رویداد۲۴ نائومی فرای ستون نویس نیویورکر به برخی حوادث احمقانه در سال ۲۰۱۹ میلادی اشاره کرده و در یادداشتی به مناسبت نزدیک شدن سال نو میلادی نوشت: در طول سال گذشته بارها متعجب شدم که نکند ما در احمقانهترین تا دوران تاریخ زندگی میکنیم. البته این طور نیست که مردم تا امروز کارهای احمقانه نکرده باشند (اینکه مردم شهر اجازه دادند اسب تروا وارد شهر شود خیلی هوشمندانه نبود)، اما در آستانه پایان دومین دهه از قرن ۲۱ به نظر میرسد بشریت حماقتهای زیادی در سیاست، هنر و فرهنگ مرتکب میشوند.
شاید حرفهای من از نظر آماری درست نباشد. اصلا نمیدانم چطور چنین چیزی را میشود به طور دقیق ارزیابی کرد. اما مغز ما احتمالا چند ساعت بعد از اینکه گوشیهایمان را بالا و پایین میکنیم و با توجه به ریاست جمهور ترامپ و همه ابتکارهای ریز و درشتش سوت خواهد کشید.
حماقت به ویژه در عرصه سیاست غالبا با وحشیگری همراه میشود و پیگیری آن شاید برای تغییر وضعیت به ما کمک کند. در عین حال چیزی طنزآلود در ماهیت حماقت وجود دارد. اگر ما مجبوریم با احمقها سر و کله بزنیم بهتر است حداقل کمی با آن شوخی کنیم. آنچه در این جستار آمده لیستی از حماقتهای سال گذشته است.
اولین آنها طبیعتا دونالد ترامپ است. رییس جمهوری که به اندازه کافی و به تنهایی فهرستی از کارهای احمقانه را فراهم آورده است.
به گزارش رویداد۲۴ نیویورکر در ادامه گزارش خود آورده است: هفته گذشته در خلال میزگرد صاحبان کسب و کارهای کوچک، ترامپ موضوعی را رد کرد و مدعی شد که E.P.A (سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا) خیلی خوب کار کرده و مشکل جریان ضعیف آب در توالتها را حل کرده، چون قبلا مردم مجبور بودند سیفون توالت را ده یا پانزده بار بکشند به جای اینکه یک بار بکشند و مقدار زیادی آب هدر میرود. (گزاری سی بی اس نشان میدهد بدترین توالتها حداکثر با چهار تا پنج بار سیفون کشیدن مشکلشان حل میشود)
در ماه اکتبر بعد از این که ترامپ نیروهای آمریکایی را از سوریه خارج کرد در نامهای مبهم و ناکارآمد به رجب طیب اردوغان گفت: مرد خوبی باش و کار احمقانه نکن!. (ظاهرا اردوغان نامه را پاره کرده و به سطل زباله انداخته و بعد به سوریه و کردها حمله کرده است.)
آنچه در همه این موارد مشترک است مقاومت سرسختانه ترامپ در برابر درگیر شدن با واقعیتهایی به جز آن چیزی است که خودش به آن باور دارد. این گرایش، احمقانهترین لحظات رییس جمهور آمریکا در سال گذشته را رقم زده است.
وکیل شخصی رییس جمهور، رودی جیولانی نیز سال جالبی را پشت سر گذاشته است. احمقانهترین دستاورد او شاید تماس اشتباهی او به ریچ اسکارپیو خبرنگار NBC ابتدا در ماه سپتامبر و بعد در ماه اکتبر باشد.
تماسهایی که به دو پیغام صوتی منجر شدند. در تماس اول او با همکارش درباره بایدنها و خلافهای احتمالی آنها حرف میزند و در دومی او درباره منابع مالی که برای منافعش در بحرین و ترکیه لازم دارد.
رودی جیولانی در تماس دوم میگوید که مشکل اینجاست که ما به پول نیاز داریم. او میگوید: ما به چند صد هزار دلار نیاز داریم.
همکارم جودی روزن در توییترش نوشه که جیولانی با تماس اشتباهی و اشتباهات توییتریاش، مصداق بارز استراتژی «چه کسی به پوچی اهمیت میدهد» دولت ترامپ است. این مسلما صحیح است.
هفته گذشته بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا به عنوان رهبر حزب محافظه کار پیروز انتخابات شد. او به عنوان یکی از حامیان خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا، این سیاستمدار با موهای وحشی قرار است به وعده خود عمل کند. او در تلاش برای طفره رفتن از سوال یک خبرنگار در برنامه «صبح بخیر بریتانیا» وارد یک فریزر شد! این صحنه من را یاد یک جک کلاسیک بریتانیایی میاندازد که در آن شورشیان یهودی با پوشاندن سر یا خزیدن زیر صندلی سعی میکردند از دید رومیان پنهان بمانند.
یک نمونه احمقانه از جانسون هم یک مصاحبه او در ماه ژوئن با «تاک رادیو» بود. از او پرسیدند برای اینکه آرامش بگیرد چه کار میکند و او درباره عادتش در ساخت اتوبوسهای کوچک حرف زد. در ویدئوی این مکالمه، با دست به راس کمپسل خبرنگار این برنامه، طریقه کار را نشان میدهد.
او ناگهان با شدت شروع میکند به تعریف کردن از خودش گویی اولین بار است که یاد گرفته چطور به یک زبانی درباره خودش حرف بزند. جانسون میگوید «من چیز میز میسازم.. من مدلها را میسازم.» در این جا دردمندانه دستانش را تکان میدهد و میگوید «میدانید دیگر. به عنوان شهردار لندن ما چیزهای زیبایی میساختیم.»
نخست وزیر بریتانیا یک مکث فریبنده دیگر میکند و در نهایت میگوید «من اتوبوس میسازم.» در اینجا کمپسل ورود میکند و میگوید: پس شما اتوبوسهای مقوایی میسازید و اینجوری خودتان را سرگرم میکنید.
اما جانسون مقاومت میکند و میگوید: نه من نقاشی میکنم! و ناگهان اعتماد به نفس میگیرد و میگوید: من مسافرانی که از زندگیشان لذت میبرند را در اتوبوسهای عالی نقاشی میکنم!
سال ۲۰۱۹ میلادی در حالی رو به پایان است که شاهد رفتارهای احمقانهای از سوی سران کشورهای جهان به ویژه رییس جمهور ایالات متحده آمریکا بودیم.