نصیریان گفته است:
* هر جامعهای نسبت به اوضاع و احوال اجتماعی خود خط قرمزها و محدودیتهایی دارد. نمیخواهم خیلی ایدهآلیستی برخورد کنم. قبول دارم! بالاخره باید یکسری مسائل رعایت شود ولی این همه فشار و این همه ... به نظرم نتیجهای ندارد. به تلویزیون نگاه کنید! یک ابزار بسیار کارآمد و گسترده است چون براساس دو عامل موسیقی و نمایش میچرخد و دیگر مسائل، در پناه جذابیتهای موسیقی و نمایش (یعنی مجموعهای از شوها، سریالها و مجموعههای تصویری) خود را نشان میدهند. خب، تمام اینها در محدودیت و فشار است، برای چه؟ برای چه اینقدر فشار وارد میشود؟ شاید به همین دلیل است که مردم شبکههای خارجی را نگاه میکنند، مثلا سریالهای ترک را که واقعا خیلی بیمحتوا و ضعیفند، اما ساخت و سازی میلیونی دارند و آنقدر به پایشان پول ریخته شده خیلی شیک و قشنگ و پر از جاذبههای جنسی به نظر برسند. طبیعی است که مردم میروند سراغ این چیزها. شما باید با این موضوع مواجه شوید، نه اینکه هی فشار را بیشتر کنند، اشتباه است این روش.
* دست زن جوراب میکنند که مچش دیده نشود، گردنش را میپوشانند، خب، اینها حساسیتهای اضافی است، چرا افراطیگری کنیم؟ من حج رفتهام و مردم آسیا، اروپا و آفریقا را در جوار خانه خدا دیدهام. اصلا این حرفها نیست. در طواف، میبینید که زن، گردن و دستش باز است، لباس راحتی پوشیده و طواف میکند، چرا اینقدر مته به خشخاش میگذاریم؟ تمام رمق یک اثر هنری گرفته میشود. معلوم است که دیگر تماشاچی با آن ارتباط برقرار نمیکند.
منبع : فرارو