نژادبهرام:
یک فعال حقوق زنان گفت: ازدواج یک قرارداد اجتماعی است که طرفین به یکدیگر تعهد می‌دهند به هم وفادار بمانند و آینده یک زندگی مشترک را بسازند. آیا کودک به آن مرحله از رشد، توانایی و بلوغ رسیده است که بتواند پای یک قرارداد اجتماعی را امضا کند؟
رویداد۲۴ زهرا نژادبهرام در خصوص مخالفت‌های صورت گرفته با طرح کودک-همسری گفت: متاسفانه همواره مساله زنان یک موضوع سیاسی است. امروز هم مساله کودک- همسری به این علت که یک طرف آن زنان هستند، به موضوعی سیاسی تبدیل شده است.
وی ادامه داد: بصورت کلی مساله کودک-همسری مقوله‌ای فرهنگی و اجتماعی است که باید با دقت بیشتری به آن توجه شود. هرچیزی ظریفتی دارد و ما تعریف‌های مختلفی برای بخش‌های مختلف زندگی انسان‌ها داریم. به دوره‌ای نوزادی، به دوره‌ای کودکی، به دوره‌ای جوانی و به دوره‌ای میانسالی و پیری می‌گوییم. آیا برای همه این بخش‌های زندگی یک شرح وظایف و رویکرد تعریف می‌کنیم؟
نژاد بهرام افزود: مگر از یک نوزاد انتظار داریم برای مثال خواندن و نوشتن بلد باشد یا از کودک انتظار داریم که مانند یک انسان بالغ رفتار کند؟ طبیعتا هر سنی تکالیف و وظایف خاص خود را دارد. کودکی برای کودکی کردن است. کودکی برای این نیست که شما تکالیف همسری برایش تعیین کنید. اگر ما ازدواج را یک قراردادی برای شراکت دو نفر در نظر بگیریم و دو نفر را بخواهیم به عنوان شریک زندگی تعریف کنیم، آیا کودک به مرحله‌ای از بلوغ رسیده است که شریک یک زندگی باشد.
این فعال حوزه زنان گفت: ما در واقع معتقد هستیم ازدواج یک قرارداد اجتماعی است که طرفین به یکدیگر تعهد می‌دهند به هم وفادار بمانند و آینده یک زندگی مشترک را بسازند. آیا کودک به آن مرحله از رشد، توانایی و بلوغ رسیده است که بتواند پای یک قرارداد اجتماعی را امضا کند.
وی ادامه داد: اگر این فرد به این مرحله از بلوغ رسیده است چرا زمانی که موضوع مشارکت سیاسی در آینده کشور مطرح می‌شود می‌گوییم باید افراد بالای ۱۸ سال باشند؟ چرا برای رانندگی بالای ۱۸ سال را معیار قرار می‌دهیم. چطور در یک عرصه بزرگ اجتماعی که نسل‌های آینده از دل آن بیرون می‌آیند و آینده کشور و جامعه از نهاد خانواده تامین می‌شود به سادگی عبور می‌کنیم؟
اولین معاون فرماندار زن در جمهوری اسلامی گفت: زندگی اجتماعی نیاز به آموزش دارد. اگر قرار است آینده ما در اختیار مادران خردسالی قرار بگیرد که هنوز خودشان مفهوم زندگی را درک نکرده‌اند، چگونه می‌توانیم به آینده امیدوار باشیم؟ ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که نیاز داریم مادران و پدران به حدی از بلوغ اجتماعی رسیده باشند که بتوانند فرزندانی را تربیت کنند که آینده این کشور را در جهت بهبود، ارتقا و توسعه اخلاق شکل دهند.
وی افزود: چگونه از مادری که خودش در مرحله کودکی است و درک درستی از محیط پیرامونی خود ندارد توقع داریم آینده کشور را در خانواده خود شکل دهد. این مساله قطعا یک موضوع دو سر زیان است؛ از طرفی کودکی با نام همسر زیان می‌بیند چراکه نمی‌تواند کودکی کند و به او ظلم می‌شود و از طرف دیگر هم آینده یک کشور را دستخوش زیان می‌کنیم.
نژادبهرام در واکنش به این مساله که برخی تصویب چنین طرحی را موجب سلب آزادی نوجوانان دانسته و کمپینی را هم به این منظور ساماندهی کرده‌اند، گفت: اگر بخواهیم به این شکل به مسائل نگاه کنیم می‌توانیم کمپینی را راه‌اندازی کنیم که آزادی رانندگی در سن چهارده سالگی را به نوجوانان بدهد یا به افراد دوازده ساله اجازه دهد در سرنوشت کشور خود سهیم باشند و در انتخابات شرکت کنند. این افراد نیز می‌توانند معتقد باشند جمهوری اسلامی با تعیین سن برای رای دادن و رانندگی آزادی آن‌ها را سلب کرده است. نمی‌توانیم با مسائل اینگونه رفتار کنیم و حالا که بحث ازدواج مطرح شده بگوییم نمی‌خواهیم از قانون تبعیت کنیم.