جلودارزاده: نامزد اصولگراها در انتخابات96 قالیباف است/ کارگران می‌دانند احمدی‌نژاد چه به روزشان آورد

رویداد۲۴- می گوید تابوی حضور زنان در پست‌های مدیریتی شکسته شده، امروز برخی خانواده‌ها امیدشان به دخترشان است نه پسرشان. ممکن است حتی روزی یک زن رییس جمهور این کشور شود.

سهیلا جلودارزاده نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در دوره‌های پنجم، ششم، هفتم و دهم عضو شورای مرکزی خانه کارگر، عضو دفتر سیاسی و مسئول سازمان‌های حزب اسلامی کار، عضو جمعیت زنان جمهوری اسلامی ایران، مسئول تدوین سیاست‌های کلان نظام در مورد خانواده در کمیته بانوان مجمع تشخیص مصلحت نظام و مشاور امور بانوان وزارت صنعت، معدن و تجارت است. 

منتخب ليست اميد، معتقد است نماینگان زن مجلس نهم نتوانستند مطالبات زنان را به درستی پاسخ دهند و وضع قوانینی مانند «تقلیل ساعت کار زنان» عملا به حذف آنان از محیط های کاری منجر شد. وی تصویب قانون «عندالاستطاعه بودن مهریه» را از دستاوردهای بد مجلس نهم برشمرد که موجب بالا رفتن آمار طلاق‌ گشت و به بنیان خانواده لطمه زد. همچنین سهیلا جلودار زاده  از تصویب کمیسیون زنان، جوانان و خانواده در مجلس دهم خبر داد و گفت فراکسیون زنان زنانگی خود را حفظ می کند اما از نمایندگان مرد به جهت تصویب تشکيل کمیسیون زنان، جوانان و خانواده کمک می گیریم. 

جلودارزاده در بخشي از اين گفت و گو از احتمال نامزد شدن قالیباف برای انتخابات ریاست جمهوری از سوي اصولگرایان سخن گفت و کاندیداتوری قاسم سلیمانی را بعید دانست و تاکید کرد که گفتمان سیاسی با گفتمان نظامی متفاوت است. عضو شورای مرکزی خانه کارگر معتقد است نباید به شعور افراد کارگر و تهیدست توهین کرد آنان می دانند احمدی نژاد با وضع معیشتی زندگیشان چه کرد و هرگز دوباره وارد بازی او نمی شوند.

مشروح گفت و گو با سهیلا جلودارزاده را در ادامه بخوانيد:

ما مشکلات زیادی در جامعه داریم که بخشی از آن به ناهنجاری‌های اجتماعی برمی‌گردد و بخشی دیگر مختص بانوانی است که سازگاری اجتماعی دارند اما نمی توانند در مسیر حرکت خود در جامعه موفق عمل کنند. مانند خانم‌های خانه دار و فارغ التحصیلان دانشگاه ها و حتی زنان سرپرست خانوار که برای امرار معاش خود به حمایت های قانونی و دولتی نیازمندند.

 متاسفانه ما در دستگاه های قانونگذار، خروجی مناسبی نسبت به این موارد ندیدیم. مهمترین برنامه هایی که نمایندگان زن در مجلس نهم به آن پرداختند موضوع «تقلیل ساعت کار» و مواردی از این دست بود. این موارد را هم نمایندگان نتواستند به درستی به سرانجام برسانند و بعد از تصویب، به دلایل فنی در مرحله اجرا با مشکل روبرو شد.

