رویداد۲۴ در ابتدای این مراسم امیر بهاری روزنامه نگار ضمن خیرمقدم به حاضرین از منش و سلوک مرحوم سلیمانی پور سخن راند و گفت: پیتر شخصیتی داشت که هر کسی را با اولین دیدار شیفته خود میکرد و معمولا اولین دیدار سرآغاز رابطه صمیمی با او میشد.
سیاوش روشن از دوستان سلیمانی پور نیز، گفت: داستان زندگی اشخاصی مانند پیتر الهام بخش اطرافیان خود می‌شود. او برای من یک انسان حقیقی است. پیتر با خود و دنیای اطرافش صادق بود. صداقت و ذوقی که در آثارش کاملا عیان بود. پیتر یکی از تاثیر گذارترین افراد در زمینه موسیقی جاز، تلفیقی و راک بود.
روشن در ادامه افزود بزرگترین حسرت من در رابطه با پیتر نداشتن کنسرت مشترک با او بود.
وی در ادامه سخنانش گفت که دغدغه رشد و پیشرفت داشتن با هر وسیله‌ای پیام پیتر به همه ما است.
پس از سخنان سیاوش روشن امیر بهاری رو در روی مخاطبین قرار گرفت و گفت: پیتر همواره تاکید داشت حرفه اصلی او گرافیک بود.
سپس از هومن مرتضوی درخواست کرد درباره پیتر سخنان خود را بیان کند. وی در سخنان خود به این نکته اشاره کرد که ما نسل رشد یافته در دهه شصت بودیم با همه ناملایمات. ما باعث رشد هم بودیم. پیتر تصویرسازی خود را با بوطیقای موسیقی خود به مخاطب القا میکرد. پیتر عاشق کار و حرفه اش بود. تمام موسیقی پیتر سرشار شیدایی بود.
مرتضوی تاکید کرد: ما گلخانه‌ای رشد نکردیم. ما با تکیه بر هوش جمعی در کنار هم رشد کردیم. پیتر سرشار از هوش بود و من خوش شانس بودم که همراهش بودم. کسی مثل پیتر قابل تکرار نیست.
آزاده بابایی فرد یکی دیگر از دوستان سلیمانی پور خطاب به حاضرین گفت: پیتر در آرامش کامل نسبت به مشکلات بیماری خود سرشار از عشق و رنگ و صدا از میان ما پر کشید. او مرد بسیار شجاع و آگاهی بود. او مملو از زندگی بود. او با سرطان نجنگید او با سرطان زندگی کرد، چون بیماری و مرگ را هم قسمتی از زندگی میدانست.
پیتر سلیمانی‌پور، متولد ۱۳۴۷ در تهران نوازنده ساز‌های بادی چوبی و آهنگساز، از سنین نوجوانی با فراگیری پیانو نزد خانم کارمن اوسوریو و متعاقب آن با نوازندگی گیتار به طور تجربی وارد دنیای موسیقی شد.
همزمان با تحصیل در رشته نقاشی در دانشکده هنر‌های زیبای دانشگاه تهران به فراگیری فلوت نزد احسان سامعی روی آورد. او از ابتدای دهه ۷۰ ضمن آغاز فعالیت حرفه‌ای در رشته طراحی گرافیک، نوازندگی ساز سَکسفون را به‌صورت تجربی آغاز کرد. از سال ۷۳ با حضور در صحنه همراه گروه آتین قدم به عرصه موسیقی حرفه‌ای گذاشت. در همان سال به اتفاق علی فروردین، مهراب مقدسیان و عین‌الله کیوان شکوه «پرسیکو کوارتت» را شکل دادند تا با اجرای قطعاتی از تاریخ موسیقی جاز، این موسیقی را تجربه کنند.
مدتی بعد همراه علی فروردین، بابک ریاحی‌پور، همایون نصیری، کسرا ابراهیمی و نیما حمزه «پرسیکو هگزتت» را شکل داد که صرفا به اجرای ساخته‌های سلیمانی‌پور می‌پرداختند، در سال ۱۳۸۴ «آنسامبل پیتر سلیمانی‌پور» را شکل داد که هنرمندانی، چون ماهان میرعرب، پیتر آکوپ، حبیب مفتاح بوشهری، آرش پژند مقدم، دارا دارایی، آیدا نصرت، امین طاهری و میثم مروستی آذین‌بخش اجرا‌های مختلف این گروه از ساخته‌های سلیمانی‌پور بودند.
سلیمانی‌پور گروه‌ها و هنرمندان متعددی را روی صحنه همراهی کرده است، از جمله همراهی هنرمندانی، چون بابک امینی، گروه‌های «آبرنگ» و «نایما» همراه حمزه یگانه، ماهان میرعرب، دارا دارایی و امین طاهری، گروه «دارکوب» به سرپرستی همایون نصیری، گروه «رومی» به سرپرستی پدرام درخشانی، گروه «فیه‌ما‌فیه» به سرپرستی سعید نایب محمدی. او همچنین در ضبط‌های استودیویی با هنرمندان متعددی همچون کیوان‌جهانشاهی، بابک بیات، کریستف رضاعی، پیمان یزدانیان، بهزاد میرخانی همکاری داشته است.
آز آثار منتشر شده وی، می‌توان آلبوم‌های «منظومه شخصی»، «قشم، هشت روایت»، همکاری با سهیل نفیسی در آلبوم «چنگ و سرود» و همکاری با بهزاد میرخانی در آلبوم «جوانه‌ها» را نام برد.