خبرسازی دیگری که محسن رضایی را در توجه رسانه‌ها قرار داد، خارج کردن موضوع سپنتا نیکنام از دستور کار مجمع تشخیص مصلحت نظام بود. این بار هم محسن رضایی در اینستاگرام نوشت «با این همه، فضای شایعه پراکنی و غوغاسالاری که فرصت طلبان سیاسی به وجود می‌آورند، مایه برخی نگرانی‌هاست. این افراد با دروغ‌پردازی، محیط عقلانی تصمیم‌گیری را هدف قرار داده‌اند. برخی از آنها نه به ایران، نه به مردم ونه به اقلیت‌ها رحم نمی‌کنند و با سیاسی‌کاری فقط به دنبال منافع خود هستند.»
رضایی
معتقد بود اگر رسیدگی به پرونده سپنتا نیکنام یک سال دیگر عقب بیفتد و پرونده او
تعلیق شود شاید بتوان برای اقلیت‌ها کاری کرد ولی رسیدگی فوری به آن (یک سال بعد از طرح موضوع!) باعث خواهد شد
نظر شورای نگهبان تایید شود. نظری که باز هم با اعتراض افکار عمومی مواجه شد.
محسن رضایی این روزها با امضای نامه‌ای درباره لایحه مقابله با تروریسم (fatf) دوباره خبرساز شده است. البته در جواب نامه به او به طعنه گفتند این موضوع به مجمع تشخیص مربوط نمی‌شود. دولت پاسخ به نامه محسن رضایی را در حد رییس جمهور ندید تا رییس دفتر روحانی فقط به جمله «کار عجولانه‌ای بود که به مجمع مربوط نمی‌شود» بسنده کند.
در دنیا
فرماندهان نظامی که با لباس ژنرالی به مقام سیاسی رسیدند کم نیستند. از ژنرال دوگل در فرانسه تا هیتلر در آلمان. در ایران هم البته نظامیان بخت خود را برای
ورود به سیاست امتحان کرده‌اند. مشهورترین آنها رضاخان بود که سلطنت پهلوی را
تاسیس کرد.
بعد از انقلاب هم سال‌های آخر دهه شصت برخی نظامیان به خاطر انتخابات مجلس سوم مراکز حساس را ترک کردند. بعدا از قول مرحوم هاشمی گفته شد که ترک این مراکز حساس هزینه‌هایی را به ایران تحمیل کرد و امام خمینی به دنبال مجازات متخلفین بود.
با اینکه
علی لاریجانی، محمود احمدی نژاد و حتی حسن روحانی سابقه فعالیت در ارتش و سپاه را
دارند اما به خاطر سابقه تاریخی ایرانیان هیچوقت به حضور نظامیان در سیاست خوشبین
نبوده‌اند. مشهورترین سردار ناکام سیاست حاج محسن رضایی است. از فرماندهان نظامی که برای سیاستمدار شدن بیست سال است پشت در صندوق‌های رای به انتظار نشسته است. معلوم
نیست محسن رضایی 65 ساله که دو دهه پیش با شعار حمایت از جوانان وارد سیاست شده
بود، بار دیگر با شعار حمایت از تجربه پیرمردها وارد عرصه انتخابات خواهد شد؟
اولین بار انتخابات مجلس ششم. قرار گرفتن در لیست جناح راست در کنار محمود احمدی‌نژاد، هاشمی رفسنجانی و حسن روحانی. شکست در انتخابات برای حاج محسن درس عبرت نشد تا سه بار در انتخابات 84 و 88 و 92 نامزد انتخابات ریاست جمهوری شود و هر سه بار شاهد پیروزی رقیبان باشد. تلاش محسن رضایی به خصوص در سال 92، با هزینه و تبلیغ فراوان صورت گرفت و بعد از آن حاج محسن یک بار دیگر لباس فرماندهی به تن کرد. برای او عرصه سیاست تمام شده بود و بازگشت به روزگار نظامی‌گری، می‌توانست او را از گزند نقد و طعنه‌ها دور نگه دارد.
شاید اغراق نباشد اگر بگوییم محسن رضایی قوی‌ترین شروع فعالیت سیاسی نظامی را در میان مسئولان کشور داشت. احتمالا تحلیلگران آینده خاصی را برای جوانی تازه‌وارد می‌دیدند که 16 سال فرماندهی بزرگترین نهاد نظامی را در دست داشت. هرچند پیش‌بینی‌ها محقق نشد و محسن رضایی نه از پس صندوق‌های رای برآمد، نه از پس بلاتکلیفی خود در انتخاب مسیر. چه آنکه محسن رضایی هیچگاه نتوانست راهی میان نظامی بودن و سیاستمدار بودن را انتخاب کند؛ زمانی لباس نظام از تن بیرون می‌آورد و خود را دکتر می‌خواند و حامیان او حزب تاسیس می‌کردند و زمانی دیگر رخت نظام را با دو ستاره کنار گندم‌هایش از گنجه بیرون می‌آورد و با همان شمایل به نماز جمعه می‌رفت و از تمایلش برای بازگشت به سپاه می‌گفت. گاهی هم همان لباس را می‌پوشید بدون قبه‌ها و درجه! شاید همین تردیدها و بلاتکلیفی‌های محسن رضایی بود که او هیچگاه از اندازه دبیری مجمع تشخیص بالا نرفت. حالا بار دیگر حاج محسن خبرساز شده و در قبای سیاستمدار به دولت نامه می‌نویسد.