رویداد۲۴ روز گذشته ناگهان خبر استعفای سیدمحمد بطحایی شنیده شد؛ خبری که ابتدا به شکلی مبهم توسط روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش تکذیب شد و ساعاتی بعد تایید آن در رسانه‌ها منتشر و معلوم شد رئیس جمهور با این استعفا موافقت کرده است؛ منتقدان بطحایی نوشتند که «بهتر است وزیر پیش از استعفا به خاطر وضعیت سخت فرهنگیان و حق التدریسی‌ها و مشکلات موجود عذرخواهی می‌کرد یا درباره آن‌ها توضیح می‌داد و بعد کناره می‌گرفت.» این سخن، انتقاد به جایی بود؛ چه اینکه اولا آموزش و پرورش پرجمعیت‌ترین وزارتخانه کشور است و دوما آینده میلیون‌ها دانش آموز به سرنوشت این وزارتخانه بستگی دارد؛ شاید همین دو دلیل کافی باشد که بتوان مهمترین موضوع در آموزش و پرورش را انتخاب سرپرست و پس از آن وزیر دانست.
انتخاب وزیر از این جهت اهمیت دارد که چالش‌های وزارت آموزش و پروش تمامی ندارد؛ در دولت روحانی سه بار وزیر این وزارتخانه تغییر کرده است و فرهنگیان امیدوارند شاید با انتخاب چهارمین وزیر، کمی روی آرامش ببینند. خود روحانی نیز تصور نمی‌کرد در پرجمعیت‌ترین وزارتخانه دولت تا این حد با چالش مدیریتی مواجه شود و روزی در آموزش و پرورش مجبور شود چهار وزیر انتخاب کند.
علی اصغر فانی، فخرالدین احمدی دانش آشتیانی و سیدمحمد بطحایی هیچکدام نتوانستند خود را با سیاست‌های کلان دولت در آموزش و پرورش همراه کنند و هرکدام در طول مدیریت خود چالش‌های بزرگی برای این وزارتخانه به بار آوردند؛ از حواشی صندوق فرهنگیان گرفته تا اختلاس در بانک سرمایه و در آتش سوختن دانش آموزان تا ویرانی‌های سیل در مدارس و از پخش آهنگ ساسی مانکن تا نظام رتبه بندی معلمان همگی بخشی از چالش‌های بود که وزارت آموزش و پرورش را در سیبل توجهات قرار دارد.
حالا که بطحایی با بهانه شرکت در انتخابات مجلس [که به گفته تحلیلگران صرفا توجیهی برای خروج او از کابینه بود] دولت را ترک کرده، نگاه کارشناسان به گزینه بعدی وزارت آموزش و پرورش است. اطلاعات خبرنگار اجتماعی رویداد٢٤ نشان می‌دهد شانس انتخاب مجتبی زینی وند معاون وزیر و رییس سازمان مدارس غیردولتی و توسعه مشارکت‌های مردمی و غلامرضا کریمی رییس مرکز امور بین الملل و مدارس خارج از کشور بیش از بقیه گزینه‌هاست.
مجتبی زینی وند گزینه جوان‌تر و البته هماهنگ‌تر با دولت است و این موضوع باعث شده تا شانس سرپرستی او با توجه به شرایط حساس دولت بیش از دیگران باشد. زینی وند که در همه سطوح آموزش و پرورش حضور داشته و شناخت کامل و جامعی از این وزارتخانه پرچالش دارد تعاملات بهتری هم با نمایندگان مجلس داشته است.
مجتبی زینی وند دارای دکترای مدیریت فرهنگی است که تا کنون با سمت‌هایی همچون مشاور وزیر و سرپرست دفتر وزارتی وزارت آموزش‌وپرورش، مدیرکل مدارس غیردولتی آموزش‌وپرورش، دبیر شورای معاونان آموزش‌وپرورش، معاون اداری مالی اداره کل پشتیبانی وزارت آموزش پرورش، دبیر شورای نظارت مرکزی سازمان مدارس و مراکز غیردولتی وزارت آموزش‌وپرورش، عضویت در کمیته اتباع شورای عالی آموزش‌وپرورش، عضویت در کمیته خاص شورای عالی آموزش‌وپرورش، معاون آموزشی اداره آموزش‌وپرورش، مسئولیت حراست اداره آموزش‌وپرورش و مسئولیت امور ایثارگران و اداره آموزش پرورش فعالیت کرده است.
غلامرضا کریمی دانشیار روابط بین الملل دانشگاه خوارزمی است که به عنوان قائم مقام وزیر آموزش و پرورش در امور بین الملل فعالیت می‌کند؛ خاستگاه او از دانشگاه خوارزمی است و هم اکنون عضو هیئت رئیسه و مشاور امور بین الملل این دانشگاه نیز هست.
سوابق کریمی بیشتر در حوزه دانشگاهی است؛ عضویت در شورای علمی کارگروه مدیریت کلان دستگاه‌های فرهنگی شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضویت در کمیته تخصصی جذب موسسه آموزش عالی علمی - کاربردی شهرداری تهران از دیگر سمت‌های او بوده است.
کریمی همچنین دبیرکل کمیسیون ملی آیسسکو، معاون دفتر همکاری‌های علمی بین‌المللی وزارت آموزش و پرورش؛ دبیر سیاسی مجله بصائر و کارشناس معاونت سیاسی سازمان صدا و سیما نیز بوده است.
مقایسه سوابق زینی وند و کریمی نشان می‌دهد وزن سیاسی و اجتماعی زینی وند بیش از سایر گزینه‌هاست؛ با این حال بایست تا فردا منتظر بود و دید که رییس جمهور چه کسی را به عنوان سرپرست انتخاب می‌کند؛ شاید بالاخره شاهد آن باشیم که وزارت آموزش و پرورش بیش از هر زمان دیگری روی آرامش بخود بگیرد.