رویداد۲۴ الخلیج آنلاین نوشت: رئیس جمهور آمریکا، دونالد ترامپ به دنبال اعلام خبر کشته شدن البغدادی، تصریح کرد که سهم ایالات متحده از نفت سوریه را خواهد گرفت.
در ادامه این مطلب آمده است: اینگونه اظهارات، باب سوالاتی را در مورد مطرح نبودن نفت سوریه در طول سال‌های گذشته، می‌گشاید و اینکه چرا مطالعات موجود در مورد چاه‌های نفت سوریه و ذخایر آن، تا این اندازه کم است؟ بخصوص پس از آنکه این کشور عربی در معرض ویرانی بزرگی قرار گرفت.
اما واقعا سوریه چه میزان نفت دارد؟ مطالعات دقیق و مستقلی در این باره انجام نشده است؛ بویژه آنکه نظام سوریه اسم تهدادی از چاه‌های نفت را در طول سال‌های گذشته و پیش از وقوع انقلاب در این کشور، پنهان کرده است.
طبق گزارش اویل پرایس، میزان تولید نفت سوریه به حدود ۲.۵ میلیارد بشکه می‌رسد و حدود ۷۵ درصد از این میزان، در میدان‌های نفتی اطراف دیرالزور شرقی، قرار دارد.
نیرو‌های دموکرات سوریه، که یگان‌های کردی را تشکیل می‌دهند، از سال ۲۰۱۷، در سایه شکست داعش، بر اغلب چاه‌های نفت سوریه مسلط بودند و هر بشکه نفت خام را به مبلغ ۳۰ دلار می‌فروختند.
پیش از وقوع جنگ در سوریه، روزانه حدود ۳۸۰ هزار بشکه نفت تولید می‌شد و شکی نیست که بخش نفت یکی از بخش‌هایی است که بیشترین ضرر را از جنگ فراگیر در سوریه، متحمل شده است و وزارت نفت این کشور، میزان خسارت وارد شده به نفت را بیش از ۶۲ میلیارد دلار تخمین زده است.
چاه‌های نفت
بیشتر نفت اکتشافی در سوریه، در منطقه شرقی در مرز‌های مشترک عراق و سوریه، به اضافه منطقه نزدیک به مرز‌های ترکیه، تمرکز دارد؛ به نحوی که استان دیر الزور، بیشتر میدان‌های نفتی را در خود جای داده است.
این در حالی است که استان الحسکه، میدان نفتی «رمیلان» را در خود دارد، که حدود ۱۳۲۲ چاه نفت و ۲۵ چاه گاز در ان واقع است. اما استان الرقه نیز چاه‌های کوچکی در خود دارد، که تحت سیطره قسد است.
علاوه بر این، خبرگزاری اسپوتنیک روسیه در سال ۲۰۱۷ از وزارت نفت وابسته به نظام سوریه نقل کرد که این کشور حدود ۲۵۰ میلیارد متر مکعب گاز در اختیار دارد و از این لحاظ، سومین کشور در جهان است.
درگیری بر سر ثروت‌های سوریه
در این شرایط، سوریه تبدیل به میدانی برای درگیری بین ایالات متحده و نیرو‌های نیابتی آن، که بر میدان‌های نفتی سیطره دارند و روسیه‌ای شده است که بر اغلب میادین گازی سوریه مسلط است.
تحلیلگران بر این عقیده اند که دولت ترامپ، تلاش می‌کند بهترین میادین نفتی سوریه را تحت سیطره خود درآورد، تا نظام سوریه و حامیان روسی آن را مجبور به پذیرش خواسته‌های ایالات متحده، در مورد سازش سیاسی برای نزاع دایر در سوریه کند.
همانطور که کمی بعد از توافق سوچی اخیر بین روسای جمهور ترکیه و روسیه، روسیه یگان‌های نظامی خود را با هماهنگی ترکیه به حرکت درآورد، تا از عقب نشینی یگان‌های کردی از مناطق شرق فرات، تا عمق ۳۰ کیلومتری مرز‌های شمالی ترکیه با سوریه، اطمینان یابد.
به طور کلی، واشنگتن، مسکو، انکارا و نظام اسد، برای سیطره بر مناطق غنی از نفت و آب در سوریه با یکدیگر رقابت دارند و این مساله می‌تواند نقش اساسی در ترسیم نشانه‌های هر گونه راه حل سیاسی برای بحران سوریه داشته باشد.