رویداد۲۴ کاندیدای حزب کارگر بریتانیا با مساله یهود ستیزی در انتخابات بریتانیا شکست خورد، اما نفرت از مسلمانان هنوز در این کشور مشکلی جدی است و نخست وزیر جدید و حزبش این نفرت را از نظر اجتماعی قابل قبول کرده‌اند.
یکی از شهروندان بریتانیایی همزمان از
بوریس جانسون و جرمی کوربین یک هفته قبل از انتخابات ۱۲ دسامبر انگلیس در مناظره‌ای که بی بی سی برگزار کرده بود، پرسید: «شما برای از بین بردن نفرت در سپهر سیاسی کشور چه برنامه‌ای دارد؟» این یک سوال کلیدی باز هر دو رهبر احزاب کلیدی بریتانیا بود.
جرمی کوربین رهبر حزب کارگر بریتانیا، به واسطه اتهامی که به حزبش در زمینه یهود ستیزی وجود داشت در صدر اخبار قرار گرفت و جانسون به واسطه اسلام هراسی و اقدامات حزب محافظه کار علیه مسلمانان. هیچ یک از این دو رهبر جواب درستی به این سوال ندادند.
به گزارش رویداد۲۴ رسانه‌های غربی می‌گویند با توجه به جرائم پر تکرار علیه یهودیان در انگلیس و ولز که در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ در مقایسه با سال قبل دو برابر شده است، ضدیت با یهودیان به معضل اصلی تبدیل شده بود که حزب کارگر و کل جامعه انگلیس باید به آن رسیدگی می‌کردند. در همین دوره زمانی جرایم علیه مسلمان نیز سه برابر شده و نیمی از کل جرایم با منشا آزار ادیان دیگر به مسلمانان تعلق داشت.
اما زمانی که به مساله اسلام هراسی می‌رسیم، فقط مشکل اسلام هراسی در محافظه کاران نیست. اما باید به خاطر داشته باشیم که نخست وزیر کنونی بریتانیا یک بار در جایی نوشته بود اسلام هراسی یک واکنش طبیعی است و اصرار داشت این ادعا را جا بیندازد که مشکل از اسلام است.
بیشتر بخوانید:
مسلمانان به خاطر حادثه تروریستی نیوزلند بدهکار هم شدند!/ ستایش جهان برای «پسر تخم‌مرغی» +فیلم
اخیرا تعدادی از مقامات حزب مخافظه کار به دلیل گفتمان اسلام هراسانه از کارشان معلق شدند، اما محافظه کاران علاقه‌ای به رفع این موضوع در حزبشان ندارند.
ریشه‌های اسلام هراسی تنها در حزب محافظه کار نیست. این هراس گستره بیشتری در جامعه بریتانیا دارد. در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷، جرایم علیه مسلمانان ۳۰ درصد افزایش داشت. در سال بعد نامه‌هایی با عنوان «روز تنبیه مسلمانان» به دست اعضای مسلمان پارلمان و خانواده‌هایشان در اطراف لندن رسید. مساجد در کل کشور مورد حمله قرار گرفتند. امروز هم با مشخص شدن نتیجه انتخابات معلوم شد که قرار نیست این مشکل به سادگی رفع شود. برعکس اسلام هراسی به گفتمان غالبی تبدیل خواهد شد که از دوران قبل از بریتانیا مدرن تا کنون بی سابقه بوده است و حتی وضعیت از این هم بدتر خواهد شد.
مشکل اسلام هراسی مشکل امروز نیست. بعد از حادثه یازده سپتامبر یا بعد از بمبگذاری اتوبوس لندن در سال ۲۰۰۵، این مشکل جهانی شد. کمی قبل از انتخابات ۱۲ دسامبر بریتانیا، آی سی ام یک نظرسنجی برگزار کرد و در آن درباره مسلمانان سوالاتی پرسید. محافظه کاران ۳۷ درصد نسبت به مسلمانان نظر منفی داشتند و ۵۵ درصد گفته بودند باید تعدادمسلمانانی که بریتانیا مهاجرت می‌کنند کمتر شود. ۶۲ درصد با تهدید اسلام علیه رندگی بریتانیایی موافق بودند.
نویسنده یک مقاله در فارن پالسی نوشته من در طول دوران کارم بسیاری از پرونده‌های اسلام گرایان افراطی را مطالعه کرده ام. تهدیدهای زیادی از جانب افراط گرایان اسلامی علیه من مطرح شده و بعضا به این خاطر بوده که من گفته‌ام این افراط گرایان تهدیدی علیه انگلیس یا تهدیدی علیه جوامع مسلمان در جهانند. اما در نهایت مسلمانان قربانیان نهایی این اسلام گرایی افراطی‌اند چرا که بیشترین هزینه را از گروه‌های افراطی متحمل شده‌اند.
