علی صوفی: روحانی نمی‌تواند از همه اختیاراتش استفاده کند

رویداد24- وزیر تعاون دولت سید محمد خاتمی در مورد پایبندی حسن روحانی به تعهداتش گفت: ایشان مواضعشان در این مدت در راستای همان تعهدات بوده است اما برای تحقق آن قول‌هایی که به مردم دادند این موضع‌گیری‌ها به تنهایی کفایت نمی‌کند. ایشان ساز و کار لازم را باید تقویت کنند. در این زمنیه‌ها هم من فکر می‌کنم اختیارات ایشان کافی است اما ساختار موجود ما برای استفاده کامل از این اختیارات کافی نیست.

یک سال پایانی دولت یازدهم حالا بسیاری از جریان‌های سیاسی را به صرافت انداخته است که تحرکات انتخاباتی خود را معطوف به انتخابات ریاست‌جمهوری سال 96 کلید بزنند. هر چند بسیاری از تحلیل‌گران معتقدند رؤیای یک‌دوره‌ای‌شدن دولت حسن روحانی هرگز به واقعیت بدل نمی‌شود اما فارغ از اقدامات انتخاباتی جناح مقابل، بدنه اجتماعی دولت روحانی و حامیان او نیز انتظاراتی از دولت یازدهم دارند که با استناد به وعده‌های روحانی در سال 92، حمایت  از او را در دستور قرار دادند.

علی صوفی وزیر تعاون دولت خاتمی و فعال سیاسی اصلاح‌طلب معتقد است؛ مسئله رونق اقتصادی و بهبود وضعیت معیشت مردم از جمله اولویت‌هایی است که باید در یک سال پایانی مورد توجه دولت یازدهم قرار گیرد. صوفی در گفت‌وگو با «وقایع اتفاقیه» در مورد وعده‌های حسن روحانی در حوزه سیاست داخلی می‌گوید که «باید فضا، از فضای بسته خارج شود و نمی‌توان در فضایی که هنوز رنگ و بوی اتفاقات سال‌های دولت گذشته را دارد، امید داشت که آقای روحانی به همه وعده‌هایش عمل کند.» البته او در مورد اختیارات رئیس‌جمهوری برای تحقق وعده‌های سیاست داخلی اضافه می‌کند که من فکر می‌کنم اختیارات ایشان کافی است اما ساختار موجود ما برای استفاده کامل از این اختیارات کافی نیست. 

به نظر من از ابتدای روی کار آمدن دولت، روحانی دو موضوع را در اولویت قرار داده بود؛ اول رفع تحریم‌ها و دومی مهار تورم که البته به خوبی به هر دو پرداختند، مذاکرات هسته‌ای و موفقیت‌ آن باعث متوقف شدن موتور تحریم‌ها شد و در موضوع دوم هم موفق بوده چرا که تورم در حد قابل قبولی کنترل شد. در حال حاضر در روزهای باقیمانده از عمر دولت یازدهم لازم است که به رونق اقتصادی توجه بیشتری شود چرا که بدون آن نمی‌توان انتظار داشت مشکلات معیشتی مردم و مسئله اصلی جوانان یعنی بیکاری رفع شود، طبعا آقای روحانی باید به این موضوع توجه بیشتری داشته باشد و در اولویت برنامه‌هایش قرار دهد. 

بخشی از نارضایتی‌های مردم ممکن است معطوف به عملکرد مدیران منطقه‌ای باشد که در ارتباط با انتخابات مجلس هم شاهد بودیم. در واقع این مسئله از همان روزهای نخست دولت کلید خورد، آقای وزیر کشور از ابتدا موضوع اشتباهی را مطرح کردند و آن هم هماهنگی با نمایندگان مجلس نهم در انتخاب مدیران مناطق بود که این مسئله باعث به وجود‌آمدن این وضعیت شد، البته در برخی از مناطق دیده شده که استقلال خودشان را حفظ کردند اما در ابتدا انتخاب اکثر مدیران با هماهنگی نمایندگان مجلس نهم بوده که باید در این زمینه تجدیدنظر شود. در برخی از مناطق این مدیران عملکرد خوبی بر جای نگذاشته‌اند و وجود نارضایتی از عملکرد این مدیران قابل توجه است. 

قطعا پیامد خوبی برای انتخابات سال 96 نخواهد داشت چون آقای روحانی در ترکیب کابینه و مدیران با محدودیت‌های گسترده‌ای مواجه بود، حالا که این محدودیت‌های رفع شده می‌تواند عملکرد مطلوب خودش را به نمایش بگذارند. اگر این مدیران نتوانستند در جلب رضایت مردم موفق باشند، این تغییر می‌تواند باعث امیدواری مردم ‌شود تا مردم مدیریت مطلوب آقای روحانی را ببینند و این مسئله می‌تواند نویدبخش روزهای بهتر در 4 سال بعدی دولت روحانی باشد. 

