رویداد۲۴- توقف پروژه رنگآمیزی برجهای مراقبت فرودگاه یاسوج به خاطر یک پرنده شکاری، تعویق سهماهه عملیات عمرانی برای حفظ آرامش لکلک باردار، فداکاری چوپان فداکار و اجازهای که به پلنگ داد تا گوسفندانش را بخورد، مغازهداری که چهار هفته کرکرهاش را نکشید تا لانه قمریها خراب نشود؛ اینها حکایت حال مردمی است که با حیوانات مهربانند.
اگر خبرهایی درباره سگآزاری میآید، اگر از فلان روستا شنیده میشود که روباهها را ردیف کرده و کشتهاند، اگر خبر سنگپرانی به گوزن زرد باردار از یکی از استانها میآید، از این طرف، اما حیوان دوستانی هستند که برای نجات جان حیوانها، هم از جانشان میگذرد و هم از روزیشان.
خبر توقف پروژه رنگآمیزی برجهای مراقبت و دکلهای فرودگاه یاسوج به خاطر لانهسازی پرنده شکاری، دیروز آمد. ماموران رفته بودند تا برجهای مراقبت را رنگ کنند، پرنده شکاری را دیدند که مشغول لانهسازی است، آنها دست از کار کشیدند. حالا قرار است تا زمانی که این جوجهها بزرگ شوند و ترک لانه کنند، این پروژه متوقف بماند.
اینها را علی محسنیان، مدیر فرودگاه یاسوج میگوید: «در یکی از برجها با ارتفاع حدود ٢٥متر، یک پرونده از نوع شکاری با جوجههایش زندگی میکند، اول قرار بود که تنها رنگآمیزی همین یک برج که محل آشیانه این پرنده بود، به زمان دیگری موکول شود، اما در ادامه و از آنجا که مادر چهار جوجه این پرنده شکاری از ترس و سروصداهای اطراف ازسوی عوامل اجرایی امکان حضور در لانهاش، سخت و تا حدودی ناممکن شده بود، تصمیم بر توقف کامل پروژه تا زمان بزرگشدن و ترک جوجههای این پرنده از آشیانه گرفته شد.»
او ادامه میدهد: «بدون شک با رها کردن آشیانه ازسوی مادر، چهار جوجه هم که به تازگی سر از تخم بیرون آورده بودند، از بین میروند.»
محسنیان هدف از این اقدام را الگوسازی و حفاظت از محیطزیست بهویژه گونههای نادر پرندگان شکاری اعلام میکند. گفته میشود این پرنده از نوع پرندگان شکاری به نام دلیجه کوچک از خانواده شاهین است که در فهرست گونههای جانوری در معرض انقراض قرار گرفته است.
اما ماجرا تنها به استان یاسوج محدود نمیشود، اسفندماه سال گذشته هم فیلمی منتشر شد که نشان میداد، عملیات عمرانی یک شرکت ساختمانی در شهر میانه برای حفظ آرامش لکلک باردار، به مدت سهماه به تعویق افتاده است. ماجرا از این قرار بود که این لکلک روی مخزن ساخت بتن در یک کارگاه عمرانی در شهر میانه، تخمگذاری کرده بود، همین هم شد تا کار این کارگاه به مدت سهماه تعطیل شود. پرسنل این شرکت، برای آسیب ندیدن جوجه لکلکها تا زمان سر از تخم درآوردن آنها صبر کردند و درنهایت پانزدهم اردیبهشتماه، لانه این پرنده را به مکان دیگری منتقل کردند.
داستان آن ایستگاه استراحت پرندگان در شهر شوش هم شنیدنی است، آقا «رضا»یی که جلوی مغازهاش را ایستگاه استراحت پرندگان کرد. او تصمیم گرفت به کمک یک جوشکار، مکانی برای استراحت این پرندگان ایجاد کند، او تابلوهایی را به شکل علایم راهنمایی و رانندگی سفارش داد و محل امنی برای استراحت پرندگان که از باقی مانده کلوچهها و بیسکویتها تغذیه میکردند، درست کرد.