در این نظرسنجی، اما حرفی درمورد اسلام گرایان افراطی زده نشده بلکه به طور جامع درباره مسلمانان و دین اسلام سوال شده است. دشمنی علیه مسلمانان در بریتانیا کمتر نشده چه برسد به یک حزب.
شیوع فزاینده و پذیرش اسلام هراسی نتیجه سه عامل است؛ اول گزاره‌هایی که شخصیت‌های کلیدی سیاسی در ارتباط با اسلام هراسی مطرح می‌کنند. رییس جمهور آمریکا در جایی می‌گوید به عقیده من اسلام از ما متنفر است. نکته عجیب اینجاست که این بیانیه حتی هیچ اشاره‌ای به افراط گرایی ندارد بلکه درباره کلیت اسلام حرف می‌زند. این در حالی است که حتی بعد از یارده سپتامبر جرج بوش به یک مسجد رفت تا نشان دهد مشکل او دین اسلام نیست. زمانی که شخصیت‌های قدرتمند جهان نظر ترامپ چنین ادعا‌هایی را مطرح می‌کنند، این گفتمان بسیار فراتر رفته و به گفتمان غالب تبدیل می‌شود.
دومین فاکتور وجود شبکه‌هایی است که هدف آن‌ها مشکل‌دار جلوه دادن مسلمانان در غرب است. مرکز پیشرفت آمریکایی در دو گزارش با دقت بنیان‌ها و وبسایت‌های مختلفی را که بر گسترش روایت اسلام هراسی تمرکز دارند پیدا کرده است. این اتفاقی نبوده که چنین جریانی از سیاستمداران عوام فریب در سراسر آمریکای شمالی، اروپا و فراتر از آن به راه افتاده بلکه با طراحی قبلی بوده است.
سومین فاکتور گسترش رویکرد‌های نفرت پراکنانه افرادی است که خودشان را اسلام هراس افراطی نمی‌دانند. تعداد کمی از فرهیختگان، سیاستمداران و شخصیت‌های رسانه‌ای هستند که بخواهند عامدانه با این معضل مقابله کنند و حتی درست برعکس. به قول معروف آن‌ها معتقدند «تنها راه پیروزی بر شیطان این است که مردان خوب هیچ کاری نکنند.»
فهم چنین تهدید‌هایی در جامعه چیزی نیست که بتوان پشت گوش انداخت. این گونه رویکرد‌ها به شیوع وضعیتی منجر می‌شود که یهودیان در اروپای ۱۹۰۰ با آن مواجه شدند و ممکن است رفته رفته به هولوکاست دیگری بینجامد.
به گزارش رویداد۲۴ فقدان جدیت برای محکومیت حوادثی که در دهه ۱۹۹۰ برای بوسنیایی‌ها اتفاق افتاد منجر به نسل کشی مسلمانان بوسنی شد. تسامح در برابر چنین حادثه‌ای در دو دهه گذشته راه را برای ژست‌های شرم‌آوری مشابه کاری که کمیته نوبل هفته گذشته انجام داد، باز کرده است.
جایزه نوبل قرار بود عظمت دریافت کننده آن را به همه نشان دهد، اما در دهم دسامبر پیتر هندکه نویسنده اتریشی (همان کسی که نسل کشی مسلمانان را انکار کرده بود) جایزه نوبل را برنده شد. او با پادشاه سوئد دست داد و جایزه‌اش را از او گرفت. فتنه ضد اسلام و اسلام هراسی این روز‌ها در راهرو‌های قدرت اروپا نه تنها محکوم نمی‌شود بلکه پاداش هم می‌گیرد. این در حالی است که یکی از مشخصه‌های یک جامعه سالم حفاظت از اقلیت‌هاست و مشخصه یک جامعه مشکل‌دار سهل انگاری در برابر این مسئولیت مهم است.
ببینید:
حمله به مسلمانان با سلاح سرد، چندساعت پس از حمله تروریستی نیوزلند +فیلم
فرید احمد بازمانده فاجعه مسجد کریس چرچ نیوزیلند اعلام کرد که قاتل را بخشیده است. او هشدار داد این باید درس عبرتی شود تا بدانید زمانی که شر می‌تواند در شهر عشق، دلسوزی و معنویت هم اتفاق بیافتد، در هر جای دیگری می‌تواند رشد کند.
هیچ کس فکرش را نمی‌کرد که این فاجعه در کشور تسامح و تساهل نیوزیلند رخ دهد، اما رخ داد؛ و در بریتانیا که سرویس‌های امنیتی نسبت به بروز راست افراطی هشدار‌های جدی دادند این فاجعه از این هم فراتر خواهد رفت.
یک سوم سوء قصد‌ها از ماه مارس ۲۰۱۷ تاکنون توسط گروه‌های راستگرای افراطی رخ داده است. افراط گرایان راست با رویکرد‌های اسلام هراسانه انرژی بیشتری گرفته‌اند. قبل از اینکه بریتانیا به مسجد کریس چرچ دیگری تبدیل شود جانسون باید برای سیاست نفرت پراکن انگلیس کاری کند.