رویداد۲۴ اخیرا به علت مشکلات ناشی از آب، برخی نماینده‌های استان اصفهان در نامه‌ای جهت اعتراض اعلام استعفا کردند.
از ۵۰ سال قبل تا کنون صنایع بزرگی مانند فولاد و ... که مصارف آب زیادی هم دارند وارد اصفهان شد. مهمتر آنکه این صنایع منجر به مهاجرت گسترده مردم دیگر نقاط کشور برای کار، به اصفهان و رشد بی سابقه جمعیت آن را طی چهار دهه گذشته موجب شد.
گسترش بی حد اصفهان با توجه به اینکه در حاشیه کویر قرار دارد منجر به بلعیده شدن آب زاینده رود برای آشامیدن میلیون‌ها تن و همچنین صنایع و کشاورزی شد.
افزایش صنایع، افزایش جمعیت و کاهش میزان بارش ها، به تدریج زاینده رود در اصفهان و شهر‌های مجاور آن را خشکاند و باتلاق گاوخونی تبدیل به منبع گرد و خاک شد تا به آلودگی ناشی از گسترش جمعیت نامتوازن اصفهان بیشتر دامن بزند.
بی تدبیری در استفاده بهینه از آب زاینده رود، کاشت چمن‌های زیاد برای زیبایی شهر، کاشت برنج؟! و کشاورزی سنتی منجر به کاهش روز افزون زاینده رود شد.
مسابقه برداشت بیشتر از زاینده رود در بالادست زاینده رود در استان چهارمحال و بختیاری با کشاورزی سنتی و اجرای طرح‌های انتقال آب به شهر‌های کویری یا حاشیه کویری، چون یزد و کاشان و ... برای مصارف غیرآشامیدنی نشانی از تداوم بی تدبیری داشت.
اجرای تونل گلاب در استان اصفهان برای انتقال بیشتر آب باقی مانده در پشت سد زاینده رود، اجرای پروژه بن-بروجن در استان چهارمحال و بختیاری با هزینه‌های میلیاردی که همچنان ادامه دارد انسان را متعجب از این همه بی تدبیری میکند!
از طرفی اجرای تونل‌های جدید برای هدایت برخی از سرچشمه‌های کارون به زاینده رود که هزینه‌های زیادی را تاکنون در بر داشته در حالی که اوضاع آب پشت سد‌های خوزستان خود مناسب نیست و برخی نقاط از خوزستان به علت خشکی منبع ریزگرد شده و خود نیاز به آب برای جنگلکاری و پر شدن تالاب‌ها دارد، نشان از چرخه اشتباه این انتقال‌های آب دارد.
کاری که در گذشته می بایست انجام می‌گرفت این بود که در شهر تاریخی و زیبایی مثل اصفهان این میزان توسعه صنعتی نمیدادند و این صنایع را مانند تمام کشور‌های پیشرفته در سواحل دریای آزاد، یعنی خلیج فارس و دریای عمان میساختند. این کار باعث جاری ماندن دائمی آب در زاینده رود تا باتلاق گاوخونی میشد و رشد جمعیت اصفهان به این اندازه نمی‌شد و اکنون هوای سالمی داشت و از طرفی در صورت جاری ماندن دائمی آب در آن، به اندازه‌ای جذب گردشگر داشت که از تمام صنایع موجود فعلی سود بیشتری نصیب اصفهان می کرد.
در صورتی که صنایع در سواحل آب‌های آزاد ایران ساخته میشد، همه نقاط کشور رشد متوازنی پیدا میکرد و آب مورد نیاز صنایع نیز با کمک انرژی‌های نو مانند خورشیدی و غیره، از آب دریا بعد از تصفیه استفاده میشد.
همچنین مهاجرت از نقاط کویری به نقاط ساحلی انجام میشد و نه معکوس آن که هم اکنون رخ داده است و در صورت نیاز به تصفیه آب برای آشامیدن دیگر هزینه‌های وحشتناک برای انتقال آب صورت نمیگرفت چراکه مردم با سیاست‌های درست خود به لب ساحل مهاجرت کرده بودند.
آنچه اکنون باید انجام شود آن است که مدیریت منابع آب یکپارچه شود و کارشناسان و اساتید این حوزه بدون اعمال فشار استانی و بر اساس منافع کشوری برای کاهش مشکلات ناشی از آب که در متن بالا به آن اشاره شد اقدام کنند.
همچنین از اعلام نظرات غیرکارشناسی شده مانند انتقال آب دریای کاسپین (خزر) به مناطق کویری سمنان، خودداری شود.