القدس العربی:
ایالات متحده برای جبران اشتباهاتش در عراق، حداقل به شش سال زمان نیاز دارد؛ بویژه آنکه طبقه سیاسی که ساخته و پرداخته خود آمریکا بود و اداره عراق به آنها واگذار شد، حال، مخالف ایالات متحده شده اند.
رویداد۲۴ القدس العربی نوشت: شاید این سوال این روز‌ها ذهن بسیاری از مردم عراق را به خود مشغول کرده باشد. همانطور که همه می‌دانند، ایالات متحده یک کشور پیشرفته به لحاظ تکنولوژی، صنعت و اقتصاد است و می‌تواند با قدرت نظامی خود، طی چند دقیقه عراق یا هر کشور دیگری را با خاک یکسان کند. اما این نکته را هم می‌دانیم که این قدرت، توسط دانشمندان متخصص ساخته می‌شود، نه سیاستمداران و سیاستمدارانی که دستور استفاده از این قدرت را می‌دهند، اغلب تصمیمات اشتباهی می‌گیرند که تنها از روی میل و گرایش‌های شخصی آنهاست. در این میان، قطعا عراق قربانی جمعی از این تصمیمات اشتباهی شده است که توسط پل پریمر و جرج دبلیو بوش، اتخاذ شد. همانطور که در تاریخ جنگ‌ها و استعمار‌های خارجی آمریکا می‌بینیم، این کشور، در اداره مستعمره‌های خود شکست خورده و مرتکب اشتباهات فاحش و کودکانه‌ای شده است.
در ادامه این مطلب آمده است: ایالات متحده برای جبران اشتباهاتش در عراق، حداقل به شش سال زمان نیاز دارد؛ بویژه آنکه طبقه سیاسی که ساخته و پرداخته خود آمریکا بود و اداره عراق به آنها واگذار شد، حال، مخالف ایالات متحده شده اند؛ از این رو، واشنگتن در حال حاضر در بدترین مرحله از حیرت و سردرگمی در مورد عراق، به سر می‌برد. علاوه بر اینکه شبه نظامیان عراقی در خدمت ایران هستند و دغدغه فعلی آمریکا، ایجاد یک جایگزین برای این احزاب پیرو ایران است.
با نظری به اقدام آمریکا در مورد ترور سردار سلیمانی و همراهان او در فرودگاه بغداد، در می‌یابیم که ایالات متحده ثابت کرده است که می‌تواند به راحتی احزاب سیاسی در عراق را از بین ببرد؛ اما همچنان در ایجاد جایگزینی برای آنها، سردر گم و مردّد است. در همین رابطه، آمریکایی‌ها به فکر تشکیل یک تشکل سنی هستند که گرایش مذهبی به ایران نداشته و حضور آن در خاک عراق را نپذیرد. اما مشکل آمریکا آن است که طی سال‌های گذشته ثابت شده است که تشکل‌های سنی، حضور آمریکایی‌ها را نیز در خاک عراق، نمی‌پذیرند و مخالف آن هستند.
بنابراین، آمریکا از باز نگری در سیاست خود در عراق، ناتوان نیست؛ بلکه در چگونگی ایجاد جایگزین و اعتماد کردن به آن، حیران است. حال، سوال مهم آن است که این تردید و تحیّر ایالات متحده تا چه زمانی به طول می‌انجامد؟ آیا این بار، بدون اشتباه خواهد بود؟