رویداد۲۴ چنین دوران فترتی در طول 30 سال گذشته که سینمای ایران محبوب جشنواره‌ها شده بود، سابقه نداشته و از نظر کارشناسان غیرقابل توجیه است.
برخی از ناظران نزدیک به این جشنواره‌ها، علت این امر را رکود حاکم بر سینمای ایران می‌دانند، در حالی که در طول این سال‌ها نه تنها از میزان تولید در این سینما کاسته نشده بلکه تحت عناوین مختلف به آن افزوده هم شده و در حال حاضر هر سال بیش از 100 فیلم در سینمای ایران، جلوی دوربین می‌رود و برای نمایش آنها نیز ده‌ها جشنواره ریز و درشت در داخل کشور برگزار می‌شود.
دو جشنواره مطرح خارجی درحالی از پذیرفتن فیلم‌های ایرانی که هر سال به آنها ارائه شده‌اند، سر باز زده‌اند که تقریبا همان‌ها که در سال‌های پیش، فیلم‌های خود را در این جشنواره‌ها به نمایش درآورده و بعضا جایزه‌هایی هم دریافت داشتند، همچنان فیلم ساخته و تقریبا با همان کیفیت قبلی، آثار خود را ارائه می‌کنند.
پس دلیل اصلی چیست؟ آیا عمر سینمای جشنواره‌ای ایران به پایان رسیده است؟! آیا این فقره نیز شامل #تحریم‌های_ترامپ و دارودسته‌اش شده است؟! آیا بالاخره حضرات شبه روشنفکر متوجه می‌شوند هنگامی که دیگر منافع امپریالیسم جهانی اقتضاء نکند، آنها هم مانند شاه و صدام و مرسی و قذافی و سایرین قربانی می‌شوند؟ آیا سرانجام درمی‌یابند اصل برای این جشنواره‌ها، اهداف سیاسی و ایدئولوژیک است که وقتی قرار است صاحبانشان، از طریق فیلم و هنر مقابله کنند، هر کس با دوربینش، به هر نحو اهانتی به انقلاب و نظام اسلامی کرد و تصویر کج‌و‌معوجی از جامعه ایرانی نشان داد، عزیز می‌شود؛ اما چنانچه قرار بر این نباشد، دیگر خودش را به زمین و زمان هم بدوزد، افاقه نمی‌کند که نمی‌کند! و سرانجام او هم در زمره ایادی انقلاب و نظام جمهوری اسلامی محسوب می‌شود، چرا که بالاخره متهم است یکی از موسسات و نهادهای فرهنگی کشور را سرکیسه کرده و بودجه ساخت فیلمش را دریافت داشته است.