رویداد۲۴ رسیدگی به این پرونده از بیست و هشتم شهریور ۸۹ به دنبال پیدا شدن جنازه یک زن جوان مقابل خانه‌ای نیمه کاره در خیابان گرگان تهران در دستور کار پلیس قرار گرفت. شواهد نشان می‌داد زن جوان با یک طناب خفه شده است. پلیس در نخستین گام از تحقیقات به بررسی گوشی موبایل این زن پرداخت و چندین شماره ناشناس به دست آورد.
در بررسی‌ها مشخص شد قربانی بهاره ۳۲ ساله نام دارد و در زمینه مصرف شیشه با چند مرد در ارتباط بوده است. پلیس وقتی آدرس خانه زن تنها را یافت به پرایدی که از چند روز قبل در کوی اقبالی خیابان گرگان متوقف شده بود مشکوک شد. پلیس صاحب خودرو را شناسایی کرد و مرد جوان گفت که بهاره را می‌شناخته و چندین بار با وی شیشه مصرف کرده بود.
پلیس در تحقیقات بعدی چندین مظنون را بازداشت کرد، اما به نتیجه مطلوب نرسید. تا اینکه دریافت قبل از پیدا شدن جنازه زن جوان از موبایل یک مرد جوان به نام محمد بیش از ۳۰ بار با گوشی موبایل این زن تماس گرفته شده است.
با این سرنخ محمد ۳۷ ساله بازداشت شد، اما منکر قتل زن تنها شد و ادعا کرد دو دوستش به نام‌های گل آقا و عزیز در زمینه مصرف مواد مخدر با بهاره در ارتباط بوده اند و به همین خاطر چندین بار از گوشی موبایل وی به بهاره زنگ زده و او را کشته اند.
با این ادعا ردیابی متهمان آغاز شد، اما ردی از آنها به دست نیامد و محمد ادعا کرد آنها به افغانستان گریخته اند.
در حالی که اولیای دم شناسایی نشده بودند، مدارکی علیه محمد به دست آمد و وی در شعبه ۷۴ دادگاه کیفری سابق استان تهران پای میز محاکمه ایستاد و به درخواست دادستان به قصاص محکوم شد.
اما این حکم در دیوان عالی کشور تایید نشد. پرونده برای رسیدگی دوباره به دادگاه کیفری فرستاده شده بود که زن سالخورده‌ای به دادگاه رفت و ادعا کرد مادر بهاره است.
وی گفت: من، همسر و پسرم در مشهد زندگی می‌کنیم. ۱۰ سال قبل بهاره ازدواج کرد و به تهران آمد، اما یکسال بعد وقتی به مشهد آمده بود گفت که از همسرش جدا شده است. از او خواستم تا برای زندگی در مشهد بماند، اما قبول نکرد و سر خود به تهران برگشت. به همین خاطر من در این مدت هیچ خبری از او نداشتم. تا اینکه از اداره ثبت احوال با پسرم تماس گرفتند و گفتند بهاره چند سال قبل در تهران کشته شده است. حالا من حاضر به گذشت هستم و از قاتل دخترم دیه می‌خواهم.
این زن عکسی را به دادگاه ارائه داد و مدعی شد این عکس خودش و دخترش بهاره است.
وقتی بررسی عکس ارائه شده از سوی زن سالخورده و همچنین مدرک‌هایی که وی به دادگاه معرفی کرده بود نشان داد بهاره دختر وی است پرونده در شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران تحت رسیدگی قرار گرفت و پدر و مادر بهاره درخواست دیه را مطرح کردند.
در آن جلسه محمد به دفاع پرداخت و گفت: باور کنید من زن جوان را نکشتم. دوستانم از موبایل من بار‌ها با او تماس گرفته بودند و به همین خاطر من دستگیر شدم. حالا ۷ سال است که بی گناه در زندانم و تقاضای کمک دارم.
در پایان قضات دادگاه پرونده را لوث تشخیص داده و حکم به برگزاری مراسم قسامه دادند. چون اولیای دم نتوانستند ۵۰ نفر از بستگان نسبی خود را به دادگاه معرفی کنند قسم را به متهم واگذار کردند. به این ترتیب محمد ۵۰ بار سوگند بی گناهی یاد کرد و از اتهام مشارکت در قتل عمدی تبرئه شد.
قضات دادگاه هم حکم به پرداخت دیه از صندوق بیت المال صادر کردند.
اما این بار نیز حکم در دیوان عالی نشد. قضات دیوان عالی کشور اعلام کردند، چون به احتمال زیاد قتل از سوی سه متهم و به صورت مشارکت رخ داده است باید دو متهم فراری نیز شناسایی و دستگیر شوند و سپس مراسم قسامه اجرا شود.
با طرح این ایراد اواخر سال ۹۶ و برای شناسایی دو متهم فراری در یکی از روزنامه‌های کثیرالانتشار آگهی داده شد، ولی چون درج این اگاهی نیز کمکی به پلیس نکرد محمد بار دیگر پای میز محاکمه ایستاد.
در جلسه رسیدگی به این پرونده که در شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران به ریاست قاضی اصغر عبداللهی و با حضور یک مستشار تشکیل شد محمد روبه روی قضات ایستاد و قسم بی گناهی خورد. به این ترتیب قضات وی را تبرئه و با توجه به اثبات رابطه نسبی زن مشهدی که مدعی بود مادر بهاره است با قربانی، حکم به پرداخت دیه از صندوق بیت المال صادر کردند.