وی ابا بیان اینکه طبق قانون رئیسجمهور موظف است که در مجلس در موعد مقرر حضور پیدا کند و توضیحات لازم را در پاسخ به سؤالات مطرحشده بدهد ،خاطرنشان کرد: بدیهی است هدف نمایندگان امضاکننده تضعیف دولت است؛ اما به هر ترتیب نمایندگان از این اختیار خود استفاده کردهاند، رئیسجمهور هم می تواند از این فرصت استفاده کند و حقایق را با مردم در میان بگذارد.
منصوری تاکید کرد: متأسفانه مجلس در شرایطی که کشور با مشکلات داخلی و فشارهای خارجی مواجه است، باید با برقراری یک تعامل جدی با دولت در برونرفت کشور از این مشکلات کمک کند. در شرایط فعلی انتظار جامعه از مجلس و دولت تمرکز جدی روی حل این مشکلات است. مخالفین دولت تصور میکنند با تضعیف این دولت رقیب سیاسی خود را زمین زدهاند. درحالیکه حداقل اعتراضات دیماه نشان داد زمانی که فضا برای اعتراض مردم فراهم باشد، دامنه اعتراضات آنقدر فراگیر میشود که اعتراض به دولت به حاشیه میرود.
این عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت یادآورشد: با این رویه کشور آسیب میبیند، اعتماد مردم رنگ میبازد و گسستها بیشتر میشود و درنتیجه این رویکرد به حل مشکلات کمکی نمیکند. طرح سؤال از رئیسجمهور میتواند یک ظرفیت برای گفتوگو باشد و در شرایط معقول نباید نگاه منفی به موضوع طرح سؤال از رئیسجمهور وجود داشته باشد، اما متأسفانه هدف نمایندگان امضاکننده مشخصاً تحتفشار قرار دادن دولت است و برای تسویهحساب دست به این اقدام زدهاند.
وی ادامه داد: اکنون باید به دنبال ارائه راهکارهایی بود که بخشی از مشکلات اقتصادی را حل کند. هرچند مشکل اقتصاد کشور بیش از آنکه اقتصادی باشد سیاسی است. شاید بیش از حرف زدن و سخنرانی کردن امروز کشور به اقداماتی نیاز دارد که در مقابل این سیل ویرانگر تاب مقاومت داشته باشد. این اقدام هرچند با هدف تضعیف دولت صورت گرفته، نهتنها موجب تضعیف دولت نخواهد شد، بلکه همانطور که در نامهای که رئیسجمهور به رئیس مجلس نوشتهاند فرصت مناسبی است تا رئیسجمهور از تریبون خانه ملت مستقیم با نمایندگان و مردم صحبت کند.
ومنصوری خاطرنشان کرد: در بسیاری از کشورها که مناسبات بین پارلمان یا رئیسجمهور و یا نخستوزیر روشنتر است، حتی بدون آنکه مجلس بخواهد رئیسجمهور بهتناوب با فاصله زمانی مشخص خودش به مجلس میآید و با نمایندگان و مردم صحبت میکند. این اقدام میتواند یک فرصت نهتنها برای رئیس دولت و مجلس باشد بلکه به شفافیت بیشتر، اصلاح تصمیمگیریها و سیاستگذاریها منجر شود؛ اما به دلیل آنکه نگاه امضاکنندگان به این ظرفیت قانونی تبدیل به یک ابزار برای سوگیریهای جناحی شده است این تلقی ایجاد میشود که ممکن بین ارکان قدرت اختلال به وجود آمده است.