گرچه برخی برزیلی‌ها هنوز هم از یادآوری دوران دیکتاتوری نظامی ۲۰ ساله کشورشان هراس دارند و نگران بازگشت نیروهای مسلح به عرصه سیاسی از طریق انتخابات آتی هستند، برخی دیگر امیدوارند که با قدرت گرفتن نظامیان شاهد فسادی کمتر به نسبت سیاستمداران شده و نظم، صلح و امنیت برقرار شود.
رویداد۲۴ به نقل از خبرگزاری فرانسه، با توجه به اینکه یک فرمانده سابق ارتش برزیل پیشتاز نظرسنجی‌ها است و یک ژنرال را برای معاونتش برگزیده و یک فرمانده دیگر در هرج و مرج‌های انتخاباتی غوطه‌ور است، می‌توان گفت ارتش برزیل به مشارکت‌کننده‌ای مظنون در عرصه سیاسی این کشور تبدیل شده است.
از همه مهمتر شمار نامزدهای ارتش برای انتخابات ریاست جمهوری و فرمانداری هفتم اکتبر تقریبا دو برابر انتخابات گذشته است و طبق آمار روزنامه با نفوذ "استادو دی سائوپائولو" تعداد آنها از ۱۳ تن به ۲۵ تن افزایش نشان می‌دهد. برای کشوری که حدود ۲۰ سال یعنی از ۱۹۶۵ تا ۱۹۸۴ با دیکتاتوری نظامی روبرو بوده است، جو قابل درکی برقرار است.
نلسون دورینگ، مدیر وب‌سایت دفاعی دیفسانت می‌گوید: پس از دیکتاتوری، ارتش برای مدت‌ها در فاز دفاعی بود اما اکنون آنها بیشتر در معرض دید قرار دارند.
آنچه بیشتر مایه نگرانی می‌شود، پیشتازی خائر بولسونارو است که همواره با ستایش درباره دیکتاتوری نظامی برزیل حتی از استفاده از شکنجه سخن می‌گوید. تصادفی نیست که او ژنرال همیلتون مورائو را به عنوان معاونش برگزیده و وعده داده است در صورت پیروزی شش تن از ژنرال‌ها را به عضویت دولت در می‌آورد.
بولسونارو اخیرا به دست یک فعال جناح چپ هدف ضربات چاقو قرار گرفته و معاونش امور را به دست گرفته است و بعید به نظر می‌رسد که حتی به دور دوم رقابت‌ها که برای سه هفته بعد از هفتم اکتبر برنامه‌ریزی شده است، برسد. مارائو همانند دیگر ژنرال‌ها نیست و تهدید کرده است اگر وضعیت سیاسی همچنان رو به وخامت برود، ارتش مجبور به اعمال راه‌حلی خواهد شد.
دیوید فلشر، پروفسور علوم سیاسی در دانشگاه برازیلیا بخشی از مشکل را به گردن میشل تامر، رئیس‌جمهوری کنونی برزیل می‌اندازد. به گفته او از دست رفتن اعتبار و مقابله با رسوایی‌های فساد موجب شده است تا کسانی چون ادواردو ویلاس بوآس، رئیس ارتش برزیل نیاز به مداخله را حس کند. او می‌گوید: رویت ارتش در چند سال اخیر به شدت رشد کرده است زیرا دولت تامر بارها نظامیان را برای برقراری نظم خصوصا در ریودوژانیرو مستقر کرده است.
گرچه برخی برزیلی‌ها هنوز هم از یادآوری دوران دیکتاتوری نظامی ۲۰ ساله هراس دارند و نگران بازگشت نیروهای مسلح به عرصه سیاسی هستند، برخی دیگر امید دارند که با روی کار آمدن نظامیان شاهد فسادی کمتر از آنچه گریبان سیاستمداران را گرفته است، شاهد باشند و نظم، صلح و امنیت برقرار شود. گرچه برخی از برزیلی‌ها مداخله نظامی را تایید می‌کنند اما سرخیو پراکا، پروفسور بنیاد گتولیو وارگاس که در حوزه اقتصاد و مدیریت فعالیت دارد، معتقد است که این امر با ظهور مجدد دیکتاتوری فاصله دارد. او تاکید دارد: با تحولات ۱۹۶۴ فاصله زیادی داریم. این روزها، ارتش با ابزارهای دموکراتیک وجهه سیاسی به خودش می‌دهد.