رویداد۲۴-مراسم تشییع پیکر مصطفی کمال پورتراب از مقابل تالار وحدت به سمت قطعه هنرمندان با حضور چهره‌های موسیقی و جمعی از شاگردان و علاقمندان وی برگزار شد.
محمد سریر در ابتدای این مراسم گفت: آثار پورتراب ماندگار و پشتوانه فرهنگی مهمی هستند. مصطفی کمال پورتراب استاد بیش از سه نسل از کسانی بود که در حوزه فرهنگ و هنر خدمت می‌کردند و در ادامه نیز همچنان از او می‌آموختند. علاقه‌مندی، کشش و کوشش او در حوزه‌های مختلف فرهنگی و هنری و حافظه گسترده و دانش وسیعش آموزنده بود.
او ادامه داد: این‌ها مواردی بود که شاید به ندرت در استادان دیگر دیده بودیم. او به مباحث مختلفی همچون موسیقی ملی و جهانی، زبان‌های مختلف، شریعت و مبانی دینی، ریاضیات، فلسفه، زبان‌شناسی و کاربرد کامپیوتر اشراف داشت.
وی با بیان اینکه پورتراب افق‌هایی را به جوان‌ها نشان می‌داد؛ گفت: او معتقد بود که همیشه می‌شود هر کاری کرد؛ فقط باید تلاش و پشتکار داشت. او نمادی از کوشش و تلاش و بهره‌گیری از همه فرصت‌های زندگی بود. تا روزهای آخر زندگی‌اش سه، چهار ساعت مطالعه توأم با نوشتن داشت. در همین چند سال اخیر چند کتاب از او منتشر شده بود.
محمد سریر همچنین در پایان عنوان کرد: پورتراب همواره نگران شاگردانش بود و همه را به اسم می‌شناخت و به وجود آن‌ها افتخار می‌کرد. پورتراب غرق در آرزوی سرافرازی کشور و مردم بود و اگر تندی می‌کرد روی شخص نبود، بلکه مربوط به موضوع می‌شد. موفقیت شاگردانش اصلی‌ترین دلمشغولی این استاد بود.
در ادامه مراسم نازنین جلالی (شاگرد پورتراب) گفت: من مدت کوتاهی شاگرد استاد پورتراب بودم که به اندازه یک پلک بر هم زدن گذشت. تمام زندگی و یافته‌های علمی‌ام را مدیون او هستم. مهمترین عنصر وجودی او تلاش و مطالعات علمی و جنبه بخشندگی‌اش بود.
او افزود: به طور سربسته به خیلی‌ها کمک می‌کرد. به درخواست خود او هیأت امنایی با حضور خانه موسیقی برگزار شد تا همه سرمایه‌های معنوی، کتاب‌ها و سازهایش در راه موسیقی و متعلق به خانه موسیقی صرفا برای بهره‌برداری در زمینه هنر موسیقی استفاده شود.
اسماعیل تهرانی (آهنگساز و رهبر ارکستر) نیز در این مراسم با اشاره به اینکه از سال ۱۳۴۰ شاگرد پورتراب بوده؛ گفت: همه ما از بدو تولد زیر پوشش دو معلم آشکار و پنهان هستیم. معلم پنهان خانواده و جامعه هستند و معلم آشکار مدرسه و دانشگاه. پورتراب تنها کسی بود که چه زمانی که روی نیمکت‌های کلاس می‌نشستیم و چه زمانی که ریاست هنرستان را بر عهده داشت و کنارش بودیم، هر دو این نقش‌ها را به خوبی بازی کرد. برای همه هم معلم پنهان بود و هم آشکار. این ویژگی او را در کمتر کسی دیدم.
حمیدرضا نوربخش نیز در این مراسم اظهار کرد: وداع با یک استاد واقعی سخت است. پورتراب پشت و پناه، حامی و معلم بزرگ ما بود. من از طرف استاد شجریان، ریاست شورای عالی خانه موسیقی، که در همین لحظه آرزوی سلامتی‌اش را داریم درگذشت این استاد موسیقی را تسلیت می‌گویم.
او افزود: ما شخصیتی را از دست دادیم که از هر حیث اگر نگوییم بی‌نظیر، قطعا کم نظیر بود. این توفیق را داشت که بیش از هفت دهه از عمرش معلم و آموزنده باشد. با اینکه استاد بزرگی بود هیچ وقت از آموختن عار نداشت و از کسی که به او چیزی می‌آموخت تشکر می‌کرد.
