درحالی که تقریبا همه در استقلال در حال حرف زدن هستند و شایعه‌ها مثل توفان خیمه استقلال را تکان می‌دهند، پرویز مظلومی، در سکوت مطلق مسیرش را ادامه می‌دهد.
نجف نژاد رسما مصاحبه می‌کند که منصوریان باید سرمربی شود، همین حالا و به جای مظلومی، کرد نوری می‌گوید نه، بعد از جام حذفی و با توجه به نتیجه باید تصمیم بگیریم، افشارزاده می‌گوید مظلومی سهمیه گرفته و قرار ما همین بوده پس باید بماند، معینی اما می‌گوید یکی مثل برانکو باید سرمربی تیم شود تا حاشیه‌ها را جمع کند.
این اما همه آشفتگی‌های غیرقابل کنترل باشگاه استقلال هم نیست، موضوع دیگر لیست‌های مختلفی است که منتسب به منصوریان و مظلومی است. در لیست منتسب به منصوریان ایمان مبعلی و برخی از چهره‌های تیم نفت مثل حق دوست و ... دیده می‌شوند و در لیست مظلومی بختیار رحمانی و تیموریان و... و.
پرسش این است که چرا مظلومی اینهمه ساکت است؟ آیا مربی که باید فرمانده یک تیم باشد، که باید حرف اول و آخر را بزند، که مسئول اول و آخر است باید اینقدر منفعلانه به اتفاقات دور خود نگاه کند و آنها را بشنود و رهایشان کند؟
هرچه هست سکوت مظلومی هیچ نشانی از یک فرمانده مقتدر که امروز باید هیات مدیره اش را به خط کند و فریاد سکوت بر سر آنها بکشد، ندارد، او از این منظر خوب کار نمی‌کند، وی باید عرصه را بر آنها که در باشگاه استقلال مسیر خودشان را می‌روند تنگ کند اما او این روزها فرماندهی نمی‌کند، گویی تنها منتظر تقدیر است و آن را رقم نمی‌زند.