رویداد۲۴ این نقطه ضعف می‌تواند از یک بازار آلوده و پر رطوبت در ووهان چین شروع شود که ویروس را از خفاش یا پانگولین به بدن انسان می‌برد. ممکن است نقطه ضعف اقتصادی باشد؛ برای مثال رفتار و واکنش مقامات ایالات متحده به کرونا تا حد زیادی ناشی از ملاحظات اقتصادی و پیامد‌های قرنطینه بر اقتصاد بود. در آفریقا، نقطه ضعف می‌تواند ناشی از سطح بهداشتی ضعیف و آزمایشات ناکافی باشد. پزشکان و پرستاران در بیمارستان‌های کشور‌های فقیر بسیار آسیب پذیر‌تر هستند.
یکی از کشور‌های آفریقایی درگیر کرونا مصر است که ده‌ها مسافر گردشگری تور نیل را در قرنطینه قرار داده و به نظر می‌رسد از سایر کشور‌ها آسیب پذیر‌تر است. افزون بر مصر، حدود ۱۰ کشور دیگر آفریقا نیز موارد ابتلا را تأیید کرده اند. اما این موارد فقط حدود ۱۰۰ نفر را شامل می‌شود. این رقم اندک ابتلا در شمال آفریقا و در قاره‌ای با جمعیت حدودی ۱.۲ میلیارد نفری عجیب به نظر می‌رسد. ایتالیا با ۶۰ میلیون نفر جمعیت، بیش از ۱۲۰۰۰ پرونده ابتلا دارد. پس اگر به این تعداد بیمار در آفریقا باور داشته باشیم باید بگوییم که آفریقا بسیار خوش شانس بوده است.
بیشتر بخوانید:
چرا در ترکیه کرونایی وجود ندارد؟ / نظر یک اندیشکده آمریکایی را بخوانید
برای توضیح چنین شرایطی چندین فرضیه وجود دارد:
یکی از فرضیه‌ها این است که اعداد معتبر نیستند. هنگامی که شیوع بیماری در چین آغاز شد، فقط دو آزمایشگاه در صحرای آفریقا وجود داشتند که می‌توانستند ویروس را آزمایش کنند. این وضعیت اکنون بهبود یافته است و بیش از ۴۰ کشور دارای ظرفیت آزمایشگاهی هستند. اما این تعداد هنوز کافی نیست. درواقع حدس اولیه این است که شمار بیماران بسیار زیاد است، اما امکانات برای تشخیص بیماری اندک است و در نتیجه تعداد ثبت شده بیماران کمتر از حد واقعی است.
مورد دیگر سیستم بهداشتی ضعیف آفریقا است. کشور‌های این منطقه در مقابله با بیماری‌های عفونی ضعیف عمل می‌کنند. هنگامی که، در سال ۲۰۱۴ یک مردی لیبیایی مبتلا به ابولا در سالن ورودی فرودگاه لاگوس بیهوش روی زمین افتاد، مقامات نیجریه کار قابل توجهی برای ردیابی ارتباط‌های وی و قرنطینه کردن انجام ندادند. این موضوع ماه گذشته با ورود بازرگانان ایتالیایی مبتلا به کرونا به نیجریه دوباره تکرار شد. بر همین اساس نیز تا کنون تنها دو مورد ابتلا به کرونا در نیجریه ثبت رسمی شده است.
ویروس کرونا و فروپاشی بهداشت عمومی جهانی / از آب تصفیه شده تا آنتی بیوتیک‌ها و واکسن‌ها، موثرترین مداخلات جمعی هستند
سومین توضیحی است که برخی از معدود دانشمندان مطرح می‌کنند این است که شاید واقعا هوای گرم در کنترل شیوع این بیماری نقش مثبت و کنترل کننده ایفا کند. فرضیه این گروه این است که این ویروس در هوای گرم عملکرد خوبی ندارد. اگر این فرضیه حقیقت داشته باشد، با تغییر فصل از زمستان به بهار و تابستان می‌توانید در نیمکره شمالی شاهد تغییرات روند ابتلا باشید؛ و اگر روند ابتلا کنترل شود، پژوهشگران فرصت خواهند داشت روی آزمایش واکسن متمرکز شوند.
اگرچه ممکن است در حال حاضر آفریقا از بدترین شیوع کرونا به علت دمای هوا جان سالم به در برده باشد، اما آفریقا، بیشتر اوقات، در خط مقدم مبارزه با بیماری‌های اپیدمیک است. برای مثال طی این ماه، آخرین بیمار ابولا در جمهوری دموکراتیک کنگو از بیمارستان مرخص شد. این در حالی است که زا زمان آغاز شیوع این بیماری در منطقه ۲.۲۶۴ نفر از ۳۴۴۴ نفر آلوده به ابولا جان باخته اند.
جنگ علیه ابولا در سخت‌ترین شرایط قابل تصور (از جمله یک جنگ واقعی داخلی در کنگو) انجام می‌شود؛ بنابراین پیروزی علیه ابولا نه تنها برای کنگو بلکه برای جهان مهم است. با توجه به شدت شیوع کرونا، اگر این ویروس چیزی به ما آموخته باشد، واقعیت اتصال همه ما جهانیان به یکدیگر است.
این مباحث پیش از این نیز توسط نویسنده مشهور لوری گرت، که به مدت چندین دهه در مورد آسیب پذیری ابدی ما در مورد میکروب‌ها نوشته، به طرز شگفت انگیزی برجسته شده است. او معتقد است با فروپاشی بهداشت عمومی جهانی، بهداشت خصوصی کشور‌ها نیز به مرز خطر نزدیک می‌شود.
ما در عصری زندگی می‌کنیم که تهدید و خطرات بیماری‌های غیرواگیر مانند سرطان، فشار خون بالا و دیابت را به خوبی می‌شناسیم و با کمک بهداشت فردی، تناسب اندام، رژیم و ورزش سعی داریم سلامت فردی خود را حفظ کنیم. اما بسیاری از ما دو واقعیت را نادیده می‌گیریم:
یکی اینکه مؤثرترین مداخلات بهداشتی، از آب تصفیه شده تا آنتی بیوتیک‌ها و واکسن‌ها، مداخلاتی اجتماعی هستند. دوم اینکه بیماری‌های عفونی شکست نخورده اند بلکه در بهترین حالت، کنترل شده اند. این موضوع توجه ما را به سمت دو قطب ثروتمند و فقیر جامعه نیز معطوف میکند. برای کشور‌هایی مانند ایالات متحده یا انگلیس، شیوع کرونا، بهداشت عمومی و سلامتی آسیب پذیرترین افراد جامعه (سالمندان، بیماران و...) را به خطر می‌اندازد. اما در مناطق فقیر جهان، شیوع کرونا به معنای نبرد همه افراد جامعه با ویروس است.
هفته گذشته، کنگره ایالات متحده تقریباً ۸ میلیارد دلار بودجه برای مقابله با کرونا تصویب کرد. اما چند روز قبل، سازمان ملل متحد مبلغ ناچیز ۱۵ میلیون دلار برای کمک به آسیب پذیرترین کشور‌های جهان در مبارزه با همین شیوع تصویب کرده بود. چنین واکنشی عجیب نشان می‌دهد که به طور جمع، ما آنچه را که سالهاست کارشناسان بهداشت جهانی به ما می‌گفتند، گوش نکرده ایم. ما فراموش کرده ایم که در مبارزه با بیماری‌های عفونی، مشکل هر یک از ما، مشکل همه ما است.