رویداد24 - پایان انتخابات مجلس دهم، آغازی بود بر فرآیند پیچیده ترکیب بندی فراکسیون ها و انتخاب رئیس مجلس. این فرآیند در این مدت چنان پیچیده شده که هر روز احتمالی جدید از ترکیب بندی فراکسیون ها به گوش می رسد، و اینک: موافقت لاریجانی با تشکیل فراکسیون فراگیر.
بسیاری از اصلاح طلبان، از ابتدا انتخاب عارف به عنوان ریاست مجلس را تحقق آرمان های اصلاح طلبی دانستند و البته برخی از چهره های لیست امید نیز در ابتدا سابقه لاریجانی را شاهدی برای ریاست وی بر مجلس دهم دانستند.
در همین حال، بلافاصله پس از انتخابات دور دوم مجلس دهم، دو نفر از اصولگرایان معتدل که بواسطه حضور در لیست امید در تهران رای آورده بودند، ساز جدایی از فراکسیون امید و تشکیل فراکسیون رهروان به همراه علی لاریجانی را سر دادند.
پس از آن، جلسات فراکسیون ها در شنبه ای که گذشت در مجلس قدیم به طور جداگانه و همزمان برگزار شد که اصولگرایان پس از یک جلسه غیرعلنی، مدعی شدند تعداد منتخبان فراکسیون فراگیر اصولگرایان 181 نفر است؛ که البته مشخص شد که بسیاری از این تعداد به شکل تلفنی (!) اعلام آمادگی برای حضور در این فراکسیون کرده اند.
از سوی دیگر همزمان با این جلسه، در جلسه فراکسیون امید که در آن به روی خبرنگاران باز بود، بیش از 150 نماینده منتخب لیست امید حضور داشتند.
بسیاری از تحلیلگران سیاسی این رفتار اصولگرایان را صرفا یک سناریوی جنگ روانی دانستند که با هدف ایجاد تنش در اردوی فراکسیون امید به اجرا گذاشته شد، سناریویی که همچنان ادامه دارد.
در جدیدترین اقدام، حمیدرضا فولادگر، عضو کمیته هفت نفره اصولگرایان اعلام کرد که لاریجانی با تشکیل فراکسیون فراگیر اصولگرایان موافق است.
نماینده اصولگرای اصفهان در مجلس دهم، با تاکید بر این موضوع گفت: «در واقع آقای لاریجانی از ابتدا اصولگرا بودند و امروز هم همچنان بر مواضع خود تاکید دارد. لاریجانی هیچ گاه اصلاح طلب نبوده و نخواهد بود.»
این اظهارنظر فولادگر می تواند گام جدید سناریوی ایجاد تنش در اردوی فراکسیون امید باشد و حتی ایجاد تقابل میان لاریجانی و عارف باشد؛ کما اینکه مشخصا اصولگرایان ریاست لاریجانی را ترجیح می دهند.
عبدالرضا هاشم زایی، نماینده اصلاح طلب تهران در مجلس دهم، در گفت و گو با
رویداد24 در این مورد گفت: «ما هرگز اعلام نکردیم که لاریجانی اصلاح طلب است، بلکه یک اصولگرای معتدل بوده و چون در مساله برجام با دولت همکاری کرده بود، از وی حمایت کردیم. هرگز مدعی نبودیم که لاریجانی جزو طیف اصلاح طلبان است.»
از سوی دیگر مطمئنا تنها هدف اصولگرایان تندرو از این رفتارها، ایجاد تقابل میان عارف و لاریجانی نیست، کما اینکه مشخصا رسیدن لاریجانی به ریاست مجلس را ترجیح می دهند، هرچند که حافظه تاریخی خود را از دست داده و تقابلی که با لاریجانی در مورد برجام پیدا کرده بودند را از یاد ببرند.
اینگونه می توان گفت که شاید لاریجانی گزینه باب میل اصولگرایان تندرو برای ریاست مجلس نباشد، اما عارف قطعا گزینه آنها نیست. به بیان دیگر ناگزیر از انتخاب میان بد و بدتر هستند.
هاشم زایی نخستین هدف این رفتارها را ریاست مجلس دانست و تاکید کرد: «قاعدتا در مسائل حساس و مقاطع مهم سیاسی، طیف هایی که در مجلس از نظر فکری به هم نزدیک هستند، حتی اگر همفکر هم نباشند، با یکدیگر متحد می شوند که این امر یک تاکتیک محسوب می شوند و این هدف در حال حاضر، ریاست مجلس است.»
وی در مورد اجماع و یکدست بودن اعضای فراکسیون فراگیر اصولگرایان، گفت: «به شخصه فکر نمی کنم که ائتلاف فراگیر اصولگرایان، با توجه به تفکرات موجود در آن، یک ائتلاف دائم باشد، ولی برای انتخاب رئیس مجلس، از پیش از این نیز معتقد بودیم که این گروه با یکدیگر ائتلاف می کنند.»
با تمام این تفاسیر، تکلیف این عرصه پیش از حرکت لاریجانی روشن نمی شود. باید منتظر بازی لاریجانی در این میدان بود که آیا فراکسیون رهروان را به همراه بهروز نعمتی، کاظم جلالی و سایر یاران تشکیل می دهد و یا به فراکسیون فراگیر اصولگرایان می پیوندد... البته لاریجانی به خوبی از این موضوع آگاه است که بیش از آنکه وی به اصولگرایان نیاز داشته باشد، آنها محتاج وی هستند.