رویداد۲۴ تیم ملی فوتبال ایران در خلال دومین اردوی خود پیش از جام ملت‌های آسیا در دیداری دوستانه به مصاف تیم ملی بولیوی رفت و با نتیجه ۲-۱ به برتری رسید تا با روحیه‌ای خوب این اردو را هم به پایان برساند.
کی روش از ۱۷ بازیکن خود در این مسابقه استفاده کرد و به آن‌ها بازی داد تا خود را نشان دهند. در ادامه عملکرد نفر به نفر شاگردان مستر سی کیو را بررسی می‌کنیم تا ببینیم چگونه این پیروزی مقابل نماینده آمریکای جنوبی رقم بخورد.
علیرضا بیرانوند: (۷.۵) یک دبل سیو و گلی که نباید می‌خورد
علیرضا بیرانوند در تمام جریان بازی شاید ۴ یا ۵ بار به زحمت افتاد و به جز شوتی که از پشت محوطه تسلیم شد و می‌توانست سریع‌تر عمل کند در الباقی صحنه‌ها بهترین واکنش مناسب را داشت و اوج کارش دبل سیوی بود که انجام داد و تیم حریف را از رسیدن به گل دوم بازداشت.
مجید حسینی: (۸.۵) مستحکم، قابل اطمینان و پخته در عین جوانی
روز به روز پیشرفت در بازی اش مشاهده می‌شود. در تمام درگیری‌های تن به تن بر حریف چیره بود. به موقع بدن می‌گذاشت و سر می‌زد و تیم را به جلو می‌راند. مجید یکی از بهترین‌ها بود. او یک فرصت گلزنی ایده آل را نیز در محوطه جریمه بولیوی از دست داد.
روزبه چشمی: (۶) همچنان با ترس و لرز
هنوز هم نمی‌توان با خیال راحت دفاع را به او سپرد. دو سه اشتباه در نیمه نخست در پاس دادن و همچنین صحنه‌ای که جا ماند باعث شد تا نمره اش به شدت پایین بیاید. با این حال روزبه هنوز هم روحیه خود را از دست نداده و مشاهده شد که چندین بار بازیسازی را هم از همان دفاع آغاز کرد و بازیکنان پیش روی خود را جا گذاشت.
صادق محرمی: (۶.۵) درگیر استرس
مدافع جوانی که دومین بازی ملی خود را هم تجربه کرد، اما استرسی که در نخستین حضورش در ورزشگاه آزادی تجربه می‌کرد اجازه نداد بازی فوق العاده همیشگی اش را به نمایش بگذارد. عادت کرده بودیم در سمت راست با حضور بازیکنانی، چون رامین رضاییان و وریا غفوری نفوذ‌ها و ارسال‌های بیشتری را ببینیم، اما صادق زیاد چنین کاری را نکرد و نسبت به همتای خود در سمت چپ کمتر پیشروی و ارسال کرد.
احسان حاج صفی: (۸) شاداب با ارسال‌های مواج
علی الخصوص در نیمه اول جزو بهترین‌های تیم ملی بود. حاج صفی چندین بار با ارسال‌های مواج و خوش ارتفاعش تیم حریف را به دردسر انمداخت و بازیکنان خودی را صاحب موقعیت کرد، اما هیچ کدام به نتیجه نرسید. او در نیمه دوم هم می‌توانست گلزنی کند، اما با کم دقتی ضربه سرش راهی اوت شد.
امید ابراهیمی: (۷.۵) آقای میانه میدان
به تنهایی در مرکز خط میانی انجام وظیفه می‌کرد و کارش هم سخت‌تر بود. دوندگی بالایی داشت و در اکثر جنگ‌های تن به تن بر حریف فائق آمد. با این حال در نیمه دوم خستگی در دقایقی بر امید ابراهیمی چیره شد، اما اجازه نداد کیفیت بازی اش با خللی مواجه شود. امید بازهم نمره قبولی را از کی روش گرفت.
سامان قدوس: (۷) پرانگیزه، اما سردرگم
انگزیه فوق العاده‌ای برای خودنمایی و گلزنی داشت، اما در پست جدیدی به میدان رفت. قدوس باید بیشتر بازیکنان هم تیمی را صاحب توپ می‌کرد و برنامه ریزی حمله را انجام می‌داد. او چند باری هم از راه دور اقدام به شوتزنی کرد که به موفقیت نرسید.