همانطور که ما معتقدیم توسعه یک امر مبتنی بر تغییر و تحولات در درون خانواده است و همچنین محور توسعه نیز انسان، اعم از زن و مرد است؛ از این رو مشارکت زنان در مسیر توسعه  مسئله بسیار مهمی است. اما متاسفانه این امر محقق نشد و ما فعالیت های شاخصی را در این خصوص در مجلس نهم مشاهده نکردیم. در مجالس سوم و چهارم فعالیت هایی در رابطه با برابری آموزشی انجام شد و فاصله بین فقیرو غنی نیز تا حدودی با تاسیس مدارس نمونه دولتی، نمونه مردمی و حتی مدارس شبانه روزی در مناطق محروم کاسته شد. بعد از آن اما تحرکات قابل توجهی در مورد کاستن از تبعیضات نژادی میان زنان و مردان اتفاق نیفتاد و ما حتی بعضا شاهد اقداماتی نظیر تفکیک جنسیتی در دانشگاه ها بودیم که ارتباط چندانی با توسعه ندارد و موجب تاخیر در ازدواج می شود. چرا که در دانشگاه ها که سن افراد برای ازدواج مناسب است و نوع ازدواج هایی که در دوران دانشجویی رخ می دهد، موفق است با تفکیک جنسیتی و عملا با دیوار کشی، میسر نمی شود. همه این موارد، مسائلی بود که اتفاق افتاد اما از جانب نمایندگان زن با مخالفتی روبرو نشد.

از دستاوردهای دیگر بد مجلس گذشته موضوع «عندالاستطاعه بودن مهریه» بود، که مجلس نهم با نفوذ در قرارداد فی‌مابین، موجب تخفیف در آن شد که نه تنها در زمان اجرا با مشکل روبه رو شد بلکه منجر به افزايش آمار طلاق نیز شد.

خیر. اگر تعداد قوانین تصویب شده در خصوص مسائل بانوان را در مجالس پنجم و ششم بررسی کنید، از تاثیر گذاری این قوانین و نقش آفرینی آن در زندگی خانوادگی شهروندان  بالاخص بانوان، در خواهيد يافت که مجالس موفقی منطبق با واقعیت در زمینه قانونگذاری بودند. قانوگذاری با توجه به آموزه های دینی و فرهنگی در این مجالس تدوین و اصلاح می شد. اما در مجالس بعد این موضوعات کمرنگ شد و حتی شاهد آن بودیم که دولت وقت قانون چند همسری را برای تصویب به مجلس ابلاغ کرد و از سوی نمایندگان با برخوردی مواجه نشد!دلیل اجرایی نشدن این قانون هم فشارهای بیرونی مجلس یعنی افکار عمومی بود.

ما در مجلس دهم دو مسئله را پیش روی خود داریم. مسئله اول، مربوط به مطالبات مبتنی بر مشکلات و نیازهای زنان است. یک زن در جامعه انتظار دارد خواسته های شرعی و قانونیش با حفظ کرامت انسانی محقق شود؛ ما باید با ایجاد فضای روشن، شرایط را برای برطرف شدن این نیاز تسهیل بخشیم. مسئله دومی که مطرح است، قوانین مبتنی بر نیاز جامعه از زنان است، قوانینی که می تواند از توان و ظرفیت زنان در عرصه های گوناگون اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و ... بهره مند شود. مانند حضور زنان به عنوان معلم در حوزه آموزش و پرورش و همینطور در عرصه پزشکی و زمینه های تولیدی و صنعتی. اگر از حضور زنان در این عرصه ها جلوگیری شود علاوه بر اینکه هم خود آنان لطمه می بينند، جامعه نیز در مسیر توسعه خود دچار مشکل می شود.

ما در حال تحقیق و بررسی هستیم که این مصوبات چه چیزهایی بودند، چون اثرات بیرونی آن را کم دیدیم. تنها موضوعی که زیاد مورد بحث بود موضوع تقلیل ساعت کار بانوان بود که تا حدودی فضای تشویقی برای حضور بیشتر آنان در خانواده را موجب شد اما از آن طرف بیکاری آنان را نیز در پی داشت. چرا که برخی از آنها قراردادی بودند و این کم شدن ساعت کار موجب حذف شدن آنان در حوزه اشتغالیشان می شد.

