رویداد۲۴ در سی و چهارمین قسمت از برنامه سینمایی هفت از شبکه سوم سیما (بامداد سی مهر۹۸)، وضعیت عدم اکران فیلم سینمایی رستاخیز با حضور احمدرضا درویش و منوچهر محمدی و دو مهمان تلفنی نصرالله پژمانفر و احسان قاضی زاده هاشمی نمایندگان اصولگرای مجلس و بدون حضور نماینده‌ای از دولت و سازمان سینمایی مورد بررسی قرار گرفت. با نگاهی به میزانسن طراحی شده در این برنامه سینمایی و اظهاراتی که مطرح شد، نکاتی به ذهن متبادر میشود که پرداختن آن خالی از لطف نیست.
شرکت «نمایشگران پرده نقره‌ای» به مدیریت عاملی منوچهر محمدی است که احمدرضا درویش و تقی علیقلی زاده (تهیه کننده و سهامداری فیلم رستاخیز) هم از سهامداران عمده این شرکت هستند، پردیس سینمایی زندگی با پنج سالن و پردیس سینمایی مگامال با ده سالن، هر دو در منطقه غرب تهران در دوره مدیریت محمدباقر قالیباف بر شهرداری تهران، به این شرکت واگذار شد.
منوچهر محمدی در دوره ریاست محمد مهدی حیدریان بر سازمان سینمایی (سال ۱۳۹۶) عضو «هیات حکمیت فیلم رستاخیز» برای تعیین میزان پرداختی (۱۳/۵ میلیارد تومان) به فیلم رستاخیز بود. بیش از دو سال است که منوچهر محمدی با سازمان رسانه‌ای اوج به صورت مشاوره در امر تولید و بررسی فیلمنامه همکاری تنگاتنگی دارد.
دعوت از منوچهر محمدی به برنامه هفت، به بهانه پرداختن به موضوع انتشار نسخه سرقت شده فیلم رستاخیز در اینترنت، بنا به پیشنهاد و اصرار احمدرضا درویش کارگردان این اثر انجام شده است.
دو نماینده مجلس که به صورت تلفنی در مباحث این برنامه تلویزیونی شرکت کردند از طیف اصولگرایان جبهه پایداری هستند، هیچ اشاره‌ای به دیدگاه رهبر انقلاب در خصوص «جایز نبودن ابراز مخالفت در برابر نظر مراجع تقلید»، نداشتند و در این برنامه فقط دولت و رییس جمهور به بهانه فیلم رستاخیز مورد انتقاد قرار گرفت، در حالی که در مساله توقف اکران فیلم رستاخیز، مخالفت صریح مراجع تقلید با نمایش این فیلم تاثیرگذار بوده است.
«مجتبی امینی» تهیه کننده سری جدید برنامه سینمایی هفت، همان تهیه کننده سریال تلویزیونی «گاندو» است که به سفارش سازمان رسانه‌ای اوج تولید و پخش شد. سریالی که به خاطر مضمون انتقادی و تخریبی نسبت به دولت حسن روحانی واکنش‌های منتقدان و جریانات رسانه‌ای و سیاسی کشور را در برداشت.
همچنین مجتبی امینی دو سال قبل (مهر۹۶) به عنوان تهیه کننده برنامه چهل چراغ به مناسبت اربعین حسینی، از احمدرضا درویش کارگردان رستاخیز دعوت کرد و او درباره توقف اکران این فیلم سینمایی و فراز و فرود‌های فیلمش در این برنامه تلویزیونی سخن گفته بود.
مجری برنامه هفت نیز محمد حسین لطیفی که خود کارگردان سینماست و طی سال‌های ۹۲ تا ۹۵ عضو شورای صدور پروانه نمایش سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده و کاملا در ریز جریان‌های مربوط به اعتراض مراجع تقلید و روند توقف اکران فیلم رستاخیز بوده است، جای تعجب دارد که در این گفتگو هیچ اشاره‌ای به این روند نکرد.
به گزارش رویداد۲۴ چندی پیش خبری منتشر شده بود که احمدرضا درویش قصد دارد فیلم جدیدش را با موضوع مقاومت رزمندگان در خرمشهر، با سرمایه گذاری سازمان رسانه‌ای اوج و موسسه روایت فتح تولید کند و در این زمینه با مسئولان موسسه روایت فتح و رییس سازمان رسانه‌ای اوج، ملاقات و رایزنی‌هایی داشته است.
