زنان مبتلا به ایدز: نه شغل داریم و نه فرزندانمان می‌توانند در مدارس درس بخوانند

رویداد۲۴ بیست مادر سرپرست خانواری که کودکانشان مبتلا به ایدزهستند و خود نیز با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کنند به درد دل در رابطه با سبک زندگیشان و نحوه تعامل اجتماعی مردم با آنان و همچنین نبود فرهنگ صحیح برخورد با مبتلایان پرداختند

صاحب خانه وقتی فهمید ایدز دارم بیرونم کرد

یکی از این مادران که فرزند دختر خردسال خود را به همراه داشت با اشاره به اینکه زندگی در جامعه برای مبتلایان به ایدز سخت است، گفت: هنگامی که صاحب خانه فهمید مبتلا به ایدز هستم مرا از منزلم بیرون کرد و همچنین از کارم محروم شدم چرا که کارفرما تصور غلط در رابطه با انتقال بیماری ایدز داشت.

وی که حدود ۳۰ سال سن داشت و ۳ سال پیش به این بیماری مبتلا شده اظهار کرد: هنگامی که به پزشک مراجعه کردم نمی‌دانستم ایدز چیست و هنگامی که بیان کرد به این بیماری دچارم سوال کردم که چه زمانی بهبود پیدا می‌کنم.

مرا از کارم اخراج کردند

یکی دیگر از این زنان که تصور می‌کرد باید نحوه زندگی با ایدز را آموخت و همسر خود را به دلیل ابتلا به ایدز از دست داده بود خاطر نشان کرد: جامعه مرا نپذیرفت؛ روز‌های اولی که متوجه شدم به ایدز مبتلاشدم فقط گریه می‌کردم، اما با گذشت زمان با انجمن‌های مربوطه آشنا شده و افرادی را دیدم که همدرد من هستند بدین ترتیب قوت قلب گرفتم. درست است که بیماریم نیاز به رفت و آمد پزشکی ندارد، اما مشکلات بسیاری برایم ایجاد کرده است.

وی اضافه کرد: خوشحالم که با انجمن‌های مربوطه آشنا شدم چرا که به من نحوه مقابله با این بیماری را آموزش دادند.

این مادر مبتلا به ایدز گفت: صاحب کار وقتی فهمید ایدز دارم بدون درنگ اخراجم کرد؛ در حال حاضر که از کار خود اخراج شدم، اما با حمایت موسسه‌های مربوطه قالی بافی می‌کنم. خوشبختانه در حال حاضر می‌توانم هزینه خود و فرزند دخترم را دربیاورم.

بودن در کنار هم دردانم حس خوبی به من می‌دهد

یکی دیگر از این زنان که از پنج سال گذشته فهمیده بود به ایدز دچار است در حالی که فرزند دو ساله پسر خود را روی پا نشانده بود گفت: انجمن‌های مردم نهاد؛ کمک زیادی به من کردند تا به امید به زندگی برگردم. در صورتی که چندین سال پیش تصور می‌کردم از بین خواهم رفت، اما آنان راه‌های لازم برای مقابله با بیماری را به من آموزش می‌دهند این راه‌ها اعم از نوع تغذیه و مصرف دارو است، اما در کنار همه این موارد بودن در کنار عزیزانی که با من درد مشترک دارند فرصت مغتنمی بود.

حتی با ما دست نمی‌دهند فکر می‌کنند ایدز می‌گیرند

یکی دیگر از این مادران که در حدود ۳۷ سال سن داشت، ضمن گلایه از نبود اطلاع رسانی فرهنگی صحیح گفت: همه تصور می‌کند که در مواجهه با ما امکان ابتلا به ایدز وجود دارد؛ حتی با ما دست نمی‌دهند. ما نمی‌توانیم به دندانپزشک برویم و حتی کودکانمان را در مدارس ثبت نام کنیم چرا که در مواجهه با افراد، آنان را از بیماریمان آگاه کنیم، اما نوع واکنش‌ها به گونه‌ای است که فکر می‌کنند با دست دادن به ما به ایدز مبتلا می‌شوند در حالی که صحیح نیست.

وی افزود: ما می‌توانیم زندگی طبیعی خود را داشته باشیم و کیفیت زندگی خود را حفظ کنیم با این وجود نبود آگاهی در میان مردم ما را آزار می‌دهد.

این مادر مبتلا به ایدز در ادامه با اشاره به نبود آگاهی در میان مبتلایان تصریح کرد: در حال حاضر دو فرزند دارم که یکی به ایدز مبتلا است چرا که نمی‌دانستم چگونه در زمان بارداری باید رفتار کنم و اینکه نمی‌دانستم عمل سزارین باید انجام بدهم و نباید از شیر خود به کودک بدهم و بدین طریق کودکم دچار ایدز شد، اما در بارداری بعدی همه نکات را رعایت کردم و فرزند دومم به این بیماری مبتلا نیست. این مادر نیز از برخورد نادرست مسئولان مدارس با فرزندان آن‌ها و قبول نکردن و ثبت نام نکردن فرزندان با بهانه‌ها واهی و دور از آگاهی از بیماری ایذر و نحوه انتقال آن گفت و غمی که فرزندان آن‌ها از این شرایط به دوش می‌کشند.

شهرداری با تبلیغات صحیح نحوه تعامل مردم با ما را آموزش بدهد

این مادران سرپرست خانوار ضمن تقاضا از سیستم مدیریت شهری خواستار فرهنگ سازی در سطح پایتخت شدند. یکی از این زنان که یک فرزند ۸ ساله پسر داشت در این رابطه بیان کرد: از مدیریت شهری خواستاریم که در بیلبورد‌های شهری و طی برنامه‌هایی همان گونه که از نحوه انتقال ایدز سخن می‌گویند که نباید سانسور شود از نحوه تعامل با مبتلایان نیز سخن بگویند و مردم را آگاه کنند تا ما بتوانیم زندگی طبیعی خود را داشته باشیم.