البته قانونی که در مجلس هشتم تصویب شد و ما در مجلس هفتم به اتفاق خانم فیاض‌بخش استارت آن را زدیم، قانون سهم الارث زن از زمین بود که پس از دیدار رهبری و تاکید ایشان نیز بر این موضوع تدوين شد و در مجلس هشتم در دستور کار قرار گرفت و تصویب شد.

کاری که ما قرار است انجام دهیم یک احصا و رصد کلی از قوانینی است که لازم برای احقاق مطالبات زنان جامعه مصوب شود و همچنین قوانینی که در دستور کار بوده اما تصویب نشده است.

یکی از موضوعاتی که به طور مثال باید به آنها توجه شود مسئله بازنشستگان زن است؛ چون به تدریج تعداد سالمندان زن در حال افزوده شدن است و ما باید برای اين جامعه سالمند از هم اکنون برنامه ریزی کنیم. این جامعه سالمند عموما بازنشستگان تامین اجتماعی هستند و  ممکن  است زندگی شهری امروز خانواده، قادر نباشد نیاز این سالمندان را مرتفع کند و آنها به عناصر تحمیلی یا منزوی و رانده شده از خانواده بدل شوند. برای این قشر از جامعه چه از توان مالی برخور باشند و چه نباشند باید راهکار مناسب اندیشید که کرامت انسانیشان حفظ شود.

ما در مجلس دهم برای آنکه کسی از قلم نیفتد با برنامه حرکت می کنیم و انشاالله می خواهیم یکبار برای همیشه بسیاری از مسائلی که در جامعه زنان وجود داشته و به آن رسیدگی نشده است را حل کنیم. به طور مثال در مسئله زنان سرپرست خانوار که در حدود 2.5 میلیون نفر هستند افق و چشم انداز ما در خصوص این بانوان برای 4 سال آینده، آن است که این قشر از بانوان بتوانند در عین سلامت و حرکت به سمت تعالی، نیاز مالی نداشته باشند و در جامعه از کرامت انسانی برخوردار باشند.

ما وقتی قرار است کاری را انجام دهیم از تمام ابزارهای موجود استفاده می کنیم. مانند کاری که به گفته خانم دستجردی در مجلس پنجم انجام شد و ما برای تصویب بعضی از قوانین با تماس با همسران نمایندگان مرد، از آنها می خواستیم که همسرانشان را برای رای دادن به طرح ها و لوایح مجاب کنند. حالا از فراکسیون زنان در مجلس دهم تنها کسی که قبلا نماینده بوده من هستم و تلاش می کنم پل مناسبی بین نسل ها باشم تا بتوانم با همکاری خوب و صحیح با آنها مجلس را در مسیر رسیدن به مطالبات زنان یاری دهم.

البته این موضوع یک فرصت هم می تواند باشد. این خانمها باهوش و با انگیزه هستند و میانگین سنی شان هم چندان پایین نیست؛ در دستگاه‌های دولتی هم تا کنون مسئولیت‌های متفاوتی داشتند. این می تواند یک حسن محسوب شود و انرژی‌زا باشد به جای آنکه موجب تحلیل عملکرد فراکسیون شود.

اتفاقا این بحث، موضوعی است که بین اعضاي فراکسیون زنان هم مدتی است مطرح شده که آیا باید «زن» را در خانواده دید؟ و یا باید به او به عنوان «یک عنصر اجتماعي» نگاه کرد؟ اعتقاد فراکسیون زنان در مجلس دهم این است که به زن باید به عنوان محور اجتماعی و فردی، در جايگاهي برابر با مرد، نگاه کرد. چیزی به اسم جنس اول و دوم وجود ندارد. زن می تواند در جامعه رشد کند و به حقوق شرعی خود برسد. ما در قرآن می بینیم که خداوند یک سوره را به زنان و حقوق آنها اختصاص می دهد. این نشان می دهد که باید یک حمایت ویژه از زنان در این مرحله از رشد و تعالی جامعه انسانی اتفاق بیفتد.

