رویداد۲۴ آخرین داده‌ها حاکی از آن است که
مهاجرت به آمریکا در سال گذشته با کاهش ۷۰ درصدی به ۲۰۰ هزار نفر، یعنی کمترین میزان در بیش از یک دهه، رسیده است. کارشناسان معتقد هستند که دلیل عمده این کاهش، محدودیت‌های دولت و همچنین لحن تلخ دونالد ترامپ است.
علاوه بر این، کاخ سفید اعلام کرده است که آمریکا سال آینده تنها ۱۸ هزار پناهنده می‌پذیرد، این آمار در سال جاری ۳۰ هزار و در دوران ریاست جمهوری باراک اوباما ۱۱۰ هزار نفر در سال ۲۰۱۶ بوده است.
اوستان گولزبی، اقتصاددان آمریکایی، در مقاله‌اش نوشت: “دولت ترامپ شاید برای کاهش میزان مهاجرت جشن هم بگیرد، اما این یکی از بدترین اخباری است که تا بحال شنیدیم، حتی ترسناک‌تر از از هرگونه کاهش در سهام بازار، میزان تولیدات یا اعتماد مصرف‌کننده است. تأثیر کاهش مهاجرت بر
اقتصاد آمریکا چه در حال حاضر و چه در آینده بسیار منفی خواهد بود. ”
او دو دلیل “ساده” را برای توصیف تهدید برامده از سیاست‌های مهاجرتی ترامپ بیان می‌کند؛ “نرخ رشد اقتصاد شامل دو بخش است: رشد درآمد سرانه و رشد جمعیت. ”
معمولا، وقتی کشور‌ها ثروتمند می‌شوند، میزان تولد کم می‌شود و این واقعیت غیرقابل‌اجتناب باعث افزایش جمعیت سالخورده در اقتصاد‌های پیشرفته می‌شود. در حال حاضر، جمعیت کلی در ژاپن، چین، کره جنوبی و بسیاری از کشور‌های اروپا در حال کاهش است، یا به زودی کاهش خواهد یافت.
تا کنون، آمریکا از میان دیگر کشور‌های ثروتمند سعی داشت این چالش را با ورود جمعیت مهاجر حل کند. اما حالا همان کودکان دوران انفجار جمعیت در حال بازنشستگی هستند و با فرض اینکه میزان مهاجرت در همین نرخ باقی بماند، تعداد آن‌ها ۹۰ میلیون به ۳۲۷ میلیون فعلی خواهد افزود.
گولزبی همچنین نوشت: “رشد اقتصاد بدون مهاجرت پایدار، کندتر خواهد بود. موسسه تحقیقاتی «مودی آنالیتیکس» تخمین زد در صورتی که مهاجرت از یک میلیون نفر در سال به ۲۰۰ هزار نفر برسد، تولید ناخالص داخلی به یک تریلیون دلار کمتر از دهه گذشته خواهد رسید. ”
وی ادامه داد: “دلیل آخر اصلاً ارتباطی به رشد جمعیت ندارد. شواهد حاکی از این است که نیروی کاری متولد آمریکا موفق‌تر خواهد بود. این در حالی است که مهاجران دو برابر بومیان آمریکایی شرکت جدید تاسیس می‌کنند. تقریبا نیمی از شرکت‌های لیست Fortune ۵۰۰ توسط مهاجران یا فرزندان آن‌ها شروع به کار کرده‌اند و بدون آن‌ها احتمالاً آینده مشاغل افق تاریکی خواهد داشت. ”
همین قوانین در دهه ۱۹۲۰ نیز اجرا شد تا با منع ورود مهاجران از اروپای شرقی و جنوبی و آسیا، شخصیت «قومی» آمریکا حفظ شود. طبق گزارش موسسه سیاستگذاری مهاجران، نرخ ورود مهاجران از ۸۰۰ هزار نفر در سال ۱۹۲۱ به ۳۰۰ هزار نفر در سال ۱۹۲۵ رسید. این آمار تا سال ۱۹۸۹به همین منوال باقی ماند.
پروفسور موزر و پروفسور سان در تحقیق خود متوجه شدند این سیاست‌ها بر تعداد مهاجرت دانشمندان و مخترعان تاثیر منفی داشته است. گولزبی در ادامه نوشت: “آن‌ها دریافتند که در واقع کاهش ورود مهاجران نه تنها از دانشمندان و مخترعین داخلی محافظت نکرد، بلکه به آن‌ها صدمه زد، و این کار آن‌ها را نابود کرد. با گذشت زمان، تعداد کمی از آمریکایی‌ها دانشمند و مخترع شدند. تاثیر این تفاوت کاهش چشمگیر اختراع در آمریکا بود.
وی در آخر افزود که دور نگه داشتن ایده‌های خارجی شرایط نیروی کار داخلی را وخیم‌تر می‌کند، و درسی است که آمریکا نباید فراموش کند. ایجاد احساس ناخوشایند در مهاجران کشور، جلوگیری از ورود پناهجویان یا در قفس کردن فرزندانشان شاید بتواند در کاهش تعداد مهاجران تاثیر بگذارد، اما به اقتصاد این کشور صدمه وارد می‌کند.