رویداد۲۴-با توجه به این مقدمات چرا سایر امضاکنندگان برجام به طور جمعی قطعنامه جدیدی به شورای امنیت ارائه نمی‌کنند و از برجام دفاع نمی‌کنند؟ آمریکا قطعا چنین قطع نامه‌ای را وتو می‌کند اما با همین کار آسیب بیشتری به اعتبار و تصویر خود در سطح جهانی وارد می‌کند.پایگاه تحلیلی لابلاگ در گزارشی اظهار نظر سوشما سواراج وزیر خارجه هند درباره تحریم‌های یکجانبه آمریکا علیه ایران و به رسمیت نشناختن این تحریم‌ها را اظهار نظری قابل توجه و بی‌سابقه خواند و نوشت: این اظهارات تنش‌های هند و آمریکا را افزایش خواهد داد.
بر اساس این گزارش تصمیم شجاعانه هند نشان می‌دهد ارزیابی‌های سیاسی این کشور و اولویت‌دهی به منافع ملی تا چه حد از نظر وزیرخارجه هند مهم است. این اظهارات واکنش دیگری به سیاست‌های خصمانه کاخ سفید علیه ایران بعد از تصمیم اروپایی‌ها به حفظ برجام بدون آمریکا و ارائه پکیج انگیزشی در آینده نزدیک به ایران بود.
لابلاگ مواضع هند برای ادامه کسب و کار با ایران علی رغم فشارهای آمریکا را تضمینی برای حفظ فروش نفت ایران به یکی از شرکای تجاری کلیدی خوانده نوشت: در واقع واردات هند از ایران در ماه‌های اخیر به ۶۰۰ هزار بشکه در روز رسیده است. چین نیز حسن روحانی را برای شرکت در نشست سازمان همکاری‌های شانگهای و نشست‌های دوجانبه به پکن دعوت کرده است. پکن یکی از امضا کنندگان توافق هسته‌ای است که رابطه کلیدی نزدیکی در حوزه انرژی با ایران دارد. شرکت‌های چینی در طرح توسعه پارس جنوبی در ایران سرمایه‌گذاری کرده‌اند؛ چین و هند ۴۰ درصد از صادرات نفت ایران را به خود جذب می‌کنند و این میزان در آینده نزدیک ممکن است افزایش یابد.
این رسانه آمریکایی در گزارش خود با اشاره به بیانیه سواراج نوشت: این بیانیه پیام مخفی به سازمان ملل و نقش این سازمان در برابر اقدامات یک جانبه آمریکا در خروج از توافق هسته‌ای داشت. سواراج به طور غیرمستقیم پیامی به سازمان ملل فرستاد و به آنها گفت که باید در برابر چنین اقداماتی از توافق هسته‌ای دفاع کند و اعلام کند که موضع آنها هم حفظ برجام است و این توافق نه تنها توسط امضاکنندگان آن بلکه توسط همه کشورهای عضو سازمان ملل نیز باید اجرایی شود.
بر اساس این گزارش، قطعنامه شورای امنیت الزام‌آور است. نقطه عزیمت برای تفسیر یک قطعنامه باید توجه به معانی عادی و طبیعی واژگان مورد استفاده از سوی شورای امنیت و وزن و اهمیت در خواست‌های مطرح شده توسط این شورا باشد.
قطعنامه ۲۲۳۱ تاکید کرده که «پذیرش برجام» نشان‌دهنده «تغییر اساسی در بررسی موضوع» است و از همه کشورهای عضو می‌خواهد که به مفاد این توافق و «تصمیمات اخذ شده تحت بند ۴۱» پایبند باشند.
قطع نامه سازمان ملل تاکید می‌کند که «کشورهای عضو تحت ماده ۲۵ منشور سازمان ملل ملزم به پذیرش و اجرای تصمیمات شورای امنیت هستند» و پس از آن خواستار پذیرش توافق هسته‌ای توافق کشورهای عضو شده است. در واقع ماهیت الزام‌آور قطع‌نامه‌ها توسط ماده ۲۵ منشور سازمان ملل به صراحت تایید شده است. این ماده می‌گوید: اعضای سازمان ملل پذیرفته‌اند که تصمیمات شورای امنیت را بپذیرند و اجرا کنند. این یک تعهد قانونی است که تحت قوانین بین‌المللی قابل اجراست.
بر اساس ماده ۲۵ منشور سازمان ملل، همه اقدامات و تصمیمات شورای امنیت از جمله تصویب و اجرای برجام باید توسط کشورهای عضو اجرایی شود. این تصمیم بر اساس مفاد ماده ۲۵ منشور «تصمیم قانونی الزام‌آور برای همه جهان است و یک تصمیم توصیه‌ای معمولی نیست.»
در این گزارش گفته شده که با توجه به این مقدمات چرا سایر امضاکنندگان برجام به طور جمعی قطعنامه جدیدی به شورای امنیت ارائه نمی‌کنند و از برجام دفاع نمی‌کنند؟ آمریکا قطعا چنین قطع نامه‌ای را وتو می‌کند اما با همین کار آسیب بیشتری به اعتبار و تصویر خود در سطح جهانی وارد می‌کند و همزمان باعث ایجاد فشار بیشتر در داخل و خارج از کشور برای بازنگری در تصمیمات غلط و غیر قانونی‌اش در قبال برجام خواهد شد. تصمیماتی که به انزوای آمریکا در جامعه جهانی منجر شده است.
نویسنده این گزارش اظهار امیدواری کرده که اقدام هند در نادیده گرفتن تحریم‌های آمریکا و پیام آنها به سازمان ملل به کشورهای عضو شورای امنیت انگیزه‌ای برای اقدام علیه نقض یک توافق بین‌المللی بدهد.