 ما در بحث هایی که در فراکسیون زنان داشتیم به این نتیجه رسیدیم که بهتر است یک فراکسیون زنان داشته باشیم و یک کمیسیون زنان، جوانان و خانواده . چرا که این سه پدیده انسانی، از نقاط دردناک جامعه هستند و باید به طور ویژه به آنها توجه کرد. به همین دلیل فراکسیون زنان فراکسیون زنان باقی می ماند و کمیسیون زنان، جوانان و خانواده برای پیگیری قوی تر و تصویب کارشناسانه تر مسائل آنان ایجاد خواهد شد.

بله. باید به مفاد آیین نامه مجلس اضافه شود. ما در مجلس پنجم چنین چیزی را داشتیم و اگر آن را نگه می داشتیم امروز بسیاری از این مسائل حل شده بود. چون کمیسیونی وجود داشت که بر مسائل و بر حسن اجرای آن نظارت می کرد.

مسئله دیگری که باید در فراکسیون زنان به آن بپردازیم، ساختار لازم در فراکسیون است که بتواند به طور دقیق، علمی و مرتبط با کمیسیون ها و با استفاده از همه امکانات مجلس مشکلات و مسائل متفاوت مربوط به زنان را رصد کند، و قوانین مورد نیاز را تصویب و بر حسن اجرای آن نظارت نماید.

یک سری از مسائل است که باید به صورت فوریتی به آنها پرداخت. متاسفانه ما شاهدیم که به دلیل عدم ایمنی در کارخانجات، زنان زيادي قرباني مي‎شوند؛ مانند اتفاقی که سال گذشته رخ داد و دو خانم که در یک کارگاه مشغول کار بودند دچار حریق شدند و از پنجره خود را به بیرون پرتاب کرده و درگذشتند. و یا موضوع حقوق بانوان که مطابق با قانون کار حتي در کارگاه های دولتی هم پرداخت نمی‌شود و آنها مشمول اخراج های دسته جمعی شده و یا درگیر مشکلات فرهنگی در محل کار می شوند. این قبیل مشکلات بیشتر به دلیل عدم اجرای درست قوانین اتفاق می‌افتند و نیاز به اقدامات فوریتی دارند. دو مسئله وجود دارد یکی «قانون بد» و دیگری «اجرای بد قوانین». باید با توجه به فراوانی موجود در اجتماع به حل اين موارد پرداخت.

متاسفانه در بین زنان مجلس دهم، هیچ فرد حقوقداني وجود ندارد. خانم مینو خالقی هم که تخصص حقوقی داشت، امروز به هر دلیلی نتوانست در مجلس دهم حضور داشته باشد. با این وجود اما ما بنا داریم با مشاوره گرفتن از متخصصان این امر به مطالبات حقوقی زنان پاسخ دهیم.

البته برخی آقایان اعلام آمادگی برای همکاری کردند اما فراکسیون زنان متعلق به زنان و مربوط به مسائل زنان است. به طور قطع در کمیته ها و کمیسیون زنان می توان از راهنمایی و کمک آقایان بهره گرفت. در حال حاضر خود فراکسیون  زنان، ابتدا باید به یک جمع بندی و تصمیم برسد و بعد از مساعدت و حمایت مجلس استفاده کند. ما زنانگی فراکسیون را از دست نخواهیم داد؛ اما برای تصویب کمیسیون زنان، جوانان و خانواده که مربوط به حضور اجتماعی زنان است حتما از حضور و حمایت آقایان استقبال می کنیم.

باید دو سوم کل مجلس به آن رای دهد که کار آسانی نیست اما با توجه به ضرورت وجود این کمیسیون فکر می کنم مجلس آمادگی را برای راي دادن به آن را دارد.

ما فکر می کنیم با توجه به نیاز امروز مجلس به تعامل و همکاری، شکایت کردن کاری را از پیش نمی برد. تا صلح و آشتی وجود دارد، چرا باید به جنگ و دعوا پرداخت. خود ایشان هم پیشتر گفته بود که سخنانش به درستی ترجمه نشده و عذرخواهی هم کرده بود؛ من فکر می کنم مسئله مهمتر پرداختن به مشکلات و برطرف کردن نیازهای اقتصادی است.