وحید امیری: (۶.۵) افت ترکیه‌ای
اصلا با آن وحید امیری جام جهانی قابل قیاس نبود و مشخص است که مصدومیتش در ترابوزان به او اجازه بازگشت نداده است. امیری مانند همیشه زیاد دوید و این بار در کار‌های دفاعی هم دخالت بیشتری داشت، اما آن شماره ۱۱ همیشگی نبود.
مهدی طارمی: (۷.۵) پرتلاش و تاثیرگذار
اولین کار مثبت او پاس در عمق فوق العاده اش به سردار آزمون بود که به نتیجه نرسید. طارمی روی گل اول هم بعد از جهانبخش مهمترین کار را انجام داد و با یک اثر به موقع راه رسیدن به گل را تسهیل کرد. مهاجم تیم ملی درنیمه دوم خودش هم می‌توانست گلزنی کند، اما کم دقتی همیشگی اش مانع از این کار شد و توپش به بیرون رفت. حالا مهدی باید خودش را برای بازی با الریان مهیا کند.
علیرضا جهانبخش: (۷.۵) یک گلی که می‌توانست بیشتر باشد
انتظارات از او بالاست و شاید همین مساله باعث شده علیرضا درصد خطا و اشتباهاتش در تیم کی روش بیش از بازی‌های باشگاهی اش باشد. یک گل زد، اما می‌توانست حداقل یک گل دیگر را هم بزند. علیرضا حالا در تیم ملی ۵ گله شده و می‌تواند نکته مثبتی برای ادامه کارش در تیم ملی و همچنین برایتون باشد.
سردار آزمون: (۶.۵) بازگشت نه چندان قدرتمندانه
بعد از قهر عجیب و غریبش و بازگشت دوباره بعد از جام جهانی یک نیمه در زمین بود، اما عملکرد راضی کننده‌ای نداشت. سردار چند بار در محوطه جریمه صاحب توپ شد، اما ضربات آخرش چندان جالب نبود. سردار در برابر مدافعین بولیوی سربلند نشد تا همچنان تعداد گل‌های ملی اش روی ۲۳ باقی بماند.
مهدی ترابی: (۸) بازهم درخشان
فقط ۴۵ دقیقه احتیاج داشت تا نشان دهد می‌تواند اصلی‌ترین سورپرایز کی روش برای جام ملت‌ها باشد. بازیکن مورد علاقه مرد پرتغالی بعد از گلی که ماه قبل به ازبکستان زد این بارهم دروازه بولیوی را باز کرد و یکی دو توپ خوب هم برای دیگر بازیکنان ساخته و پرداخته کرد که به نتیجه نرسید. ترابی با بیشترین میزان آمادگی خودش را برای حضور در پرسپولیس آماده می‌کند.
مسعود شجاعی: (۷) کاتالیزور باتجربه
اولین توپی که صاحب شد را خیلی راحت از دست داد، اما رفته رفته با پاس‌های تک ضرب و رو به جلویش هم گره گشای بازی بود و هم سرعت حملات را افزایش می‌داد. مسعود مانند تیم باشگاهی اش رو به جلو بازی می‌کرد و دیگر وظایف دفاعی اش آنچنان سفت و سخت نبود. همین مساله هم باعث شد تا کارایی بیشتری داشته باشد.
اشکان دژاگه: (۷) تکرو، اما خطرساز
گل دوم را با چاشنی اشتباه مدافع بولیوی ساخت و یک ایستگاهی خیلی خوب هم زد که طارکی قدرش را ندانست. با این حال اشکان در الباقی دقایق سعی بر بازی انفرادی داشت که گا‌ها می‌توانست اثرگذار باشد و گه گاه توپ هایش خراب می‌شد و برای تیم حریف موقعیت ایجاد می‌کرد.
کریم انصاری فرد: (۶.۵)ای کاش آن توپ گل می‌شد
به جای سردار به زمین آمد، اما بهتر بازی نکرد. تیم نداشتن کریم کاملا در سبک بازی اش مشخص بود. او می‌توانست با این حال یک گل بزند، اما دریبل زیبایش با شوت دقیقی همراه نشد و به بالای دروازه رفت.
علی قلی زاده:-
از دقیقه ۷۸ به زمین آمد و مانند بازی با ازبکستان فرصت خودنمایی نداشت. با این حال یک شوت زد که درون چارچوب جایی نداشت.
علی کریمی:-
از دقیقه ۸۴ به زمین ورود کرد و حضورش آنچنان پررنگ و کافی نبود که بتوان آنالیز دقیقی از بازی اش داشت. با این حال او جایگزین بازیکنی شد که در استقلال هم جایش را گرفته است.