رویداد۲۴ دو ساعت و بیست دقیقه تاخیر برای مطالبه یک حق بدیهی از مسئولان برگزار کننده باعث شد تا یک بار دیگر این فرضیه برای مردم ایران ثابت شود که در کمیته مسابقات و سازمان لیگ همه برابر قانون مساوی‌اند، اما تیم‌های بزرگ مساوی‌ترند.
مشخص است که مسئولان برگزاری مسابقه پیش خودشان محاسبه کرده بودند که داماش هواداری نخواهد داشت و به همین خاطر با گشودن در‌های استادیوم برای تماشاگران تیم رقیب (که قاعدتاً تماشاگر بیشتری دارد) حق داماشی‌ها را ضایع کردند تا تیم داماش هم در مقابل حاضر نشود در زمین مسابقه حاضر شود و بازی با حدود دو ساعت و بیست دقیقه تاخیر برگزار شود.
قانون و عُرف در این باره مشخص است. هر دو تیم فینال حق دارند از حق مساوی روی سکو‌ها برخوردار باشند ولو این‌که تعداد تماشاگران یک تیم یک دهم حریفش باشد. اما مسئولان برگزاری مسابقه با زیر پا گذاشتن این امر بدیهی مشکلاتی را به وجود آوردند که در فوتبال ایران بی‌سابقه است. شکل و روند برگزاری مسابقات امسال لیگ و جام حذفی به شکلی بود که هواداران تمام تیم‌ها از مسئولان برگزارکننده، داوری‌ها و زمان انجام بازی‌ها شکایت داشتند. همه تیم‌ها (حتی پرسپولیس) اکثر وقت خود را صرف صدور بیانیه علیه تیم‌های دیگر، مصاحبه و شکایت از داورانی کردند که به زعم آن‌ها نمی‌توانستند حق تیم‌شان را در مقابل رقبا استیفا کنند.
این‌که حق با چه کسی است و چه تیم یا تیم‌هایی از برگزاری این‌چنینی مسابقات نفع بردند موضوع بحث نیست. مسئله اصلی شکل مدیریت سازمان لیگ و کمیته مسابقات است که بازی‌ها را به شکلی برگزار کرد که همه تیم‌ها از آن ناراضی بودند. فتاحی نشان داد مدیر خوبی برای بخش اجرایی فوتبال نیست.
با برگزاری عجیب و پُرحاشیه مسابقه سوپرکاپ فصل را شروع کرد و با فینالی این چنین پُرحاشیه آن را به پایان رساند. شکایت باشکاه استقلال در دادگاه بین‌المللی ورزش در حال رسیدگی است و تکلیف سوپرکاپ هنوز روشن نشده، ماجرا‌های جدیدی به وجود آمده که صدای نمایندگان مجلس را هم از این شکل برگزاری مسابقه درآورد تا مشخص شود در فوتبال کشور ما هنوز درگیر بدیهیاتی است که جهانیان سال‌ها است از آن عبور کرده‌اند.
امارات جام ملت‌های آسیا را با شکوه هرچه تمام‌تر برگزار کرد. قطر در آستانه میزبانی مسابقات جام جهانی است و عربستان هم چند تورنمنت خارجی را با حضور مشهورترین باشگاه‌های جهان در دست برگزاری دارد و فوتبال هنوز نمی‌تواند یک مسابقه داخلی ساده را بدون حاشیه و جنجال برگزار کند. این در حالی است که فدراسیون مهدی تاج در بعد حقوقی هم کارنامه بدی از خود به جای گذاشته است.