 ما قصد داریم تمام موانعی که برای پیشرفت زنان مشکل ساز است، در دستور کار خود قرار دهیم، منتها براساس میزان فراوانی و یا تاثیراتی که آن موضوع در جامعه ایجاد کرده است. مثلا اگر این موضوع برای خانم های تحصیلکرده مشکل ساز شده باشد، باید به آن بپردازیم و حتما سنی را برای بلوغ در نظر بگیریم تا این قشر بتوانند به تحصیل خود ادامه دهند. تصویب قوانینی که مانع از ارتقا کیفیت زندگی بانوان می شود، همیشه به شکل سلیقه ای مصوب شده و شرع نیز با آن مخالف است. به طور مثال شرع می گوید زن شاغلی که باید به سفرهای خارج از کشور برود دیگر نیاز به اجازه شوهر برای خروج از کشور ندارد، چون در ابتدا با رضایت همسر شاغل شده است و حالا نباید برای خروج از کشور از او اجازه بگیرد.

امروزه خوشبختانه تابو حضور زنان در پست‌های مدیریتی شکسته شده است و این مسائل کمتر دیده می شود. مثلا قانون «اجرت المثل» در مورد کارهایی که زن در خانه همسرش انجام می‌دهد یا قانون «سهم الارث زن از زمین» و یا قانون «حضانت». فقه ما یک فقه پویاست و با استفاده از استفتائات مراجع این قوانین تغییر کرد. من به یاد دارم در مورد قانون اجرت المثل و موضوع مهریه به نرخ روز از یک خانم حقوقدان کمک گرفتم او به قم رفت و از تمام مراجع استفتا گرفت و ما با پشتوانه گرمی این قوانین را در مجلس تصویب کردیم.

بنده شخصا معتقدم آنچه در قرآن آمده باید عملی شود، چرا که به نفع انسان و جامعه انسانیست که آن قوانین را رعایت کند. مانند موضوع ربا که اقتصاد جامعه را ویران می کند و در قرآن هم به آن اشاره شده است. اما متاسفانه در کشور ما ربا وجود دارد و به اقتصاد لطمه زده است.

وزارتخانه زنان در بعضی کشورها تجربه شده است. من البته اطلاع چندانی در مورد اهداف و ماموریت آن ندارم که آیا به حرکت در مسیر جامعه کمک کرده است یا اخلال در سیستم بوجود آورده است؟ چیزی که اکنون مهم است اینکه اگر ما بعد از دو سال کار به این نتیجه برسیم که با وضع موجود نمی توان این سقف ها و دیوارهای شیشه ای را از میان برداشت، شاید به یک حرکت کماندویی خاص برای اصلاح و تغییر در جامعه برسیم. آن هم با ایجاد مثلا وزراتخانه برای زنان. هم اکنون یک زن معاون حقوقی رییس جمهور است که نشان دهنده حمایت رییس جمهور از این موضوع است. ولی همچنان جای کار دارد و بسیاری از مصوبات قبلی دولت هنوز اجرایی نشده است. خانمها در یک دوره به سمت معاونت رییس جمهور رسیدند و قرار شد ستاد ملی زنان و خانواده برای پرداختن به مسائل زنان تشکیل شود که من با تحقیق و پیگیری از دفتر خانم مولاوردی متوجه شدم که این ستاد تا امروز تشکیل نشده است. اگر این ساختار اداری که در حال حاضر در خصوص مسائل زنان وجود دارد ادامه پیدا کند، جز برگزاري مراسم و مناسبت‌ها خروجي ديگري نخواهد داشت.