داستان دوستداران طبیعت همیشه هم اینقدر شیرین نیست، زمانی که پلنگ به گله گوسفندان حمله کرد و تعداد زیادی از گوسفندانش را درید و چوپان با وجود داشتن تفنگ، به سمت پلنگ، نشانه نگرفت تا فرصت زندگی را به این حیوان درحال انقراض دهد یا روباهی که در روستایی به یک مرغداری حمله کرد اما صاحب مرغداری، به او اجازه داد تا برای رفع گرسنگی، مرغها را بخورد. اینها همه نشانه است، نشانه دوستداری محیطزیست در میان مردمی که هرچند وقت یکبار، خبری از حیوانآزاری آنها منتشر میشود و فیلمهای دلخراش و تکاندهندهای هم در فضاهای مجازی، دستبهدست میشود.
محمد درویش، مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت مردمی سازمان حفاظت از محیطزیست، است. او این اتفاق را برای محیطزیست، اتفاق خوبی میداند و میگوید: «متاسفانه از این دست اتفاقات درکشور ما کم نیست، امکانات رسانهای زیاد شده و همین هم شده تا هر شهروند یک رسانه باشد، آنها اتفاقات خوب و بد را منعکس میکنند، اما متاسفانه همیشه اخبار بد است که سریع منتشر میشود و دستبهدست میشود.»
او ادامه میدهد: «ما زیاد میشنویم که میگویند حیوانآزاری زیاد شده اما نکته این است که اتفاقات بد، مانند همان فیلم سگآزاری، زیاد منتشر میشود و الزاما به این معنی نیست که این حوادث زیاد شده است.»
او به نمونههای دیگری اشاره میکند: «در مهاباد مغازهداری بود که به مدت ٤ هفته کرکره مغازهاش را پایین نکشید تا قمری و جوجههایش که بالای کرکرهها لانه کرده بودند، آرامش داشته باشند، از این ماجراها زیاد است، ازجمله آن همین سهشنبههای بدون خودرو است، زن کارآفرینی که در مشهد هر روز با دوچرخه به محل کار میرود یا سردفتر دیگری که به همین شکل از دوچرخه استفاده میکند، اینها هم در زمینه محیطزیست فعالیت میکنند، ما هموطنان زیادی را داریم که حیوانات و کیفیت زندگی آنها برایشان مهم است.»
درویش ادامه حرفهایش را میگیرد: «حتی رهبران دینی ما هم به حفظ محیطزیست تأکید کردهاند، زمانی که پیامبر میگوید شکستن شاخه درخت، مانند شکستن بال فرشتگان است یا زمانی که کوروش کبیر ٢٥٠٠سال پیش درباره محیطزیست صحبت میکند یا فردوسی در اشعارش. به هرحال بستر فرهنگی جامعه ما از دیرباز، با محیطزیست ملاطفت داشته و خواستار نگهداری از آن بوده است.»
مدیرکل دفتر آموزش و مشارکت مردمی سازمان حفاظت از محیطزیست، به نقش سازمانهای مختلف در افزایش ملاطفت مردم با حیوانات اشاره میکند: «تبلیغات تأثیر فراوانی بر تمایل افراد به حیوان دوستی دارد، زمانی که این اخبار منتشر میشود، مردم واقعا احساس خوشایندی پیدا میکنند و احساسشان نسبت به حیوانات افزایش پیدا میکند، ازسوی دیگر، آموزشوپرورش با آموزشهایی که به دانشآموزان میدهد، صداوسیما با سریالهایی که میسازد، همه میتوانند در بالابردن ملاطفت مردم با حیوانات نقش داشته باشند.»
به گفته او، امروز محیطزیست نسبت به گذشته، در دنیا اهمیت بیشتری به دست آورده است، شبکههای ماهوارهای بیشتر به این موضوع میپردازند، مردم حساستر شدهاند، حتی نمایندگان مجلس، زمانی که کاندیدا میشوند، برنامههای محیطزیستی خود را اعلام میکنند و دولت خود را محیطزیستی میداند.
او میگوید: «در سازمان حفاظت از محیطزیست هم از تمام کسانی که به این شکل از حیوانات مراقبت میکنند و در حفظ محیطزیستشان میکوشند، تقدیر میکند، این سازمان به همافزاییها در این حوزه کمک میکند و سعی میکند تا موجی که ایجاد شده را گرم و زنده نگه دارد و آموزشهای لازم را بدهد.»
منبع: روزنامه شهروند