با بررسی اظهارات مهمانان برنامه سینمایی هفت، سوالات و ابهاماتی مطرح میشود که اشاره مختصر به آن خالی از لطف نیست. منوچهر محمدی مهمان برنامه هفت در سخنانش به لزوم ثبت کپی رایت این فیلم اشاره کرد، اما نپرسید که چرا تهیه کننده این فیلم که از سال ۹۴ اجازه پخش بین الملل فیلم را داشته، نسبت به ثبت کپی رایت بین المللی فیلم اقدامی نکرده است؟
خطاب قرار دادن رییس جمهور در برنامه هفت بابت توقف در اکران رستاخیز از سوی کارگردان فیلم، این سوال جدی را پیش می‌آورد که چرا کارگردان رستاخیز و مهمانان برنامه، هیچ اشاره‌ای به مخالفت مرجعیت با اکران این فیلم نداشتند و نظر رهبر انقلاب مبنی بر احترام به نظر مراجع مورد مداقه قرار نگرفت؟ اصولا چالش دولت و افکار عمومی در مورد توقف اکران رستاخیز یا عدم حضور بانوان در استادیوم ها، به خاطر احترام به نظر فقهی مراجع است، پس حمله به دولت نوعی فرافکنی محسوب میشود.
چرا در این برنامه نماینده دولت و سازمان سینمایی درباره ابعاد حقوقی فیلم رستاخیز سخنی نگفت، چرا از نماینده دولت دعوت نشده بود؛ چرا به پیگیری‌های بنیاد سینمایی فارابی و سازمان سینمایی درباره پرداخت خسارت سرمایه گذاران و امور حقوقی مرتبط با سرقت و نشر اینترنتی این فیلم مطلقا اشاره‌ای نشد؟
چرا به تصمیم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مبنی بر پخش فیلم در سامانه «وی او دی» و نمایش خانگی، که چهارشنبه قبل در حاشیه هیات دولت توسط وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی رسما اعلام شد، مطلقا اشاره‌ای نشد؟ و ده‌ها سوال دیگر.
وقتی همه این داده‌ها در کنار هم قرار می‌گیرند، این موضوع در ذهن مخاطب رسانه ملی، شکل می‌گیرد که وابستگی‌های مالی، سیاسی، طیفی و رسانه‌ای در میزانسن طراحی شده به بهانه آسیب شناسی فیلم رستاخیز در برنامه هفت تاثیر گذار و تعیین کننده بوده است. میزانسنی که هدفش حمله به دولت و سرپوش گذاشتن بر واقعیت‌های آشکار چرایی عدم نمایش فیلم رستاخیز در سال ۹۴ بود. این قبیل برنامه‌ها و این نوع میزانسن‌ها، در ماه‌های پیش رو در صدا و سیما قابل پیش بینی خواهد بود؟
ما ایرانیان انبانی پر از متل و مثل‌های حکمت آموز داریم که یکی از آن‌ها «نعل وارونه» است. در گذشته اگر کاروانی می‌خواست رد گم کند، نعل اسب‌هایشان را وارونه می‌کردند تا همه خیال کنند مقصد و مقصود سمت دیگری است. پس اگر کسی را دیدید که مردم را به «سمت و سوی ترکستان» می‌برد، ولی «راه کعبه» را نشان می‌دهد، بدانید نعل وارونه می‌زند.
حالا فرض کنیم که دولت در این ماجرا مظلوم واقع شده، چرا یک تحلیل منصفانه که در آن اشتباهات فاحش مدیران فرهنگی هم بیان شده باشد ،انجام نمیدهید. دولت پس از شکست در دعوی حقوقی در دیوان عدالت اداری و برای جلوگیری از آبروریزی بیشتر خودش ، سهامداران را دعوت به مصالحه نموده است.
مسئول صدور پروانه فیلمسازی که دولت است و درگاه تماس افراد با حاکمیت تلقی میشود ،موظف بود قبل از صدور پروانه و صرف ده ها میلیارد سرمایه بخش خصوصی، از بی مسئله بودن اینکار اطمینان حاصل کند.