زمانی‌که ما در صنعت، معدن و تجارت وارد مقوله کارآفرینی برای زنان شدیم، چند نمایشگاه برگزار کردیم. 100 بانوی برتر کارآفرین سال را معرفی کردیم. از بین آنها ده کار آفرین برتر برای فعالیت انتخاب کردیم، برایشان کریدور کارآفرینی تشکیل دادیم. یعنی مجموع خدمات و سرویسی که دولت می تواند ارائه دهد در یک جا مستقر کردیم. به گونه ای که وقتی از یک طرف سالن می آمدند از انتهای سالن در عرض یک ساعت با تمام نهادهای حامی آشنا می شدند و این به نوعی یک اطلاع رسانی خوب بود. اگر در تمام وزارتخانه ها این اتفاق بیفتد، کشور پیشرفت خواهد کرد و ما دیگر "فقیر نامه به دست" و یا "کمیته امداد برو" نداریم. اگر این سیستم نتواند فعال باشد و جایگاه خودش را بیابد ما شاید مجبور باشیم تاسیس وزراتخانه زنان را پیشنهاد دهیم که هم جایگاه هیات دولت و هم ردیف بودجه آن مشخص باشد.

ببینید موضوع چند همسری در دین مطرح شده است که سوء اجرا یا حسن اجرای آن مربوط به اجرا کننده آن است و به نوعی یک مسئله شخصی است. نیازی به مشوق ندارد، چون این موضوع از سوی دین و قرآن مورد تشویق قرار نگرفته است و اجازه انجام آن نیز محدود به شروطی است. حالا توجه و تمرکز بیش از حد ما به مسئله ای که از سوی دین توصیه نشده است به جای پرداختن به موضوعات مهمتر مانند حل کردن مشکلات معیشتی مردم، منجر به از هم پاشیدگی حداقل یک خانواده خواهد شد و در خانواده دوم هم عدم تعادل بوجود خواهد آورد.

فراکسیون جوانان که قرار است تشکیل شود باید با مذاکره، روشنگری و لابی گری این مسائل را حل کند. چون به اعتقاد من این مشکل شبیه به مسئله ویدیو در اوایل انقلاب است که در آن زمان با برخورد روبه رو می شد و در گذر زمان حل شد و همه از آن استفاده کردند. این موضوع هم شبیه به همان است و باید حل شود. ما باید از تعصبات بی جا بپرهیزیم و با ورودی‌های جداگانه برای زنان و مردان و یا ايجاد فضاي خانوادگی، فرصت حضور در ورزشگاه‌ها را برای خانم‌ها هم فراهم کنیم. متاسفانه این تعصبات منجر به برهم خوردگی نظم اجتماعی هم می شود.

اگر احزاب قوی و جدی با مشارکت زنان داشته باشیم، بله این امر محقق می شود. اگر زنان پله پله در یک خاستگاه حزبی رشد کنند؛ چرا که نه. یک رییس جمهور باید قدرت مدیریتی و دانش سیاسی زمان خود را داشته باشد و همچنین از پشتوانه نیروی انسانی برخوردار باشد تا بتواند رییس جمهور موفقی باشد. مسئله نخست، همان گذر از دیوارهای شیشه‌اي است که تا حدودی اتفاق افتاده است. شما نگاه کنید یک زن 30 ساله به طور مستقل وارد مجلس شده است، حالا دیگر بسیاری از خانواده ها امیدشان به جای پسر دخترشان است و این باور عمومی پدید آمده است.

ما تا به امروز رییس جمهور 4 ساله نداشتیم و آقای روحانی هم عملکرد خوبی داشتند. آقای روحانی مسئله روابط خارجی که قفل تمام مسائل ما در کشور است را هموار کرده و در حال هموارتر کردن است. اکنون برای سرمایه گذاری کسی نمی گوید چه فایده برای ما دارد.  وقتی سرمایه گذاری خارجي اتفاق بیفتد، اعتماد بیشتر می شود و اعتماد بیشتر منجر به رونق بیشتر می گردد.

