رویداد۲۴- سارا عبدالمالکی بازیکن راگبی بانوان ایران چند ماه پیش در یک سانحه رانندگی شدید با آسیب های جدی روبرو شد. اتفاقی که این جوان آینده دار و خانواده اش را با چالشی دردناک روبرو کرد چون در ابتدا هم خبرهای خوبی از پزشکان زحمتکش بیمارستان نمی شنیدند چون شدت آسیب ها خیلی زیاد بود هم از نظر مالی با مشکلات فراوانی روبرو شده بودند.
با همت چند چهره خیر از بین هنرمندان و ورزشکاران کمپین ایسنتاگرامی به راه افتاد تا در کنار تامین هزینه های درمان سارا این چهره به یکی از چهره های محبوب در این چند ماه تبدیل شود. دختر راگبی باز ظرف چند ماه حالا به شرایطی رسیده که آخرین خبرها از ایستادن کوتاه او روی پاهایش حکایت دارد تا موجی از شادی دوستان و طرفداران او را فرا بگیرد.
سارا عبدالمالکی در خصوص ایستادن روی پاهایش گفت: «یکی، دو ماه پیش که برای ویزیت نزد دکتر متخصصم رفتم به من با صراحت گفت که نمی توانم روی پاهایم بایستم. اول خیلی ناراحت شدم و شوکه شدم اما به خودم گفتم کاری که نمی شود را باید انجام بدهی سارا. خیلی سخت بود که با این موضوع کنار بیایم اما همین سختی ها انگیزه هایم را دوچندان کرد تا حس را به ناحیه کمر و ستون فقراتم بازگردانم. من واقعا هیچ حسی روی پاهایم نداشتم اما با تمرینات سخت و طاقت فرسا شرایط را طوری رقم زدم که استارت ایستادن روی پا را زدم گرچه هنوز خیلی زود است که بگوییم سارا عبدالمالکی روی پاهای خودش ایستاده است».
او ادامه داد: «روند درمانی ام کاملا مثبت پیش می رود. مسئول کاردرمانی ام از همان ابتدا گفت چون ضربه شدید بوده و به نخاع آسیب جدی وارد کرده ممکن است این تمرینات 6 تا 9 ماه جواب ندهد و پیشرفتی حاصل نشود به همین خاطر با این پیش زمینه وارد دوران کار درمانی شدم و با تلاش های که دکترم انجام داد الان ظرف چند ماه کنترل کمر و تنه ام را به دست آوردم و وضعیتم خیلی بهتر شده است».
راگبی باز سابق بانوان ایران از روزهای سختی که گذراند هم حرف زد و گفت: «خیلی روزهای سختی را گذراندم. خوشبختانه دو روز قبل پلاتین دستم را در آوردم که همین اتفاق هم یک درد به دردهایم اضافه کرد اما فکر می کنم برایم بهتر باشد چون تا دو روز قب مچ دستم را نمی توانستم خم کنم اما حالا وضعیت متفاوت می شود. به هر حال باید با دردهایم بجنگم و در این جنگ پیروز شوم چون با خودم عهد کردم کار غیرممکن را ممکن کنم و به تمام کسانی که مثل خودم با این اتفاقات تلخ روبرو شدند روحیه و انگیزه بدهم که با توکل بر خدا و پشتکار و همت می توان از پس هر جنگ نابرابری پیروز خارج شد».
عبدالمالکی که دوست نداشت خاطرات آن روزهای ابتدایی برایش تداعی شد، تصریح کرد: «در آن روزها تصور می کردم همه چیز مانند خواب است. مادرم را وقتی می دیدم که با چهره ای برافروخته کنار تختم ایستاده و به من با چشمانی اشکبار می نگرد به او دلداری می دادم و می گفتم تا یک ماه دیگر همه چیز درست می شود و دوباره در کنارت راه می روم. وقتی با گذشت زمان دیدم وضعیت وخیم تر از چیزی است که تصور می کردم تحملش برایم سخت تر شد چون من که به عنوان یک ورزشکار آرزوهای زیادی داشتم حالا باید ویلچرنشین می شدم از آن بدتر این که با ورزش خداحافظی کنم.با این وجود تنها یک چیز را همیشه از آن دوران در خاطرم حفظ خواهم کرد آن هم این که با هودم عهد بستم با شرایط بجنگم و دوباره خوب شوم».
اولین کسی که به ایستادن این بانوی راگبی باز روی پاهایش اشاره کرد سردار آزمون مهاجم تیم ملی ایران بود.«سردار مثل همیشه سورپرایزم کرد و از پستی که برایم گذاشت حسابی انرژی گرفتم.او و خانواده اش درست مثل خیلی دیگر از چهره های سرشناس ورزش و هنر و همچنین مردم در این مدت به من لطف داشتند و هیچ وقت این حرکت آنها را فراموش نمی کنم و امیدوارم روزی برسد که این زحمات آنها را جبران کنم. از آقای محراب قاسم خانی که واقعا انسانیت را در حق من تمام کرد و همچنین سایر عزیران همین طور سایت ورزش سه و سایر رسانه ها واقعا تشکر می کنم که تنهایم نگذاشتند تا این ماه ها و روزهای تلخ را سپری کنم».