این راننده مشهور فرمول یک در ادامه افزود: هنوز هم خاطره‌های زنده‌ای از مشکلاتی که در دوران کودکی با آنها مواجه بودم، دارم. اطمینان دارم که خیلی‌ها نژادپرستی یا تبعیض را تجربه کردند. خیلی کم درباره تجربه‌های شخصی‌ام از این پدیده‌ها حرف زدم، زیرا به من یاد دادند ضعفی از خود نشان ندهم و آنها را با عشق و پیروزی در مسابقات بکشم. وقتی از مسیر مسابقه دور می‌شدم مرا مسخره می‌کردند، کتک می‌زدند. تنها راه مبارزه این بود که یاد بگیرم چگونه از خودم دفاع کنم. بنابراین به سمت یادگیری کاراته رفتم، اما تاثیرهای روانشناختی خاطره‌های منفی غیرقابل توصیف است.
لوئیس همیلتون سپس خاطرنشان کرد: خدا را شکر می‌کنم پدری داشتم که یک چهره سیاه قدرتمند بود. می‌توانستم به او تکیه کنم. مرا درک می‌کرد و بدون توجه به هیچ چیزی حامی‌ام بود. هر کسی از این موهبت برخوردار نیست اما باید همراه کسانی باشم که مثل من چنین قهرمانی ندارند. آنها باید کسانی را داشته باشند که بتوانند روی‌شان تکیه کنند. ما باید متحد شویم. به این فکر می‌کنم چرا سال 2020 از همان آغاز محکوم شده است. به این موضوع می‌اندیشم که 2020 شاید مهمترین سال زندگی‌مان برای از بین بردن ظلم سیستمی و اجتماعی اقلیت‌ها باشد. ما فقط می‌خواهیم زندگی کنیم و مثل بقیه حق تحصیل و نفس کشیدن داشته باشیم. نباید ترسی از آمدن به خیابان داشته باشیم. ما هم شایسته همان چیزهایی هستیم که دیگران دارند. برابری برای آینده ما بسیار مهم است. نمی‌توانیم از این مبارزه دست بکشیم و برای مثال من هرگز تسلیم نمی‌شوم!