هشدار! در زمین لاریجانی بازی نکنید

بسیاری از سیاسیون در جهت کسب یا بسط قدرت، مصلحت‌های فراوانی را با اولویت بندی مدون برای خود تعیین می‌کنند تا به فراخور فضای فراهم آمده، بهترین مصلحت را برگزینند و اقدام به بازی نمایند.

معمولا نظام‌های سیاسی؛ پس از شناسایی «خودی»‌های دارای این ویژگی، چنین افرادی را برای در اختیار گرفتن مسندهای سیاسی بر دیگران ترجیح می‌دهند چراکه شخصیت شکل گرفته آنان برای نظام سیاسی، مشخص است و هرگونه دست به مهره بردن و اعمال تاکتیک توسط آنان، در ‌‌نهایت؛ منافع نظام را تامین می‌کند لذا برگزیدن برخی مصالح توسط آنان؛ حتی اگر به ظاهر هم با منافع نظام، ناسازگاری داشته باشد موجب نمی‌شود که نظام سیاسی از آنان، دلسرد شود.

 

هنر افراد سیاستمداری که دارای گرایش مخالف با گروه فوق الذکر هستند این است که در زمان هایی که افراد فوق؛ بنا به اقتضای شرایط، به انتخاب مصلحتی روی می‌آورند که بخشی از منافع دیگری را نیز تامین می‌کند، بهترین بهره برداری را داشته باشند و بیشترین منفعت را کسب کنند اما فراموش نکنند که اشخاص فوق، دارای چه ایده‌ها و آبشخورهای فکری هستند و این نکته را فراموش نکنند که نمی‌شود برای مدت طولانی، روی آنان حساب باز کرد. 

علی لاریجانی از آن دسته افراد سیاست مداری است که به خوبی قواعد بازی را می‌داند و مصلحت‌های فراوانی را اولویت بندی کرده است تا به اقتضای شرایط، بهترین را برگزیند. او می‌داند چگونه بازی کند که‌‌ همان خاتمی که روزی او را از جلسه هیئت دولت بیرون کرد به مردم بگوید به لیستی رای بدهند که نام لاریجانی هم در آن لیست قرار دارد.

او به خوبی می‌داند که چگونه باید در شرایطی خاص، دستاورد مذاکرات حسن روحانی را آب نبات بنامد و در زمانی دیگر، دستاورد او را ناشی از عقلانیت برشمارد.

او می‌داند چگونه باید در قضایای ۸۸ موضع بگیرد که راه برای تداوم ریاستش هموار شود و چگونه در دوران تدبیر و امید، عمل کند که همه بگویند او خواهان رفع حصر است.

 

علی لاریجانی، اصولگرایی واقعی است که قدرت بازی در تمام طول بازه سیاست را دارد و بنا به اقتضای شرایط، هم می‌تواند در دفاع تیم خودی باشد و هم در خط تهاجمی تیم رقیب. 

اینک دوران جدید بازی لاریجانی در فضای سیاسی کشور، به مرحله اقدام آخر و ثمردهی رسیده است. بازی جدیدی که؛ لاریجانی با شروع به کار دولت جدید آغاز کرد و با ورود به مجلس، ادامه داد و اینک می‌خواهد با کسب مجدد کرسی ریاست مجلس، به سرانجامش برساند و پس از آن، بنا به اقتضای شرایط، بازی جدیدی را آغاز نماید. 

اصلاح طلبان باید هوشیار باشند. لیست امید باید منسجم و با فرماندهی واحد، اهداف اعلامی خود را دنبال کند. هرگونه مصالحه بر سر ریاست لاریجانی، یعنی شکست اصلاح طلبان و بازگشت به دوران ریاست اصولگرایان.

 

همان لاریجانی که در زمان تصویب برجام، به کمک دولت آمد بنابر اقتضای شرایط، قابلیت آن را دارد که در مسیر لغو برجام، همت گمارد.‌‌

 

همان لاریجانی که صحبت از رفع حصر می‌کند ممکن است بنابه شرایط جدید، بر افزودن افراد دیگر به دایره حصر، تاکید نماید.‌‌ همان لاریجانی که از همکاری با دولت دم می‌زند این قابلیت را دارد که در مسیر اقدامات دولت، سنگ اندازی کند. 

همانگونه که لاریجانی؛ مرد مورد انزجار اصلاح طلبان در دوران اصلاحات، قابلیت تبدیل شدن به مرد محبوب اصلاح طلبان در دوران تصویب برجام را داشت این قابلیت را دارد که بار دیگر، دشمن خونی اصلاح طلبان شود.

همانگونه که لاریجانی، مرد محبوب اصولگرایان در انتخابات مجلس هشتم و نهم، قابلیت تبدیل شدن به مرد مورد انزجار اصولگرایان در دوران تصویب برجام و انتخابات مجلس دهم را دارد این قابلیت را دارد که بار دیگر، خواستگاه اصلی خود را نمایان سازد. 

لاریجانی، اصولگراست. چه بخواهیم و چه نخواهیم. لاریجانی بازیگر مرموزی است چه بخواهیم و چه نخواهیم. لاریجانی سیاستمداری نخبه است جه بخواهیم و چه نخواهیم. و لاریجانی هیچ نسبتی با اصلاحات و اصلاح طلبان ندارد؛ چه بخواهیم و چه نخواهیم. 

اصلاح طلبانی که صحبت از مصالحه بر سر ریاست لاریجانی می‌کنند یا از سیاست، چیزی نمی‌دانند، یا لاریجانی را نمی‌شناسند و یا منفعتی از این صحبت‌ها برایشان در نظر گرفته شده است. 

لاریجانی؛ لاریجانی است حتی اگر سرلیست اصلاح طلبان شود.