 شما به محدودیت‌هایی اشاره کردید که باعث شد حسن روحانی نتواند کادر مدیریتی مطلوب خودش را داشته باشد، مشخصا یکی از این محدودیت‌های مجلس نهم بود که عمکرد آنها به‌ویژه در زمان رأی اعتماد به کابینه کاملا دست دولت را بسته بود، حالا با تغییر مجلس آیا فکر می‌کنید جابه‌جایی‌ها در سطح وزیر هم ضرورت دارد؟ 

آقای روحانی بسته به رویکرد اقتصادی‌ای که در پیش می‌گیرد و کارایی‌ای که از دولت خودش سراغ دارد ارزیابی دقیقی از عملکرد کابینه‌اش در زمینه برون‌رفت از بحران‌های موجود و ایجاد رونق اقتصادی خواهد داشت تا بتواند پیام‌های مثبتی در عرصه معیشتی مردم ایجاد کند، به نظر می‌رسد که ایشان باید این ارزیابی را داشته باشد و به هر حال این ارزیابی جابه‌جایی‌هایی را در عرصه دولت به وجود می‌آورد تا بتواند عملکرد مطلوبی را به نمایش بگذارد. 

به نظر من بعد از سه سال این مسئله پیام مثبت دارد و نشان می‌دهد که مدیریت مطلوب آقای روحانی و در واقع  مدیریت امیدوارکننده و کارآمد آقای روحانی چه می‌تواند باشد. همه ما می‌دانیم آقای روحانی به هر حال همان‌طور که خودشان گفتند برای یک وزیر 5 بار و برای یک وزیر دیگر 4 بار به مجلس می‌روند، نشان می‌دهد در چه تنگنایی برای انتخاب کابینه مواجه بودند. ما در حال حاضر می‌توانیم فرض را بر این بگذاریم که ایشان هر کسی را معرفی کند، مجلس رای اعتماد می‌دهد و توپ در حال حاضر در زمین آقای روحانی  است و دیگر بهانه‌ای ندارد. آقای روحانی در آن شرایط با موانعی روبه‌رو بود اما حالا این پرسش پیش می‌آید که مشکل چیست؟ آن زمان همه عقبه آقای روحانی شرایط را می‌دیدند و با وجود محدودیت‌ها به همین سطح از عملکرد ایشان رضایت داده بودند؛ حتی سعی می‌کردند دولت را تا جای ممکن حمایت کنند به طوریکه در سخت‌ترین شرایط پای صندوق‌های رأی آمدند و به لیست مورد نظر‌ش واصلاح‌طلبان رأی دادند و حالا مردم منتظر هستند که ببینند آقای روحانی چه می‌کند. در حال حاضر دیگر از نظر مردم قابل قبول نیست که ایشان دست به عصا راه بروند و حالا باید با جسارت بیشتری حرکت کنند و به تعهدات خودشان عمل کنند. 

قطعا جریان اقلیت تندروی باقیمانده دست‌بردار نیست و سعی می‌کند که راه مجلس نهم را ادامه بدهد اما اکثریت قاطع و تأثیرگذار این مجلس از حامیان دولت هستند و می‌توانیم بگوییم که قوی‌ترین فراکسیون، فراکسیون حامیان دولت است یعنی حامیان دولت فراتر از فراکسیون امید هستند در واقع حتی کسانی که در فراکسیون امید نیستند از دولت حمایت می‌کنند. رئیس‌مجلس هم که در گذشته از دولت حمایت می‌کرد. 

قطعا ارائه یک عملکرد موفق از سوی فراکسیون امید بستگی به عملکرد دولت آقای روحانی دارد، بنابراین فراکسیون امید نمی‌تواند به ترکیب دولت روحانی بی‌اعتنا باشد اما قطعا بنا ندارد اولویت خودش را در این تعریف کند که دولت روحانی را تحت فشار بگذارد، بنابراین در این زمینه شاید فراکسیون امید مجلس تنها به توصیه‌هایی اکتفا کند. 

ایشان مواضعشان در این مدت در راستای همان تعهدات بوده است اما برای تحقق آن قول‌هایی که به مردم دادند این موضع‌گیری‌ها به تنهایی کفایت نمی‌کند. ایشان ساز و کار لازم را باید تقویت کنند. در این زمنیه‌ها هم من فکر می‌کنم اختیارات ایشان کافی است اما ساختار موجود ما برای استفاده کامل از این اختیارات کافی نیست. 

این مشکل همه رؤسای جمهوری بوده است و بستگی به این دارد که حاکمیت چقدر هماهنگ باشد، یعنی اگر قانون اساسی ملاک قرار می‌گیرد در این قانون اصل بر برائت است مگر اینکه خلاف آن ثابت شود. بدون محاکمه و رأی محاکم قضائی نمی‌توان کسی را از موقعیت‌های اجتماعی محروم کرد. باید فضا، از فضای سال‌های دولت قبل خارج شود و نمی‌توان در فضایی که هنوز رنگ و بوی آن سال‌ها را دارد، امید داشت که آقای روحانی به همه وعده‌هایش عمل کند. 

اصول‌گرایان قطعا کاندیدا خواهند داشت اما باید گفت که آنها کاندیدایی که رقیب آقای روحانی باشد، ندارند. 

آقای احمدی‌نژاد فعالیت‌های خودش را آغاز کرده اما نمی‌تواند رقیبی برای روحانی باشد. 

آقای احمدی‌نژاد به هر حال نه گزینه مطلوب آنهاست و نه امکان رقابت با آقای روحانی را دارد. اصول‌گرایان البته ممکن است در شرایطی مجبور شوند از او حمایت کنند اما احتمال این مسئله خیلی کم است. البته در این زمینه به اجماع نخواهند رسید. به هر حال به نظر نمی‌رسد اصول‌گرایان شرایط رقابت با آقای روحانی را داشته باشند.