هدف ایالات متحده از تحریم‌های اقتصادی، وارد کردن فشار بر مذاکره کنندگان ایرانی است که همچنان مخالف اجرایی شدن شروط و درخواست‌های آمریکا در مورد برنامه‌های موشکی و نفوذ منطقه‌ای خود هستند.
رویداد۲۴ القدس العربی نوشت: تصمیم رئیس جمهور آمریکا در مورد اعمال تحریم‌های جدید اقتصادی که بخش صنعت پتروشیمی ایران را هدف گرفته، بحران بین تهران و واشنگتن را به نقطه صفر بازگرداند؛ یعنی همان نقطه‌ای که با خروج ترامپ از توافق هسته‌ای و بازگرداندن تحریم‌های ایران شروع شد.
در ادامه این مطلب آمده است: البته دولت ایران در ارزیابی‌های خود احتمال می‌داد که تحریم‌های آمریکا به بخش پتروشیمی نیز برسد.
اقدام آمریکا در مورد تحریم‌های جدید، همزمان شد با حاکمیت فضای مثبتی که نشان از تلاش‌های پشت پرده‌ای داشت که برای کاهش تنش بین دو طرف بحران، انجام می‌شود و سفر پیش روی نخست وزیر ژاپن به تهران، اولین وساطت علنی با موافقت تهران و واشنگتن است و بر امکان رسیدن به راهی برای خروج از بحران و کنار گذاشتن گزینه نظامی می‌افزاید.
تصمیم آمریکا در مورد صنعت پتروشیمی ایران، می‌تواند در چارچوب جنگ اقتصادی مستمر با چین جای گیرد؛ چرا که چین یکی از دولت‌های وارد کننده نفت، مشتقات آن و پتروشیمی ایران است. از این رو، اقدام اخیر آمریکا، دست یافتن ابه به تفاهم‌هایی با ایران را دشوار کرده و آن را به مسیری مسدود می‌رساند؛ بویژه آنکه طرف ایرانی از ابتدا با مذاکره مخالف بوده و تحریم‌های آمریکا را نوع دیگری از جنگ می‌دانست.
هدف ایالات متحده از تحریم‌های اقتصادی، وارد کردن فشار بر مذاکره کنندگان ایرانی است که همچنان مخالف اجرایی شدن شروط و درخواست‌های آمریکا در مورد برنامه‌های موشکی و نفوذ منطقه‌ای خود هستند. به نظر می‌رسد استواری موضع ایران در این دو مورد، واضح است.
در این میان، ورود فرانسه به میدان باز آمریکا، ایران را به یاد روند مذاکراتی می‌اندازد که در جریان پرونده هسته‌ای انجام شد و طی ان، پاریس متهم به ایفای نقشی شد که در ضمن آن، منافع اسرائیل را مد نظر داشت. گذشته از این، آنچه باعث افزایش تردید ایرانی‌ها در نیت دولت‌های اروپایی برای ماندن در توافق هسته‌ای می‌شود، موضع پیچیده فرانسه در مورد شروع اجرای اینستکس است. در حالی که طرف روس اعلام کرد که قصد دارد برای تسهیل در روند مبادلات تجاری و اقتصادی با ایران، وارد اینستکس شود.
در ادامه، پیش بینی می‌شود که این تحولات و مواضع تنش زا طرف ایرانی را به سمت دوری از مثبت گرایی سوق دهد که پیش از این، شاهد استقبال رئیس جمهور و وزیر خارجه ایران از مذاکره بودیم.
به این ترتیب، حال آمریکا باید در انتظار بازگشت زبان تهدیدات از سوی ایران و تحریک استقرار نظامی آمریکا باشد؛ که البته هدف از این تهدیدات ایران، ورود به مقابله نظامی مستقیم با ایالات متحده نیست؛ اما تلاش‌هایی که برای نزدیکی مواضع دو طرف به یکدیگر و گشودن باب گفتگو، صورت گرفته است را با پیچیدگی مواجه می‌کند.
در سایه این تحولات، به احتمال زیاد، گزینه ایران عقب نشینی از توافق هسته‌ای نخواهد بود؛ اما با پایان مهلت ۶۰ روزه ایران به دولت‌های حاضر در توافق هسته ای، در صورتی که طرف ایرانی تصمیم به تولید میزان بیشتری از اورانیوم غنی شده و آب سنگین داشته باشد، بر تعداد سانتریفیوژ‌های خود در دو پایگاه نطنز و فردو می‌افزاید؛ تا به این شکل پیام واضحی را به واشنگتن و دولت‌های اروپایی برساند، مبنی بر اینکه حفظ توافق و اثرگذاری آن، یک مسئولیت جمعی است که از دروازه پایبندی دولت‌های امضا کننده توافق عبور می‌کند و فشار‌های اروپایی‌ها و بویژه فرانسه برای طرح مسائل جدید برای امضای توافق تازه، هرگز ایران را به سمت ورود به یک بازی تازه که قطعا به نفع آن نیست، نمی‌کشاند.