دیپلمات‌های ایرانی نگرانی از مذاکره مجدد با قدرت‌های بزرگ ندارند/ مواضع و عملکردهای افراطی تعدیل شوند

امروز ایران در محیط منطقه‌ای و بین‌المللی و همچنین محیط داخلی با شرایط جدید و متفاوتی مواجه شده که از یک طرف احتیاج به فهم و درک دقیق فرصت‌ها و تهدیدهای پیشروی از سوی مسئولان دارد، و از طرف دیگر می‌بایست انسجام و همدلی بین ملت، دولت و نظام بیش از پیش افزایش یابد.

در شرایط فعلی مواضع غیرمنطقی ترامپ و خروج امریکا از برجام و بازگشت تحریم های اولیه و ثانویه، تحرکاتی در جهت برهم زدن روند رو به رشد کشور در پرتو دولت تدبیر و امید می‌باشد که محدودیت‌ها و فشارهایی را به کشور به ویژه اقشار ضعیف و آسیب‌پذیر وارد می‌کند.

نقشه‌‌‌‌ها و نیات شوم اسرائیل و امریکا و برخی از متحدان منطقه ای آن که برای آینده ایران در سر دارند فقط با همدلی و وحدت آحاد مردم و عملکرد منطقی و عقلانی دولت و نظام می‌تواند نقش ‌بر آب شود.

بدون شک تهدیدهای غیرمنطقی مقامات آمریکایی،‌ انسجام در میان بازیگران سیاسی داخلی را بیش از پیش افزایش می‌دهد ولی واکنش‌های عقلایی و خارج از فضای هیجانی و احساسی از طرف مقامات کشورمان، فشار بین‌المللی علیه مقامات امریکایی و انزوای آنها را افزایش خواهد داد.

تجربه موفق جمهوری اسلامی در انجام مذاکره سخت با قدرت‌های بزرگ نشان داده است که دیپلمات‌های ایرانی هراس و نگرانی از مذاکره مجدد با این قدرت‌ها ندارند البته به شرطی که تضمین‌‌‌ها و وفای به عهد در طرف‌های مذاکره‌‌‌کننده وجود داشته باشد. البته با توجه به تاریخ طولانی و پیچیده بی‌‌‌اعتمادی بین ایران و آمریکا، فرایند آغاز مذاکره جدید، مقدمات بسیار زیادی می‌‌‌خواهد و نگرانی‌هایی درخصوص دام تلقی شدن مذاکره احتمالی وجود دارد. ولی مسئولان ارشد کشور باید با شجاعت و فهم دقیق وضعیت طوری عمل کنند که گذشت زمان ایران را در موقعیت بدتر از امروز قرار ندهد چراکه خط قرمز نظام می‌‌‌بایست عدم شکل‌‌‌گیری اجماع بین‌‌‌المللی علیه ایران باشد ضمن اینکه با توجه به اذعان تمامی کشورهای جهان به قدرت و نفوذ منطقه‌‌ای بالای ایران در حال حاضر، نباید در آینده شرایطی رقم بخورد که نسبت به شرایط امروز غبطه و تاسف بخوریم و توان و قدرت چانه زنی کشور در مذاکرات احتمالی بعدی کاهش یافته باشد. چنانچه خیلی از سیاستمداران، امروز که با شرایط دولت ترامپ مواجه شدیم نسبت به فرصتهای از دست رفته در دوره های گذشته برای پیگیری منافع ملی غبطه و تاسف می خورند. بنابراین هنر سیاستمدار حرفه ای و زمان شناس این است که بتواند حد تعادل و بهره‌‌برداری بهینه از فرصت‌‌ها و موقعیت‌ها را پیدا کند و در جهت منافع ملی کشورش تصمیم و اقدام شجاعانه بگیرد.

همانطور که مقام معظم رهبری بارها تاکید کرده‌‌‌اند جمهوری اسلامی در طول چهار دهه گذشته همواره با تهدید و فشار خارجی مواجه بوده ولی همیشه در مقابل زورگویی نظام سلطه، مقاومت و ایستادگی کرده است و در شرایط فعلی هم ملت ایران، آرزوی براندازی و گسترش نا امنی و شورش‌های کور و درگیری‌های داخلی مطلوب آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها را نا کام گذاشته و انسجام و تمامیت ارضی ایران را با عشق و علاقه حفظ خواهند کرد.

 در شرایط فعلی باید مواضع و عملکردهای افراطی تعدیل شوند تا تندروها و افراط‌گرایان به حاشیه رانده شوند و احزاب و جریان‌های سیاسی بیش از گذشته با یکدیگر به گفتگو بپردازند و پیرامون ضرورت‌ها و استلزامات منافع و امنیت ملی به وفاق جمعی برسند تا ایران عزیز بتواند به سلامت از مسیر پیچیده و بحرانی امروز عبور کند. اساساً نهادینه کردن گفتگوی ملی بین تمامی گروهها و احزاب سیاسی و تمامی کسانی که دغدعه ایران و شکوه و اقتدار آن را دارند،‌ با الویت قرار گرفتن آحاد مردم و با تقویت وحدت ملی و حذف کینه‌‌‌ها و تنگ‌‌نظری‌‌‌ها و همچنین به حاشیه راندن عناصر تندرو و افراطی محقق می‌گردد.

امروز آحاد ملت ایران به تاسی از شعار "چون ایران نباشد تن من مباد" آماده پرداخت هزینه برای استقلال و حفظ یکپارچگی کشورمان هستند به شرطی که مشابه دوره‌های گذشته عده‌ای خاص بدنبال سودجویی و کسب منفعت شخصی و گروهی نباشند. در سایه یک فضای شفاف است که دولت و ملت در کنارهم و همگام باهم در مقابل شرایط سخت موجود مقاومت و ایستادگی می‌نمایند.

یکی از نگرانی‌های جدید موجود احساس فاصله بین مردم و دولت و وجود فساد در ارکان مختلف حکومت و جامعه است که تأثیر سویی بر اعتماد عمومی گذاشته است. لذا بر کلیه ارکان حکومت مفروض است که در جهت مقابله با فساد، اقدامات و گام های جدی و عملی بردارند تا روند اعتماد عمومی بهبود و ارتقاء یابد و شرایط القای یأس و ناامیدی روز بروز تضعیف گردد.

براساس نتایج آخرین تحقیقاتی که در زمینه "اعتماد اجتماعی" در ایران صورت گرفته از میان 13 گروه و صنف مورد سنجش، بالاترین وثوق و مرجعیت مربوط به معلمان و سپس اساتید دانشگاه بوده است. در حالیکه دلخوری و گلایه‌مندی معلمان از عملکرد دولت ها به یک موضوع مزمن و دامنه‌دار تبدیل شده و هر روز که جلوتر می‌رویم انگار شرایط بهبود وضعیت معیشت معلمان سخت‌تر می‌شود و امید معلمان برای پاسخگویی به تقاضاهای بحق آنها ضعیف‌تر می‌گردد. بنابراین دولت و نظام باید طرحی نو در اندازند تا آموزش و پرورش را از وضعیت یک نهاد ورشکسته خارج نموده و بیش از این با کاهش کارایی معلمان، وضعیت پرورش نسل‌های آینده را دچار چالش و بحران نسازند.