وی با بیان اینکه بزرگترین خصلت پورتراب بخشندگی او بود؛ ادامه داد: این استاد هیچ دلبستگی‌ای به دنیا و ظواهر آن نداشت و تمام کلاس‌هایی را که برای شاگردانش برپا می‌کرد مجانی بود. در صورت نیاز به شاگردانش کمک هم می‌کرد. او با وجود سن زیادش برای کانون مدرسان خانه موسیقی کاندیدا شده بود.
نوربخش در پایان گفت: این خصلت کمی نیست. با تواضع تمام در جلسه شورای عالی خانه موسیقی با اینکه از نظر سنی از همه بزرگ‌تر بود ریاست را به استاد شجریان واگذار کرد، چون معتقد بود استاد شجریان شخصیتی موثرتر و کارسازتر است.
در ادامه مراسم داوود گنجه‌ای (نوازنده موسیقی سنتی) با بیان خاطره‌های از پورتراب گفت: می‌گویند پورتراب فرزند نداشت اما شاگردان او همگی فرزندش بودند. ما همواره در تالار وحدت جمع می‌شویم و عزیزی را تشییع می‌کنیم و با او وداع می‌کنیم. حال از شما حاضران می‌خواهم برای سلامتی محمدرضا شجریان که اصلا وضعیت جسمانی خوبی ندارد؛ دعا کنید.
شهرام ناظری در پایان این مراسم گفت: من از جمله هنرمندانی بودم که در طول این ۳۷ سال به صورت انفرادی فعالیت می کردم و عضو هیچ دسته و گروهی نبودم و حتی در بسیاری از جلساتی که حضور پیدا می کردم به دلیل انرژی های منفی که از این برنامه ها دریافت می کردم ترجیح می دادم حضور آنچنانی در ماجرا نداشته باشم اما وقتی که استاد پورتراب را می دیدم عشق می کردم و از او انرژی مثبت می گرفتم. او یکی از امیدهای من در موسیقی بود که متاسفانه از دنیا رفت.
او ادامه داد: پورتراب جزو نسلی بود که من به این نسل می‌گویم شکوهمند. نسلی که معرفت بالا و طبع بزرگی دارند. او همه وجودش عشق بود. ما وقتی کسی می‌میرد و می‌خواهد جهان را ترک کند زیاد حرف می‌زنیم، اما هیچ‌وقت پند نمی‌گیریم. ای کاش نسل ما و نسل‌های بعدتر از معرفت و شکوهمندی وجود استاد پورتراب درس می‌گرفتیم و این طرز فکرهای پایین و ذهن‌های کوتوله را کنار می‌گذاشتیم. اما هیچ‌وقت یاد نمی‌گیریم. در نسل‌های بعد از نسل او شاهد افت بودیم و شاید از حاصل تربیت این جامعه بیشتر از این نمی‌توان توقع داشت.
ناظری در پایان صحبت‌هایش قطعه‌ای را به یاد پرتراب اجرا کرد. پیش از آن نیز گروه کری متشکل از خوانندگان ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر صدا و سیما مرثیه موتسارت را به یاد مصطفی کمال پورتراب اجرا کردند.
حسین علیزاده، مجید انتظامی، علی مرادخانی، فرزاد طالبی، نصرالله ناصح پور، علی ترابی، مسعود حبیبی، علی اکبر صفی پور، هوشنگ کامکار، هادی آزرم، سیدمحمد میرزمانی، حافظ ناظری، میلاد عمران لو، بهرام جمالی، امیرعباس ستایشگر، عباس عظیمی، امیر بکان، جاوید مجلسی، داریوش پیرنیاکان، شهرام صارمی، افشین معصومی، سیدجمال الدین منبری، منوچهر صهبایی، وارتان ساهاکیان، هوشنگ مرادی کرمانی، رضا ناجی، بیژن بنفشه خواه، رامبد صدیف، قاسم رفعتی، علی جهاندار، اردشیر کامکار، پرویز بیات، کریم قربانی، مرتضی باقرنژاد از حاضران مراسم تشییع پیکر پورتراب بودند.
مراسم بزرگداشت مصطفی کمال پور تراب شنبه 5 تیرماه ساعت 16:30 الی 18 در مسجد نور در میدان فاطمی برگزار می شود.