سال‌هاست تیم‌های ایرانی حاضر در جام باشگاه‌های آسیا مجبورند به خاطر یک خطای سیاسی با تیم‌های عربستانی در کشور ثالث بازی کنند. کمیته حقوقی فدراسیون فوتبال عملن برای رفع این مشکل کاری نکرده است تا نشان دهد به جز مشکلات اجرایی فدراسیون پنج ستاره مهدی تاج مشکلات دیگری هم
این ناتوانی اجرایی در برگزاری یک مسابقه فوتبال باعث شده ورزشگاه‌های ایران دستخوش خشونت‌هایی شود که تاکنون بی‌سابقه بوده است. برخورد تراکتوری‌ها با بازیکنان خودی، دعوای پرسپولیسی‌ها و سپاهانی‌ها در تهران و اصفهان که به مضروب شدن چندین نفر انجامید و خشونت‌های گاه و بی‌گاه در ورزشگاه‌های دیگر کار را به جایی رساند که شجاع خلیل‌زاده در مصاحبه‌ای عنوان کرد: «با این وضع سال دیگر مسابقات ما کشته خواهد داد.»
کمیته اخلاق هم در اقدامی احساسی و بدون پشتوانه در حین برگزاری مسابقه فینال
سعید فتاحی را اخراج کرد. اما این حکم بیشتر به نوشدارو پس از مرگ سهراب می‌ماند. رفتن فتاحی با این حجم از حواشی که فوتبال ایران را دربرگرفته دردی را از فوتبال ما دوا نمی‌کند. قبل از فتاحی هم لیگ ایران همواره با تنش‌های امنیتی مواجه بوده است. همین سال پیش بود که یک هوادار استقلال در خلال برگزاری فینال جام حذفی در خرمشهر یک چشم خود را از دست داد یا چند سال قبل بود که یک سرباز اصفهانی چشم‌های خود را در جریان بازی پرسپولیس سپاهان در ورزشگاه جا گذاشت.
به گزارش رویداد۲۴ افراطی‌گری در همه جهان وجود دارد. بسیاری از تیم‌های جهان طرفدارانی دارند که تا سرحد مرگ حامی و هوادار تیم‌های خود هستند و منتظرند با یک جرقه ورزشگاه‌ها را به آتش بکشند. اما آن کشور‌ها یک صدم مشکلات فوتبال ایران را در برگزاری بازی‌ها ندارند. چون اولا قوانین سفت و سخت و سنگینی برای برخورد با متخلفان (اعم از باشگاه‌ها و هواداران) وضع می‌کنند و ثانین همه تیم‌ها را به یک چشم نگاه می‌کنند.
برای آن‌ها مصلحت‌گرایی معنا ندارد. اگر تخلفی رُخ داده باشد همه تیم‌ها به اندازه تخلف رُخ داده تنبیه می‌شوند. ماجرای کالچوپولی هنوز در خاطره فوتبال دوستان زنده است. یوونتوس بابت تخلفاتی که انجام داد با چندین امتیاز منفی به دسته پایین فوتبال ایتالیا فرستاده شد بدون این‌که اغماضی در کار باشد. اما در ایران کافیست بازیکن خطاکار متعلق به یکی از باشگاه‌های پُرطرفدار کشور باشد آن‌وقت با اغماض و مصلحت‌گرایی حکم‌های خفیفی صادر می‌شود که آدم را به یاد کتاب جُرج اورول می‌اندازد: «همه در برابر قانون برابرند، اما برخی برابرترند.»
ای کاش مارک ویلموتس امشب بازی فینال جام حذفی را ندیده باشد. چون اگر بازی را دیده باشد بعید نیست خیلی زود با یک بلیط یک طرفه به بلژیک برگردد و عطای کار در ایران را به لقایش ببخشد. تاج و منصوبین او با این شکل برگزاری یک فینال ساده جام حذفی ادعا‌های بزرگی دارند و به قطر پیشنهاد همکاری برای برگزاری مشترک جام جهانی را می‌دهند. این حجم از اعتماد به نفس میان مدیران فوتبالی کشور جدن شگفت‌انگیز است.
اتفاقات روز گذشته فینال جام حذفی یک هرج و مرج کامل بود. همه چیز بود جُز یک مسابقه فوتبال. خدا به سال آینده رحم کند با این حواشی احتمالن پیش‌بینی خلیل‌زاده درست از آب دربیاید مگر این‌که مسئولان فوتبال کشور چاره‌ای برای این حواشی بی‌اندیشند و مدیرانی انتخاب کنند که توانایی اجرای یک مسابقه فوتبال را داشته باشند.