رویداد۲۴ برخی تصاویر پخش شده بازی‌های آسیایی از صداوسیما کیفیت لازم را نداشت و به شدت بی‌کیفیت بود و مشخص بود با عجله گرفته شده است. این تصاویر، تصاویری حرفه‌ای نبود که از یک گروه حرفه‌ای انتظار می‌رود. تصاویری بود پرلرزش و پر تکان، گویا توسط یک تماشاگر گرفته شده است. برخی کارشناسان گفته بودند دلیل این مسئله به موضوع حق پخش بازی‌های آسیایی جاکارتا بازمی‌گردد. آنگونه که رسانه‌ها خبر داده‌اند ایران می‌بایست حق پخش را را از شبکه بین اسپورت بخرد اما برای اینکه چنین کاری نکند، مجبور شده برای پخش مسابقات به روش‌های پارتیزانی و غیرحرفه‌ای متوسل شود.
نخریدن حق پخش بازی‌های آسیایی البته مشکلات دیگری را هم رقم زده که یکی از این مشکلات عدم صدور آی‌دی کارت ویژه خبرنگاری برای خبرنگاران صداوسیما است. عدم صدور این کارت‌ها به این معناست که خبرنگاران صداوسیما حق ورود به محل برگزاری مسابقات را ندارند و تصاویری که از حواشی مسابقات و مصاحبه با ورزشکاران ایرانی پخش می‌شود همگی به صورت غیر قانونی ضبط و پخش شده است.
اتخاذ این روش توسط خبرنگاران صداوسیما برای پخش گزارش از بازی‌های آسیایی باعث شد مسئولان برگزاری مسابقات چندین بار به خبرنگاران ایرانی تذکر بدهند که از کارت دیگران برای ورود به سالن مسابقات استفاده نکنند. اما خبرنگاران صدا و سیما با تکرار این روش کار را به جایی رساندند که یکی از خبرنگاران باسابقه صدا و سیما در سالن کبدی مسابقات کبدی بازی‌های آسیایی در جاکارتا دستگیر و این خبرنگار را برای بازجویی توسط پلیس اندونزی به محل دیگری منتقل کردند. این در حالی است که بار‌ها به خبرنگاران تذکر داده می‌شود و تهدید به معرفی به اداره مهاجرت می‌شوند تا بدین ترتیب بعد از ماجرای حذف زهرا نعمتی، دستگیری خبرنگار سازمان صدا و سیما را فاجعه دوم بازی‌های آسیایی جاکارتا قلمداد کنیم.
هرچند این فاجعه ربطی به کاروان ورزشی ایران ندارد، اما این واقعه هم بنام کشور ایران تمام می‌شود و ایرانیان را نزد مردم قاره کهن بدنام می‌کند. صدا و سیما سال‌هاست نام رسانه ملی را یدک می‌کشد و تنها نماینده رسمی رسانه‌های ایرانی در خارج کشور است و این سازمان هر عملکردی داشته باشد بنام مردم ایران تمام می‌شود. همانگونه که وقتی خبرنگار یک روزنامه یا سایت به سفر‌های برون مرزی اعزام می‌شود دیگر خبرنگار یک خبرگزاری یا یک جناح سیاسی نیست.
صدا و سیما سال‌هاست درگیر مسئله حق پخش مسابقات بزرگ ورزشی است. همین چند سال پیش بود که ناگهان مسابقات یورو ۲۰۱۶ از گیرنده‌های ماهواره‌ای صدا و سیما حذف شد و بینندگانی که منتظر پخش مسابقات فوتبال بودند، به تماشای مسابقات موتو جی‌پی نشستند. آن‌جا هم به نظر می‌رسید مسئله همین خرید کپی رایت باشد که باعث مسابقات از پخش ماهواره‌ای صدا و سیما حذف و به صورت زمینی دریافت شود. معضلی که در سال ۱۳۹۰ هم خودش را در بازی ایران لبنان نشان داد و پخش مسابقه دو تیم ایران و لبنان ناتمام ماند تا عادل فردوسی‌پور برنامه نود را به این مسئله اختصاص دهد و از غلامرضا رفیعی مشاور حقوقی وقت سازمان صدا و سیما درباره بروز این اتفاق توضیح بخواهد.
آن زمان غلامرضا رفیعی علت این اتفاق را در برنامه نود این‌گونه توضیح داد: «در چهار سال گذشته و برای پکیج کلی مسابقات ۴ میلیون دلار می‌دادیم، یکدفعه شد ۴۰ میلیون دلار و با تخفیف می‌گویند ۱۰ میلیون دلار، ما می‌گوییم فقط ۵ میلیون دلار می‌دهیم که ۲۵ درصد هم قیمت‌ها را بالا برده‌ایم.»
البته صدا و سیما بعد‌ها حق پخش مسابقات را به طور کامل و قانونی خریداری کرد تا بازی‌های تیم ملی ایران به طور کامل پخش شود. همین مشکل درباره پخش مسابقات جام جهانی ۲۰۱۸ هم وجود داشت. در روز بازی ایران و اسپانیا علی اصغر پورمحمدی ناگهان اعلام کرد اگر دولت خیلی زود به کمک سازمان صدا و سیما نیاید و مبلغ خرید رایت بازی‌ها را تامین نکند ممکن است بازی ایران و اسپانیا پخش نشود. خبری که بعداً بلافاصله تکذیب شد و بازی‌ها بدون هیچ مشکلی روی آنتن رفت تا مشخص نشود علت سخنان اولیه پورمحمدی چه بوده است.
صدا و سیما برای پخش بازی‌های لیگ برتر هم حق پخش تلویزیونی پرداخت نمی‌کند تا جایی که چندین باز صدای رئیسان فدراسیون فوتبال هم درآمد و حتی یک بار از ورود دوربین‌های این سازمان ممانعت به عمل آمد. حتی اینفانتینو در سفری که به ایران برای تماشای مسابقه استقلال و پرسپولیس داشت درباره این مسئله اظهار نظر کرد و گفت: «اگر مسئله حق پخش تلویزیونی را حل نکنید، دیگر به ایران سفر نمی‌کنم.»
این مشکلات این سوال را به ذهن متبادر می‌کند که در صدا و سیما چه خبر است؟ کاش مسئولان صدا و سیما به این سوال به ظاهر ساده پاسخ دقیقی بدهند شاید مردم هم نسبت به اداره سازمان صدا و سیما آگاه شوند و بفهمند منشاء بروز چنین مشکلاتی کجاست؟