این گزارش تصریح میکند که در ۳۳۵ محله مورد بررسی، در ۲۴ محله فراوانی زنان خیابانی از دیدگاه شهروندان بیشتر از حد متوسط بوده است. این گزارش، اما الگوی خاصی را در مورد زنان خیابانی ارایه نمیکند، چراکه به گفته این گزارش، هم مناطق شمالی (منطقه ۲) و هم مناطق جنوبی شهر (۱۷ و ۲۰) در زمره مناطقی هستند که بیشترین آمار زنان خیابانی را داشتهاند.
حسین ایمانیجارجرمی، جامعهشناس شهری در این مورد گفت: متاسفانه ماهیت و جایگاه خانواده در محلههای ما هر روز کمتر و کمتر میشود، نمیتوان این مسائل را درچارچوب خانوادهها حل و فصل کرد و برای همین هر روز بیشتر به سطح محلات و خیابانها کشیده میشود.
متاسفانه شرایط جامعه ما به گونهای است که در مورد برخی رخدادها یا آسیبهای اجتماعی کسی جرات صحبت کردن ندارد. مثلا سگگردانی هم از این دست پدیدههاست. مسوولان ما نمیخواهند قبول کنند که به دلیل تغییر شرایط زندگی، چنین پدیدهای رو به افزایش است و باید در مورد آن فکری کرد.
برای همین در حال حاضر مالکان سگهای خانگی هر کاری که دلشان میخواهد میکنند و برخوردهایشان هم قلدرمآبانه است! زنان خیابانی هم چنین وضعیتی را دارند. این عجیب نیست که در شهرهای بزرگی که تورم و گرانی در آن موج میزند و بیداد میکند و جوانان فرصت خاصی برای ازدواج ندارند و این همه سرباز و کارگر و... که دور از خانههایشان هستند داریم، شاهد رشد روزافزون آسیبهای اجتماعی باشیم.
روسپیگری در هر بخش از شهر ما به نوعی خاص، خودش را نشان میدهد. در مناطق شمالی شهر فعالیت اکثر این زنان اصلا به شکل خیابانی نیست، بلکه بیشتر به شکل تلفنی است در حالی که در مناطق جنوبی که فقر و اعتیاد در آنها بیشتر است، زنان روسپی به شکل خیابانی بیشتر دیده میشوند. از سویی دلیل روسپیگری در مناطق شمالی بیشتر تنوعطلبی و لذتجویی عرضهکننده و متقاضی است، در حالی که در مناطق جنوبی مهمترین دلیل آن فقط فقر است.
باید بپذیریم که در جامعه ما هم مثل تمام جوامع چنین مشکلی وجود دارد و بعد، با انجام پژوهشهایی علمی دلایل آن را ریشهیابی کنیم و درصدد رفع آن برآییم وگرنه تا وقتی که کسی جرات صحبت در این مورد را نداشته باشد و موضوع به مسالهای زیرزمینی تبدیل شود، هیچ وقت نمیتوان قدمی برای حل منطقی و قطعی آن برداشت. گرچه الان شبکههای اجتماعی به شدت به این موضوع دامن میزنند و خودشان به بازار داغی برای تبلیغ این زنان خیابانی بدل شدهاند.