رویداد۲۴ دوره هجدهم لیگ برتر هم به پایان خودش نزدیک است و تنها یک بازی دیگر برای هر تیم تا پایان این رقابت‌ها باقی مانده و از همین رو اکثر تیم‌ها فعالیت خودشان را برای فصل بعد به صورت رسمی و غیر رسمی شروع کرده‌اند. در این میان برخی از تیم‌ها نیاز به تغییرات گسترده دارند و باید سرمربی جدید خود را انتخاب کنند که شاید مهم‌ترینِ آن‌ها استقلال تهران باشد.
استقلال که مدتی است با شفر قطع همکاری کرده به صورت موقت فرهاد مجیدی را روی نیمکت نشانده، ولی صحبت‌های مسئولان باشگاه و خود مجیدی در طول این مدت تاکید بر موقتی بودن این همکاری داشته و هیچ یک از طرفین مایل به دائمی شدن آن برای فصل بعد نیستند و مشخصاً استقلال فصل نوزدهم با یک سرمربی دیگر به کارش ادامه می‌دهد و در این میان گمانه‌زنی‌هایی مطرح شده است. ابتدا صحبت از مربی تراز اول خارجی بود، ولی مدتی بعد لحن مدیران باشگاه تغییر کرده و از احتمال گزینه داخلی روی نیمکت تیم خود صحبت کردند. تغییر موضعی که گفته می‌شود به دلیل سیاست‌های داخلی و منع بکارگیری مربی و بازیکن خارجی در فوتبال ایران برای فصل جدید مربوط است.
بحث تحریم‌ها، مشکلات اقتصادی و همچنین مشکلات تبادلات بانکی که همین الان هم مشکلاتی برای برخی از تیم‌ها مثل پرسپولیس ایفا کرده باعث شده تا از سوی وزارت ورزش تاکید شود که اولویتشان روی استفاده از نیرو‌های داخلی باشد و برای بکارگیری نیروی خارجی ارز دولتی تخصیص داده نمی‌شود و اگر هم باشگاهی بخواهد با ارز آزاد سرمربی یا بازیکن استخدام کند هزینه گزافی را باید متحمل شود که بعید است از عهده آن بر بیاید.
در این میان با توجه به حساسیتی که در تیم‌هایی مثل استقلال وجود دارد اگر بنا بر استخدام مربی داخلی باشد احتمالا یکی از پیشکسوتان این باشگاه روی نیمکت می‌نشیند و در میان گزینه‌های موجود به اسامی تکراری مثل مظلومی، مرفاوی، منصوریان و قلعه‌نویی می‌رسیم. البته نفراتی مثل جواد نکونام، مهدی پاشازاده و محمد تقوی هم مطرح شده‌اند که بعید به نظر می‌رسد گزینه‌های جدی باشند و برای هرکدام از آن‌ها موانعی وجود دارد. در این میان بین سایر گزینه‌ها با توجه به شرایط به نظر می‌رسد گزینه ایده‌آل استقلال امیر قلعه‌نویی است و نام او هم بیش از هر کس دیگری در جلسات هیات مدیره مطرح شده است، ولی باید بررسی کرد که آیا بازگشت قلعه‌نویی به استقلال شدنی است یا نه و اینکه چه مشکلات و موانعی در این راه وجود دارد.
قلعه‌نویی در طول سال‌های گذشته به طور مستقیم و غیر مستقیم از علاقه به کار در اصفهان و سپاهان صحبت کرده است. او که سابقه کار در تیم‌هایی مثل مس کرمان، ملوان، تراکتورسازی، ذوب آهن و خود استقلال را دارد به چند دلیل محیط کاری مورد علاقه‌اش همیشه سپاهان بوده است. یکی از این موارد انسجام باشگاه و مدیریت ساختاری قوی آن است که باعث می‌شود سرمربی دغدغه‌ای به جز مسائل فنی نداشته باشد. سرمربی سپاهان در سال‌های گذشته درگیر موارد زیادی از جمله معوقات بازیکنان، جدایی مهره‌های کلیدی در میانه فصل، نبود زمین تمرین مناسب، تامین هزینه سفر‌ها و... بوده که باعث شده تمرکزش صرفاً روی مسائل فنی نباشد، ولی سپاهان هیچوقت درگیر مسائل این چنینی نبوده. از طرفی مقبولیتی که قلعه‌نویی روی سکو‌های سپاهان دارد را در هیچ تیم دیگری نداشته است. با وجود اینکه او محبوبیت بالایی بین تراکتوری‌ها و استقلالی‌ها دارد، ولی بخش قابل توجهی از هواداران این تیم همیشه مخالف او بود‌ه‌اند و همین موضوع تبدیل به چالشی روی سکو‌ها شده که به تیم ضرر زده است.
