براساس قانون فیزیک، فشار باعث انفجار می‌شود، اما در سیاست، کسانی هستند که از فشار‌های آمریکا برای تنوع بخشیدن به گزینه‌های خود و یافتن منافذ تازه‌ای برای اقتصاد‌های تحت فشارشان، استفاده می‌کنند.
رویداد۲۴ زکریا أبو سلیسل در الاخبار نوشت: براساس قانون فیزیک، فشار باعث انفجار می‌شود، اما در سیاست، کسانی هستند که از فشار‌های آمریکا برای تنوع بخشیدن به گزینه‌های خود و یافتن منافذ تازه‌ای برای اقتصاد‌های تحت فشارشان، استفاده می‌کنند. کاری که پکن و تهران با امضای توافق استراتژیک ۲۵ ساله خود انجام دادند. در این میان تحلیلگران ایرانی این اقدام را زمینه‌ای برای تبدیل شدن ایران به هم پیمان اول چین در منطقه می‌دانند.
ایران در زمان ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی در سال ۱۹۸۹ تمام تلاش خود را کرد تا از هر فرصتی برای تحقق رویای بازگشت به قلب جاده ابریشم استفاده کند.
بیشتر بخوانید: چرخش به شرق/ در مثلث ایران چین و روسیه چه چیزی در حال شکل گرفتن است؟
در همین راستا، تهران دوشنبه گذشته اعلام کرد که با امضای توافق همکاری استراتژیک با چین موافق است و انجام مذاکرات نهایی در این باره به محمد جواد ظریف واگذار شد. اما همزمان، تفاصیل این همکاری مشخص نشده است.
یک منبع ایرانی آگاه تصریح می‌کند که هدف از این توافق، دادن اطمینان به چینی هاست، مبنی بر اینکه ایران به همکاری با آن‌ها ادامه می‌دهد حتی اگر اختلافات با غرب حل و فصل شود و اینکه چین یک هم پیمان مهم برای ایران محسوب می‌شود. به عقیده کارشناسان، کمترین ثمره این توافق آن است که صرف اجرایی شدن آن، به معنای خرید مقدار زیادی از نفت ایران توسط چین است، که بهای آن به این شکل پرداخت می‌شود: دو سوم نقد و یک سوم دیگر در قالب کالا‌ها و خدمات.
منبع آگاه مذکور، در گفتگو با الاخبار می‌گوید: چین اجرای طرح‌های اقتصادی خود را شروع می‌کند و در ادامه، زمینه برای اشتغال تعداد زیادی از ایرانی‌ها فراهم می‌شود و به این شکل، ایران به مرکزی برای میزبانی کارخانه‌های بزرگ چینی تبدیل می‌شود تا کالا‌های چینی در خاورمیانه، غرب و شمال غرب آسیا پخش شوند. اما مهمترین ابعاد استراتژیک این توافق آن است که ایران تبدیل به ایستگاه اصلی جاده جدید ابریشم چین می‌شود.
افزایش همکاری‌ها بین ایران و چین، همزمان شده است با تلاش آن‌ها برای مقابله با فشار‌های آمریکا. محسن شریعتی نیا، استاد دانشگاه شهید بهشتی و کارشناس مسائل چین، در این باره می‌گوید: «روابط ایران و چین به شدت تحت تاثیر تنش‌ها بین پکن و واشنگتن است.» در همین رابطه، رحمان قهرمان پور، دیگر تحلیلگر ایرانی نیز تاثیر رفتار‌های ترامپ بر سیاست‌های چین را نفی نمی‌کند.
در یک خوانش ایرانی از روابط بین ایران و چین، علی جمشیدی در روزنامه اصولگرای فرهیختگان می‌گوید: «بالا رفتن سطح همکاری با چین، نشان می‌دهد که دولت ایران از رویه سابق خود در تکیه بر اینستکس برای مبادلات تجاری، نا امید شده است و آنچه بین پکن و تهران می‌گذرد، در چارچوب آزمودن راه‌های دیگر توسط ایران است، تا بتواند قدرت بیشتری برای غلبه برای اوضاع فعلی داشته باشد».
به نظر نمی‌رسد دستاورد‌های ایران از همکاری با چین، منحصر به جنبه اقتصادی باشد. موضع چین که در نشست آژانس بین المللی انرژی اتمی در کنار ایران صف آرایی کرد، جدا از مذاکرات دو جانبه بین مسئولان این دو کشور، که پیش از برگزاری این نشست انجام شد، نیست.
در همین رابطه، رحمان قهرمان پور احتمال می‌دهد در صورتی که واشنگتن برای تصویب قطعنامه تمدید ممنوعیت فروش سلاح به تهران تلاش کند، پکن از حق وتوی خود در شورای امنیت استفاده نماید.