعار های اصلی کمپین «زباله صفر» است که سابقه تاریخی طولانی دارد و حالا دوباره آپ شده است.
آغاز کار کمپین زباله صفر به دهه 70 میلادی در آمریکای شمالی برمی‌گردد؛ زمانی که یک مهندس شیمی کانادایی شرکتی به همین نام ثبت کرد تا شیوه هایی برای کاهش تولید زباله به مردم بفروشد. این شرکت مقادیر زیادی مواد شیمیایی آزمایشگاهی جدید و قابل استفاده را به صورت رایگان در اختیار شرکت ها، آزمایشگاه‌ها و دانشمندان می‌گذاشت. این شرکت بزرگ‌ترین تولیدکننده مواد آزمایشگاهی در کالیفرنیا بود که یک سری حلال و مواد مورد نیاز برای شست و شو را در قوطی‌های کوچک برای مصرف عموم می‌فروخت و از آنجا که تا مدت‌ها تنها فروشنده چنین مواد و محصولاتی بود ثروت زیادی هم از این راه به دست آورد.
در اوایل قرن بیست و یکم، شعاری که نام تبلیغاتی یک شرکت فروش مواد شوینده بود یعنی «زباله صفر» به نامی برای یک سازمان مردم‌نهاد کاهش تولید زباله در آمریکا تبدیل شد؛ اتحادیه‌ای که تلاش کرد در سر تا سر ایالت‌های آمریکا عضوگیری و شیوه‌های بازیافت زباله را ترویج کند.
کمپین «زباله صفر» به سرعت در دنیا منتشر شد و اعضایش با وبلاگ‌نویسی، حضور در برنامه‌های تلویزیونی و تبلیغ نوع تازه‌ای از سبک زندگی تلاش کردند شعار کمپین زباله صفر، کاهش تولید زباله، استفاده دوباره از چیزهای دور ریختنی و بازیافت زباله را به مردم معرفی کنند.
فعالان این کمپین می‌گویند می‌شود جلوی تولید زباله بیشتر را گرفت. خریدکردن از فروشگاه‌های محلی، خرید محصولاتی که بسته‌بندی نشده‌اند، استفاده از ساک برای خریدکردن، بسته‌بندی مواد فریزری در ظرف به جای کیسه پلاستیکی، بازیافت زباله‌های تر برای درست‌کردن کود یا تنها دفن آن‌ها در باغچه، راه هایی است که فعالان این کمپین برای کاهش تولید زباله از آن استفاده می‌کنند.
چهره جدید این کمپین، «کاترین کلگ» 25 ساله است، او که کارمند فروش یک فروشگاه است، هر روز چهار ساعت از وقت آزادش را به بازیافت زباله‌هایی که در خانه تولید می‌شود می‌گذراند، تا جایی که خودش می‌گوید تمام زباله‌ای را که در یک سال گذشته تولید کرده می‌شود در یک شیشه مربای کوچک جمع کرد.
صفحه وبلاگ او در ماه 10 هزار بازدید کننده دارد، و هر ماه 800 نفر عضو جدید می‌گیرد. کمپین «زباله صفر» بیشتر در میان زنان محبوب است، می‌گویند برای این که خانم‌ها حساسیت بیشتری به سلامتی و نگهداری از محیط زیست دارد و نگرانی‌هایشان هم برای سلامت بچه‌ها بیشتر است.
کمپین تا به حال در چندین شهر آمریکا توانسته میزان تولید زباله را کاهش دهد، با این وجود هنوز در آمریکا هر شهروند روزانه یک و نیم کیلو گرم زباله تولید می کند، که در سال بیشتر از 520 کیلوگرم است.
همان‌طور که فعالان این کمپین هم می‌گویند «زباله صفر» ممکن است یک هدف قابل دسترسی نباشد اما می‌توان به آن نگاه آرمانشهری داشت و در جهت آن قدم برداشت. شاید همه ما نتوانیم روزی چهار ساعت وقت برای بازیافت زباله‌هایمان بگذاریم، اما احتمالا همه ما می‌توانیم کیسه‌های پلاستیکی کمتری از مغازه‌ها بگیریم، خرید را با ساک انجام دهیم و شیشه‌های مربا و چیزهای دیگر را به عنوان محفظه نگهداری مواد خشک بازیافت کنیم.