نشنال اینترست:
نیروی هوایی ایران در حال حاضر در ناوگان خود جنگنده‌های اف-۴، اف-۵ و اف-۱۴ را در اختیار دارد. در ظاهر به نظر می‌رسد که آن‌ها شانسی در مقابل پیشرفته‌ترین جنگنده کنونی دنیا نخواهند داشت.
رویداد۲۴ دیوید آکس در نشنال اینترست نوشت: در ماه‌های اخیر شاهد تشدید تنش بین ایران و آمریکا بوده ایم که تاحدودی ناشی از تصمیم رئیس جمهور آمریکا برای خروج یک جانبه از توافق هسته‌ای ایران بوده است. نیرو‌های مسلح آمریکا آرایه وسیعی از کشتی‌های جنگی، جنگنده‌ها و ادوات دیگر را در خلیج فارس مستقر کرده اند.
در ادامه این مطلب آمده است: جنگنده‌های رادار گریز اف-۳۵ نیز در منطقه حضور دارند. در صورتی که در آینده جنگی در خلیج فارس بروز پیدا کند، این جنگنده‌های مدرن با ناوگانی از جنگنده‌های قدیمی ایران روبرو خواهند شد.
نیروی هوایی ایران در حال حاضر در ناوگان خود جنگنده‌های اف-۴، اف-۵ و اف-۱۴ را در اختیار دارد. در ظاهر به نظر می‌رسد که آن‌ها شانسی در مقابل پیشرفته‌ترین جنگنده کنونی دنیا نخواهند داشت. اما تاریخ و آزمایش‌های اخیر نشان می‌دهند که هواپیماهای قدیمی ایران میتوانند جنگنده‌های مدرن آمریکا را شکست دهند.
در ابتدا باید اشاره کنیم که اگرچه جنگنده اف-۳۵ در سال‌های اخیر توسعه یافته است، ضرورتا عملکرد بهتری در آسمان نشان نمی‌دهد. یکی از منابع داخل وزارت دفاع در سال ۲۰۱۵ گزارشی را در مورد محدودیت‌های این جنگنده در نبرد‌های رو در رو با جنگنده‌های اف-۱۶ منتشر کرد.
در این گزارش پنج صفحه‌ای یکی از خلبان‌های آزمایشی اف-۳۵ می‌نویسد: «این جنگنده قابلیت‌های پرواز مطلوبی ندارد». او همچنین اشاره می‌کند که خلبان اف-۳۵ نباید در فواصل نزدیک با جنگنده‌های دشمن درگیر شود.
پیش از این نیز بسیاری از تحلیلگران در مورد نقاط قوت اف-۳۵ در مقایسه با جنگنده‌های دیگر ابراز تردید کرده بودند. البته اف-۳۵ دارای قابلیت رادار گریزی است. سنسور‌های پیشرفته هواپیما به خلبان اجازه می‌دهند که برای شلیک موشک‌های دور برد در موقعیت مطلوبی قرار بگیرد. اما در نبرد‌های نزدیک اف-۳۵ برتری خاصی نسبت به جنگنده‌های دیگر ندارد.
یک خلبان ایرانی می‌تواند در نبرد‌های رو در رو در فواصل نزدیک یک جنگنده رادار گریز اف-۳۵ را شکست دهد. ناوگان هوایی ایران در حال حاضر جنگنده‌های توانمندی همچون اف-۵ تایگر را در اختیار دارد. آقای فرانچسکو چیرکی در دهه ۱۹۵۰ خلبان این هواپیما در نیروی هوایی آمریکا بود. او در سال ۲۰۱۹ در مقاله‌ای از قابلیت‌های جنگنده تایگر ستایش کرد. حداکثر سرعت این هواپیما حدود ۴/۱ ماخ یا سرعت صوت بوده و دارای سرعت گشت زنی و کروزی معادل ۹۷/۰ ماخ می‌باشد. همچنین، حداکثر برد این جنگنده حدود ۹۰۰ کیلومتر می‌باشد که این مقدار نیز با افزایش یا کاهش تسلیحات لود شده تغییر می‌یابد. طول این هواپیما حدود ۱۵ متر و فاصلهٔ دو سر بال آن نیز ۵/۷ متر می‌باشد. این هواپیما در هنگام برخاست قادر است حداکثر وزنی معادل ۹٫۳۰۰ کیلوگرم را با خود به پرواز درآورده و حمل نماید. همچنین این هواپیما می‌تواند تعداد ۲ موشک حرارتی کوتاه برد سایدوایندر AIM-۹ را در در دو نوک بال حمل کند در حالی که پنج مقر تسلیحاتی دیگر نیز در زیر بال‌ها و بدنه وجود دارد که انواع بمب‌های خوشه‌ای، موشک‌های هوا به هوای اضافی، تانک‌های بنزین و راکت‌های هدایت نشده می‌تواند در این پایلون‌ها لود یا نصب شود.
جنگنده اف-۵ از لحاظ ایرودینامیکی اصطلاحا در بین جنگنده‌های نسل سوم قرار میگرد، در حالی که جنگنده‌های مدرن اف-۲۲ و اف-۳۵ در بین جنگنده‌های نسل پنج قرار دارند. جنگنده اف-۵ قابلیت گریز از رادار ندارد و از لحاظ سرعت و قدرت نسبت به جنگنده‌های مدرن آمریکا ضعیف‌تر است.
اما با اعمال تغییراتی محدود در اف-۵ می‌توان این جنگنده را به تهدید بزرگی برای اف-۳۵ تبدیل کرد. جدید‌ترین نمونه‌های تولید شده دارای رادار‌های پیشرفته، ابزار‌های تولید کننده پارازایت و موشک‌های هدایت شونده مادون قرمز هستند.
ایران در سال‌های اخیر ناوگان اف-۵ خود را به روز رسانی کرده است. در نتیجه، جنگنده‌های اف-۵ به اندازه کافی برای برتری بر جنگنده‌های اف-۳۵ در نبرد‌های نزدیک چابک هستند.