حریفان خارجی در اولویت نیستند؛
والیبال ایران در حالی باید خود را برای رویایی با رقبای خارجی مهیا کند که ابتدا باید غول مرحله اول یعنی بی خیالی مدیران ورزشی و والیبال را شکست دهد.
رویداد۲۴ کمتر از سه ماه تا پایان سال ۹۷ باقی مانده است و با شروع سال جدید رویداد‌های مهمی پیش روی والیبال کشور خواهد بود. رقابت‌هایی که هریک از آن‌ها برای والیبال دوستان مهم و تاثیر گذار است. مسابقات انتخابی المپیک ۲۰۲۰ یکی از مهم‌ترین وقایعی است که چشم امید خانواده والیبال به وزارت ورزش برای تعیین تکلیف رئیس فدراسیون است.
المپیک ۲۰۱۶ ریو چهاردهمین تجربه حضور بلند قامتان والیبال در بزرگ‌ترین آوردگاه ورزشی بود و ملی پوشان ایران برای نخستین بار موفق به حضور در آن شده بودند. میدان بزرگی که حریفان قدرتمندی، چون برزیل، روسیه، آمریکا و صربستان در آن حضور و از پر افتخارترین تیم‌ها نیز به شمار می‌رفتند.
تیم ملی والیبال ایران پس از ۵۲ سال با هدایت لوزانو گام در میدان المپیک گذاشت. ملی پوشان در مرحله یک چهارم نهایی با شکست ۳ بر صفر مقابل لاجوردی پوشان ایتالیا از صعود به مرحله نیمه نهایی باز ماندند تا پرونده والیبال ایران در ریو بسته شود و نگاه‌ها به سمت المپیک ۲۰۲۰ برود.
از ریو تا توکیو چهار سال زمان برای آماده سازی خوب تیم ملی والیبال وجود داشت تا روند رو به رشد والیبال ادامه دار باشد و حتی امید‌ها برای رفتن بر روی سکوی المپیک نیز زنده بود. حال سه سال گذشته است و رقابت‌های انتخابی المپیک ۲۰۲۰ قرار است چند ماه آینده برگزار شود. رقابت‌هایی که تیم ملی والیبال ایران را با تیم‌های روسیه، کوبا و مکزیک در گروه F. همگروه کرده است و قرار است یک تیم از این گروه صعود کند.
در مرحله نخست رقابت‌های انتخابی تیم‌ها در ۶ گروه چهار تیمی تقسیم شده اند که در پایان مسابقات تیم‌های صدرنشین به همراه تیم ژاپن، میزبان المپیک ۲۰۲۰ به طور مستقیم از گروه خود صعود خواهند کرد. ۵ تیم دیگر نیز باید در رقابت‌های انتخابی قاره‌ای شرکت و تیم منتخب هر قاره راهی المپیک می‌شود تا در نهایت تکلیف ۱۲ تیم حاضر در المپیک ۲۰۲۰ توکیو مشخص شود.
تیم ایران با وجود تیم روسیه در گروهش کار سختی را در پیش دارد. روسیه پرافتخارترین تیم حاضر در ادوار بازی‌های المپیک است و همین کار را برای ملی پوشان ما سخت‌تر می‌کند. البته تیم ایران سابقه شکست دادن تیم روسیه را دارد، اما حال و روز این روز‌های والیبال ایران با گذشته متفاوت است. ملی پوشان در رقابت‌های لیگ جهانی ۲۰۱۵ موفق به شکست تزار‌ها شده اند، اما در لیگ ملت‌های ۲۰۱۷ طعم شکست را چشیده اند.
تیم ملی والیبال ایران که هم اکنون جایگاه هشتم جهان را در اختیار دارد بدون رئیس است و تکلیف سرمربی نیز مشخص نیست. پس از اجرایی شدن قانون منع به کار گیری بازنشستگان وزارت ورزش، احمد ضیایی رئیس وقت فدراسیون را از سمتش برکنار و افشین داوری را به عنوان سرپرست انتخاب کرد تا هر چه زودتر شرایط برگزاری انتخابات را فراهم کند، اما ظاهرا داوری شرایط فوری و حیاتی تیم ملی را درک نکرده و خیالی برای فراهم کردن مجمع ندارد.
جدا از بلاتکلیف بودن رئیس، وضعیت سرمربی تیم ملی نیز مشخص نیست و صحبت‌های ضد و نقیضی درباره ادامه کار کولاکوویچ برای هدایت تیم ملی مطرح می‌شود. تا زمانی که که تکلیف رئیس مشخص نشود آینده تیم ملی و سرمربی نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد و این زنگ خطری برای والیبال است. والیبال باید در راه صعود باشد، اما با بی تدبیری و سهل انگاری مدیران رده بالا، این رشته ورزشی پرطرفدار اسیر حواشی شده است که روز به روز آن را مسیر اصلی خود خارج و به بیراهه می‌برد.
چیزی تا شروع رقابت‌های انتخابی المپیک ۲۰۲۰ نمانده و در حالی که والیبال ایران روز‌های خود را از دست می‌دهد حریفان با قدرت در حال آماده سازی هستند. برای کسب موفقیت نیاز به برنامه بلند مدت است و با تکیه بر شانس نباید انتظار معجزه از ملی پوشان داشت.
رقابت‌های انتخابی المپیک ۲۰۲۰ تنها رویداد پیش رو نیست و مسابقات لیگ ملت‌های والیبال و قهرمانی مردان آسیا نیز در پیش است. اگر امروز ثانیه‌های از دست رفته را جبران نکنیم تا المپیک ۲۰۲۴ فقط حسرت و آه برای والیبال دوستان خواهد بود. حال والیبال ایران ابتدا باید در مسیر انتخابی المپیک با غول مرحله اول یعنی بی خیالی مدیران رقابت کند و با سرشاخ شدن با تصمیم‌های مدیران، سپس گام در رقابت‌های انتخابی المپیک بگذارد.