اطرافیان آنها در این گونه مواقع، دچار نارضایتی های عمیق می شوند. آنها ممکن است از درِ تقابل با این زنان و دختران برآیند و سطح تنش را به شدت بالا ببرند یا ممکن است به نصیحت گویی بسنده کنند و... .
اما این وضعیت چند روز بیشتر طول نمی کشد و این زنان و دختران دوباره به چرخه زندگی بر می گردند؛ مانند قبل خونگرم و اجتماعی می شوند و رفتارهای متعارف خود را از سر می گیرند.
اگر زن یا دختری در سن بلوغ هستید، خواهر یا دختری در سن بلوغ دارید یا مردی متأهل اید، این نکته علمی را بدانید که زنان در آستانه عادت ماهانه، دچار تکانش های روحی می شوند؛ اکثرشان این مرحله را به خوبی از سر می گذرانند ولی درصدی بی آن که خود بخواهند روزهای پرتنش و سراسر استرسی را پشت سر می گذرانند. در اینجا پای واکنش های شیمیایی در بدن زنان و دختران در میان است.
این را بدانید که همه ما، تحت تأثیر هورمون ها زندگی می کنیم و غم و شادی و هیجان و استرس و برانگیختی هایمان همه و همه تحت مدیریت هورمون های مختلفی هستند که در بدن مان ترشح می شوند. کوچکترین تغییر هورمونی آثار خود را در خلق و خوی ما بر جای می گذارد.
این را هم بدانید که تغییرات هورمونی در بدن زنان، بسیار بسیار بیشتر از مردان است؛ بارزترین تحولات هورمونی هم در دوران قاعدگی رخ می دهد و تحریک پذیری مدار مغزی به شدت بالا می رود.
توضیح ساده علمی قضیه اینگونه است: تخمدان های خانم ها، هورمون های "استروژن" و "پروژسترون" تولید می کنند. زنان و دخترانی که بیشترین حجم از این دو هورمون جنسی را ترشح می کنند، دارای سلول های "سروتونین" بیشتری در مغز هستند. کار سروتونین، ایجاد و حفظ آرامش روحی است.
اما 10 الی 20 درصد از خانم ها، استروژن و پروؤسترون کمی دارند و بنابراین، از نظر سروتونین در مضیقه اند و همین امر باعث می شود فشار روانی زیادی در آستانه قاعدگی و حتی در طول آن، بر ایشان وارد شود. دانشمندان به این وضعیت PMDD یا بدخلقی پیش از قاعدگی می گویند.
تا قبل از پیشرفت های پزشکی سال های اخیر، پزشکان برای معالجه این زنان، تخمدان آنها را با عمل جراحی از بدن شان خارج می کردند تا نوسانات هورمونی در تخمدان ها منتفی شود، در واقع آنها صورت مسأله را پاک می کردند ولی اینک، پزشکان متخصص می دانند که در مقابله با این بیماری، می توانند دارو تجویز کنند و نگذارند نوسانات هورمونی باعث تنش مغزی شود و سطح سروتونین مغز پایین بیاید.
چند توصیه:
* خانم ها تقویم دقیق عادت ماهانه خود را داشته باشند و بدانند که در روزهای نزدیک قاعدگی، ممکن است دچار تنش شوند. بنابراین بهتر است در برنامه ریزی زندگی شان، مسائل حساس و استرس زا را به ایام دیگری موکول کنند.
همچنین موضوع را به همسر خود بگویند و همراهی او را بخواهند. (این مطلب را به همسرتان نشان دهید.)
* خانم هایی که دچار تنش های روحی شدید در ایام نزدیک به قاعدگی می شوند، بدون این که به خود برچسب های روانی و عصبی بزنند، در اولین فرصت به یک پزشک متخصص زنان یا متخصص هورمون مراجعه کنند. در اغلب موارد، با خوردن یک قرص، کل مشکل حل می شود.
* اعضای خانواده در ایام مورد اشاره، همراهی و همدلی بیشتری با خانم ها داشته باشند. آنها باید بدانند که برخی رفتارهای عصبی خواهر، دختر، مادر یا همسرشان ناشی از تغییرات هورومونی و تنش در مدارهای مغزی شان است و تقصیری ندارند. بنابر این از مجادله و درگیری با آنها خودداری کنند و اجازه دهند این ایام با آرامش طی شود.