بحث دیگر هم فندانسیونی است که قلعه‌نویی برای یک برنامه چند ساله در سپاهان چیده و او بعید است بخواهد برای سومین سال متوالی برنامه خود را در یک باشگاه نیمه کاره رها کرده و در محیط دیگری از صفر شروع کند. سپاهان شرایط خوبی دارد و با تقویت شدن در پنجره تابستانی شانس بالایی برای موفقیت در فصل آینده دارد، ولی این شرایط در تیم دیگری مثل استقلال وجود ندارد و اگر قلعه‌نویی بخواهد به این تیم برود باید برای رسیدن به شکل و شمایل مورد نظر خودش تغییرات زیادی ایجاد کند که این تغییرات هزینه‌های زیادی خواهد داشت و وقت زیادی هم می‌یرد.
ضمن اینکه قلعه‌نویی در حال حاضر در سپاهان با آرامش به کار خود ادامه می‌دهد و چالش قابل توجهی ندارد، ولی در استقلال باید با گروه‌ها و دسته‌های داخلی زیادی بجنگد تا بتواند روی نیمکت بنشیند.
با این شرایط رها کردن سپاهان در شرایط خوب کنونی و در اختیار گرفتن سکان هدایت استقلالِ تا حدودی بحران زده که مشکلات ریز و درشت زیادی دارد ریسک بزرگی است و باید دید قلعه‌نویی مثل سال‌های جوانی قدرت این ریسک را دارد یا نه.
از طرفی مواردی هم وجود دارد که ممکن است باعث افزایش احتمال همکاری استقلال و قلعه‌نویی شود. یکی از آن‌ها علاقه خود او به آبی‌های پایتخت است. قلعه‌نویی خودش را یک استقلالی تمام عیار می‌داند و در سال‌های قبل بار‌ها در شرایط مختلف از شانس نشستن روی نیمکت استقلال آن هم در بدترین شرایط استقبال کرده است. او در حال برنامه‌ریزی برای مس کرمان در فصل هشتم بود که شرایط بازگشتش به استقلال محیا شد و استقبال کرد یا در لیگ دوازدهم برای ادامه همکاری با تراکتورسازی و به نتیجه رساندن پروژه نیمه کاره قهرمانی برنامه‌ریزی کرده بود که با تماس استقلال مواجه شد و به این تیم رفت تا در تبریز دلخوری‌های زیادی از او ایجاد شود.
مورد دیگر بحث مسائل مالی است. در سال‌های اخیر با تغییر شکل اسپانسرینگ تیم‌های ورزشی خصوصاً سرخابی‌ها باعث شده این دو باشگاه وضعیت مالی متفاوتی پیدا کرده و دیگر تیم‌های شهرستانی (به جز تراکتور که توسط بخش خصوصی اداره می‌شود) نتوانند با آن‌ها مقابله کنند. نگاهی به هزینه دو تیم مطرح پایتخت با سپاهان، ذوب آهن، پدیده و سایر تیم‌ها نشان می‌دهد رقابت در این بازار برایشان واقعاً سخت شده است و چه بسا این شکاف در فصل نقل و انتقالات جدید بیشتر هم شود. موردی که در طول فصل جاری بار‌ها بر زبان قلعه‌نویی آمده و نسبت به آن توجه نشان داده است.
به هر جهت اگر قلعه‌نویی بخواهد به استقلال بیاید باید تغییرات اساسی در این تیم شکل بگیرد و احتمالاً خیلی‌ها با آمدن او جدا خواهند شد و باید دید این اتفاق چقدر به عملی شدن نزدیک خواهد شد.
قلعه‌نویی در دو فصل آخر حضورش در استقلال نتایج قابل قبولی نگرفت، ولی هنوز آخرین قهرمانی آبی‌ها با او به دست آمده است و او در طول ۲ فصل اخیر با تیم‌هایی کم هزینه‌تر از استقلال بهتر از این تیم نتیجه گرفته تا احساس نیاز به بازگشت او شکل بگیرد.
به هر جهت امیر در حال حاضر تمرکزش روی بازی هفته آخر لیگ است و نتیجه هفته آخر و سرنوشت قهرمانی تاثیر زیادی در آینده کاری او خواهد داشت.