در روز‌های اخیر رئیس جمهور آمریکا بار دیگر مساله خروج نظامیان از خاک افغانستان را مطرح کرده و اظهار داشته که اگر لازم باشد بار دیگر این نیرو‌ها به محل سابق خود باز خواهند گشت.
رویداد۲۴ محسن روحی‌صفت: با گذشت ۱۸ سال از حمله نظامی آمریکا به افغانستان این کشور به عمده اهداف ترسیم شده خود دست نیافته است.
طبق گزارشات سازمان‌های نظامی و امنیتی آمریکا و حتی کنگره هیچ کمکی به بهبود وضعیت امنیتی و اقتصادی مردم افغانستان نشده است و از این رو آمریکایی‌ها هیچ افق روشنی را نیز در آینده نمی‌بینند که بتواند تأمین کننده منافعشان باشد.
در اواخر دوره باراک اوباما بود که آمریکا تصمیم گرفت هزینه‌های خود در این کشور را کاهش دهد و نیرو‌های نظامی را نیز خارج کند.
در همین راستا حدود ۱۰۰ هزار نیرو از افغانستان خارج شد و در دوره دونالد ترامپ تعدادی محدودی از نیرو‌ها باقی مانده اند. رئیس جمهور آمریکا با توجه به شعار‌های انتخاباتی خود و مطرح کردن این پرسش که چرا مالیات دهندگان آمریکایی باید هزینه نیرو‌های نظامی در افغانستان و دیگر مناطق را بپردازند سعی در جلب نظر رأی دهندگان داشت.
اما پس از روی کار آمدن او قضیه متفاوت شد و نه تنها نیرو‌های کاهش نیافت بلکه ۲۵۰۰ نیروی دیگر به جمع نیرو‌های آمریکایی در افغانستان اضافه شد. ترامپ قصد داشت با این اقدام با طالبان مبارزه کند و به تعبیر خودش دست برتر را در افغانستان داشته باشد، اما پس از دوسال وضعیت دولت افغانستان و این کشور بهتر نشده است و حتی این افزایش نیرو‌ها موجب تقویت طالبان نیز شده است و وضعیت پیچیده همچنان تداوم دارد.
این بار به نظر می‌رسد که آمریکایی‌ها برای خروج تصمیمی جدی دارند و طبق توافقنامه صلح با طالبان قرار است تا ماه جولای حدود ۸۰۰۰ نیروی آمریکایی از خاک افغانستان خارج شوند.
بیشتر بخوانید: ترامپ با اعلام خروج نظامیانش از افغانستان به دنبال برگ برنده انتخاباتی است
بر همین اساس نیرو‌های باقی مانده نیز بر حسب توافق باید تا آخر سال میلادی از افغانستان خارج شوند. برای جمع بندی باید گفت که عدم دستیابی به اهداف ترسیم شده طی ۱۸ سال، تحمیل هزینه‌های سنگین به ایالات متحده آمریکا در سایه حضور نظامی و نبود هیچ چشم اندازی روشن برای ادامه حضور از عمده‌ترین دلایل تصمیم کاخ سفید برای ترک افغانستان است.
در بُعد داخلی نیز شاهد ادامه روند مذاکرات بین الافغانی هستیم. یکی از مقدمات این مذاکرات آزادسازی بخشی از زندانیان دو طرف بوده است.
در این راستا برخی از زندانیان طالبان نزد دولت و همچنین برخی از زندانیان دولت نزد طالبان آزاد شده اند. اما روند بسیار زمان بر است و دولت افغانستان تعداد زیادی از زندانیان طالبان را در حبس دارد. به همین منظور دولت باید اقداماتی در جهت طبقه بندی زندانیان، گرفتن تعهد برای عدم فعالیت‌های نظامی و ملحق شدن به گروه طالبان از زندانیان انجام می‌داد.
در مرحله بعد و پس از انجام این روند موضوع دیگری که اولویت دارد برقراری آتش بس است تا در نتیجه آن از درجه خشونت‌ها علیه دولت کاسته شود و در نهایت با انجام مقدمات لازم مذاکرات بین الافغانی آغاز شود که در نهایت نمی‌توان چشم انداز کوتاه مدتی را برای حل این مسائل متصور بود.