رویداد۲۴ همه کشور‌های جهان به طور نسبی مرزهایشان را از زمان شیوع ویروس کرونا بسته‌اند. اگرچه در برخی کشور‌ها این کنترل‌های مرزی موثر هم واقع شده، اما هزینه جهانی چنین اقدامی غیر قابل تصور است.
انجام میلیارد‌ها سفر در سراسر جهان متوقف شده است و این به معنای از دست رفتن میلیون‌ها شغل، زندگی و آرزو‌های پشت آن است. بسیاری از مهاجران شغل‌هایشان را از دست داده‌اند و مجبور به ترک کشور هدف‌شان شدند، اما قادر به انجام این کار نیستند چرا که بسیاری از پرواز‌ها کنسل شده است. ده‌ها میلیون مهاجر در سراسر جهان درگیر مشکلات عدیده‌ای شده‌اند و با فقر دست و پنجه نرم می‌کنند، برخی کشور‌ها نیز اقدام به بازداشت یا اخراج مهاجران کرده‌اند.
نشریه اکونومیست در تازه‌ترین گزارش خود به این معضل پرداخته و نوشته: سیاست‌های مهاجرتی این روز‌ها در دستورکار اولویت‌دار کشور‌ها قرار گرفته است. تصور سیاست‌مداران کشور‌ها این است که شیوع کرونا قرار نیست به این زودی خاتمه پیدا کند و در نتیجه وضعیت به این زودی‌ها به حالت عادی باز نخواهد گشت، اما دولت‌ها باید دیر یا زود به این سوال مهم پاسخ بدهند که آیا می‌توان بار دیگر آغوش خود را برای توریست‌ها و تجارت باز کرد و مسیر مهاجرت را دوباره از سر گرفت؟
پندمی و تغییر مسیر زندگی میلیون ها مهاجر در جهان
در ادامه این گزارش آمده است: تعداد توریست‌ها و تجار به مراتب بیشتر از مهاجران است. برای مثال در بریتانیا سال گذشته تعداد کل ورودی‌ها ۶۰ برابر تعداد مهاجراتی بود که ثبت‌نام کرده بودند. اگر بازکردن مرز‌ها برای تجار و توریست‌ها امکان‌پذیر شود پس باید مرز‌ها به روی مهاجران نیز باز شود.
اکونومیست می‌نویسد: فرض کنید مهاجری که قصد زندگی چندین ساله در یک کشور را دارد اهمیتی نمی‌دهد که دو هفته یا بیشتر را در قرنطینه سپری کند. حفظ فاصله‌گذاری اجتماعی، ردیابی تماس‌ها فیزیکی، شستن دست و زدن ماسک هم ربطی به ملیت افراد ندارد و برای ویروس هم ملیت افراد بی‌اهمیت است. اما یک نگرانی دیگر در بین کشور‌ها وجود دارد آن اشغال فضا‌ها و فرصت‌های شغلی محدود هر کشور توسط مهاجران است. در شرایط کرونا که بسیاری از افراد شغلشان را از دست داده‌اند، این مساله اهمیت دو چندانی پیدا می‌کند. با این حال اکونومیست در یادداشت خود می‌گوید: مهاجران می‌توانند در مهارت نیروی کار تنوع ایجاد کنند و کار‌ها را با کیفیت بالاتری انجام دهند.
آمریکا تنها کشوری نیست که درهایش را به روز مهاجران بسته است. ایتالیا هم از فرصت پندمی کرونا استفاده کرده و به آفریقایی‌هایی که از مرز مدیترانه به سمت این کشور می‌رفتند هشدار داده است. مالزی قایق پناهجویان روهینگیایی را به اقیانوس برگردانده. فرمانده ارتش مالدیو کارگران مهاجر را تهدید بین‌المللی خوانده. آفریقای جنوبی به طور موقت مغازه‌های متعلق به مهاجران را در شهر‌ها بسته و مشتریان را مجبور کرده چندین مایل راه بروند تا به یک سوپر مارکت با مدیریت یک غیر مهاجر برسند که این کار خود در شیوع ویروس بی‌تاثیر نبوده.
یک مزیت کرونا برای جهان
اکونومیست می‌نویسد: ایستا شدن جهان در اثر کرونا یک مزیت داشته و آن هم اینکه مردم را به مزایای پویایی پیش از آن واقف کرده است. بسیاری از مردم در کشور‌های غنی فهمیده‌اند که پزشکانشان اغلب مهاجر بوده‌اند. به گزارش اکونومیست، ۵۳ درصد پزشکان در استرالیا و ۲۹ درصد آن‌ها در آمریکا مهاجرند. همین مساله در مورد پرستاران نیز صادق است.
۴۰ درصد دانشمندان حوزه پزشکی در آمریکا در خارج از کشور به دنیا آمده‌اند. واکسن هم قرار است توسط همین افراد با استعداد در جهان تولید شود. نیمی از کارخانه‌های فناوری آمریکایی توسط مهاجرانی که یک یا دو نسل قبل به این کشور مهاجرت کرده‌اند تاسیس شده. اگر موسس برنامه «زوم» (برنامه کاربردی برای برگزاری جلسات آنلاین) هرگز از چین به آمریکا مهاجرت نکرده بود متخصصان در شرایط قرنطینه نمی‌توانستند با همکارانشان در ارتباط باشند.
فرصت ژاپن تردید انگلیس
باید در‌ها را باز کرد. بسیاری از کشور‌ها ممکن است بعد از پایان پندمی کرونا بیش از گذشته درهایشان را به روی مهاجران باز کنند. ژاپن یکی از این کشورهاست. انگلیس به دلیل برگزیت شاید کمتر به مهاجرات اتحادیه اروپا اجازه اقامت بدهد، اما همین الان درهایش را به روی هنگ کنگی‌ها باز کرده است. (بدون آنکه به عواقب آن بیاندیشد)
بعد از کرونا هم مهاجرت همان معنایی را خواهد داشت که قبلا داشته: ابزاری قدرتمند برای بالا کشیدن فقرا، احیای کشور‌های غنی و پخش ایده‌های ناب در سراسر جهان. در نتیجه همه‌گیری این ویروس نباید واقعیت آنرا تغییر دهد.