بسیاری از کارخانجات که به دلیل رکود، تعطیل شدند و با بدهی های ناخواسته رو برو شدند، با ايجاد اعتماد دوباره، خود به خود رونق  می گیرند. آقای روحانی باید 4 ساله آینده هم رییس جمهور باشند و کشور را از شرایط رکود برهانند.

خدا به احمدی نژاد رحم کند! ما نباید شعور مرد را دست کم بگیریم. حتی یک کشاورز که در دورترین نقاط کشور زندگی می کند هم قدرت تحلیل اوضاع را دارد و مطمئن باشید که شرایط پیشین تکرار نخواهد شد.

اگر صدا و سیما که باید یک رسانه ملی باشد و اطلاعات را به درستی به مردم بدهد خدایی ناکرده به اعتماد قشر مذهبی جامعه که به صدا و سیما معتمد است خیانت کند، ظلم بزرگی را به آنان روا داشته است. باید اطلاعات سالم را به مردم برسانند. باید اجازه دهند که مردم بفهمند رییس جمهور قبلی چه کرده است، مهمترین افرادش در زمان ریاست جمهوری او برای کسب ثروت چه کردند. مثلا دولت قبل دو میلیون به یک روستایی پول داده است و او شکرگزار آن دولت است اما نمی داند که دولت چه بر سر او و آینده اش آورده است. صدا و سیما باید در جهت روشنگری این موضوعات برای مردم بکوشد.

چرا باید محبوب باشد؟ به خاطر تعطیلی کارخانه هایشان؟ کوچک شدن سفره هایشان؟ به خاطر ایجاد شرکای زیاد برای سازمان تامین اجتماعی؟ برای اینکه آقای مرتضوی را به ریاست سازمان گذارد؟ عرض کردم نباید به شعور افراد تنگدست توهین کرد. یقینا جامعه کارگر کشور ما انسان‌های فهیمی هستند و خودشان قدرت تشخیص اینکه دولت قبل چه بر سرشان آورده را دارند. در زمان ریاست جمهوری آقای هاشمی افراد آرزو داشتند بیمه هایشان تامین اجتماعی شود اما الان کسی این آرزو را ندارد! در آن زمان افراد تحت پوشش این بیمه خدماتي از بهترین بیمارستانها، بیشترین میزان حقوق بازنشستگان، بیشترین میزان پاداش و عیدی استفاده می کردند. من به یاد دارم خانم صدیقی و آقای شیرازیان کارمند سازمان برنامه بودجه بودند و سپس نماینده مجلس شدند اما قبل از آن بیمه شان را از شکل دولتی تبدیل به بیمه تامین اجتماعی کردند چون امکانات بیمه تامین اجتماعی عالی بود. اما بعدتر اين سازمان مورد دستبرد قرار گرفت به طوری که امروز کسی تمایل ندارد بیمه اش بیمه تامین اجتماعی باشد.

فکر می کنم کاندیدای مورد حمایت اصولگرایان آقای قالیباف باشد.

گمان نمی کنم. در زمان جنگ به دلیل تهاجمات و به دلیل به خطر افتادن امنیت کشور، یک چهره نظامی محبوبیت داشت. اما در زمان غیر از جنگ، فردی که قرار است رییس جمهور شود، باید تعاملات غیر نظامی با مردم برقرار کند. باید از توانایی‌های مدیریتی و گفتمان دولتی برخوردار باشد و ابعاد سیاسی غیر نظامی بودن را دارا باشد.

فکر نمی کنم چرا که مصلحت اصلاح طلبان چنین نیست. مصلحت ما با مصلحت ملت یکسان است. الان نمی شود دولت از جایی که به آن رسیده دور بزند و برگردد.

اين آقايان رابطه تعاملی خوبی دارند. برای یک انسان وارسته فرقی ندارد که در بالای مجلس باشد یا پایین. هدف خدمت کردن است. بر فرض مثال اگر دید مجلس از بالا خوب اداره نمی شود، سعی می کند ساز و کاری فراهم کند که مجلس از پایین در مسیر صحیح حرکت کند.