رویداد۲۴-آرزو می‌کنیم با همکاری و تلاش همه کشورها برای منع هر گونه شکنجه و خشونت، شاهد دنیایی عاری از رفتارهای ظالمانه و غیرانسانی به دست بشر باشیم.احمدرضا سلامتی، معاون توانبخشی سازمان دفاع از قربانیان خشونت در یادداشتی با عنوان " به بهانه روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه"نوشت:
بسیاری از انسان‌های بی گناه در دنیای آشفته امروز قربانی شکنجه و خشونت‌های رنج آوری می‌شوند که اخبار آلام و رنج‌هایشان در تار و پود آشفتگی و وحشیگری‌ها پنهان می‌شود.
شاید عنوان 26 ژوئن، مصادف با پنجم تیرماه به عنوان روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه فرصت مناسبی باشد تا ضمن اینکه نگاه‌های بشردوستانه را به سمت درک بیشتر رنج‌های قربانیان جلب می‌کنیم خواستار بیداری اراده جهانیان در محکومیت هر نوع شکنجه و خشونت شویم.
شورای توانبخشی بین المللی قربانیان شکنجه دارای بیش از 160 عضو از 70 کشور است که با هدف توانمندسازی قربانیان شکنجه‌های فیزیکی و روانی برای بازگشت به زندگی دوباره و عادی فعالیت می‌کند.
این شبکه، ائتلافی از اعضای خود را در کشورهای مختلف برای حمایت از قربانیان شکنجه ایجاد کرده که هدف اصلی آن‌ها فراهم کردن امکان بازتوانی و توانبخشی قربانیان برای بازگشت به زندگی عادی است.
بسیاری از قربانیان شکنجه و خشونت‌های شدید به علت تجربه دردهای جسمانی و روانی مستمر بدون حمایت‌های توانبخشی و روان درمانی قادر نیستند به زندگی عادی بازگردند. نمونه بارز این افراد، تعدادی از مجروحان و بازماندگان عزیز جنگ تحمیلی بر کشورمان هستند که پس از گذشت سال‌ها از جنگ همچنان تجربه‌های دردناک روانی پس از ضربه، را تحمل می‌کنند و از تجربه داشتن زندگی عادی با خانواده‌هایشان محروم هستند.
بسیاری از اسیران ایرانی که قربانی شکنجه‌های شدید در زندان‌های بعثی بوده‌اند، هنوز هم به شرایط عادی زندگی روزمره برنگشته‌اند یا افرادی که با مشاهده رفتارهای وحشیانه گروه‌های تروریستی همچنان تحت ترس‌های مرضی و آزاردهنده زندگی می‌کنند.
کمک کردن به این افراد و ایجاد حساسیت برای توجه به لزوم توقف هرگونه شکنجه و خشونت در دنیا ماموریت مهمی است که توسط اعضای شورای توانبخشی بین‌المللی قربانیان شکنجه از جمله سازمان دفاع از قربانیان خشونت پیگیری می‌شود.
این سازمان با عنوان اختصاری odvv به عنوان یک انجمن غیردواتی از کشور ایران یکی از اعضای شورای توانبخشی بین المللی قربانیان شکنجه است.
اعضای این شورا در خاورمیانه و شمال آفریقا، شامل مصر، ایران، عراق، اردن، لبنان، مراکش، فلسطین، سودان و تونس حضور دارند.
سال گذشته سازمان دفاع از قربانیان خشونت، در راستای افزایش گستره فعالیت‌های خود، دو تفاهم‌نامه همکاری با مراکز فعال در سلیمانیه و بصره برای کمک به قربانیان به خصوص قربانیان حملات گروه تروریستی داعش امضاء کرد.
ارائه خدمات روان درمانی به قربانیان، برگزاری نشست‌های تخصصی و کارگاه‌های آموزشی برای درمانگران جهت تسلط به آخرین طرح‌های درمانی بازتوانی قربانیان شکنجه و خشونت از مهم ترین اقداماتی است که در این راستا توسط سازمان مذکور انجام می‌شود.
سازمان دفاع از قربانیان خشونت سالروز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه را فرصت مغتنمی می‌داند برای اینکه اعلام کند وضعیت حقوق بشر در دنیای کنونی به خصوص در منطقه خاورمیانه بسیار ناراحت کننده است.
اتفاق‌های وحشتناکی که در یمن رخ می‌دهد نمونه کوچکی است که باید وجدان انسان‌ها را بیدار کند تا برای پیشگیری از آلام بشریت قدمی بردارند.
علی رغم متون و قوانین بسیاری مانند؛ منشور کوروش کبیر، ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد (۱۹۴۸)، ماده ۳ کنوانسیون اروپایی حقوق بشر (۱۹۵۰)، ماده ۷ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (۱۹۶۶)، ماده ۵ منشور حقوق بشر و ملل آفریقا (۱۹۸۱)، کنوانسیون ضد شکنجه و رفتار یا مجازات خشن، غیر انسانی یا تحقیر کننده مجمع عمومی سازمان ملل متحد (1984)، پیمان‌نامه منع و مجازات شکنجه در قاره آمریکا (۱۹۸۵)، پیمان‌نامه اروپایی منع شکنجه که به موجب آن «کمیسیون منع شکنجه» به وجود آمده است، اعلامیه حمایت از کلیه اشخاص در برابر شکنجه و سایر رفتار یا مجازات‌های بی رحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (1975)، پروتکل اختیاری مربوط به کنوانسیون علیه شکنجه و سایر مجازات یا رفتار بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (2002)، اصول درباره تحقیق و جمع آوری سند موثر شکنجه و سایر مجازات یا رفتار بیرحمانه، غیرانسانی یا تحقیرآمیز (2014)، و بسیاری اسناد و پیمان نامه های دیگر همچنان شاهد اعمال این رفتارهای بی رحمانه هستیم.
با وجود تمام این اسناد سوال اساسی این است که راهکار التزام عملی و واقعی جوامع به اصول اساسی منع شکنجه چیست؟ به نظر می‌رسد بشر هیچ چاره‌ای جز بازگشت به اخلاق مداری و احیای ضمانت‌های اخلاقی برای اجرای این همه قاعده محکم نظری ندارد.
تا زمانی که قراردادهای بین جوامع و دولت‌ها به راحتی توسط عده‌ای که به نظر می‌رسد هیچ چارچوبی برای روابط متقابل محترمانه بر نمی‌تابند، کنار گذاشته شده و کاغذپاره‌هایی با تاریخ مصرف مقطعی دانسته شوند، تحقق آرامش و دوری از رنج برای انسان‌های امروزی دور از ذهن به نظر می‌رسد.
شاید هیچ قاعده خشک دیپلماسی که صرفا رهنمون کننده منافع افراد باشد نتواند درد و رنج جدایی فرزندی از مادرش را درک کند بلکه تنها یک وجدان بیدار و اخلاق انسانی قادر به فهم عمق قباحت و بی رحمی این اتفاق است. البته دیدگاه منفعت طلبانه بشر می‌تواند همواره توجیه کننده بسیاری از رفتارهای بیرحمانه باشد.
ضمن گرا‌می‌داشت این روز جهانی آرزو می‌کنیم با همکاری و تلاش همه کشورها برای منع هر گونه شکنجه و خشونت، شاهد دنیایی عاری از رفتارهای ظالمانه و غیرانسانی به دست بشر باشیم.