رویداد۲۴ در دوران ریاست جمهوری ترامپ به سختی می‌توان تشخیص داد که کدام یک از حرف‌هایش واقعا تهدیدی علیه قانون اساسی آمریکا است و کدام یک تنها برای جلب توجه گفته می‌شود. «دونالد ترامپ» رییس‌جمهور آمریکا در گفتگو با «کریس والاس» مجری فاکس نیوز گفته بود رای‌گیری پستی منجر به تقلب درانتخابات می‌شود. زمانی که والاس از او پرسید آیا قرار است نتیجه انتخابات را قبول نکند؟ دستانش را بالا آورد و گفت: باید ببینیم چه می‌شود. من همینجوری بله (یا خیر) نمی‌گویم.
دونالد ترامپ، رییس‌جمهور آمریکا بار‌ها از به تعویق انداختن زمان انتخابات ماه نوامبر حرف زده. این اظهارات او با واکنش بسیاری از سیاست مداران و رسانه‌های آمریکا همراه شد. «مارک الیاس» یکی از وکلای انتخاباتی حزب دموکرات در یادداشتی که در پست وبلاگ منتشر شده گفته: ترامپ نمی‌تواند تاریخ انتخابات را تغییر دهد.
اما تهدید‌های ترامپ به عدم پذیرش نتیجه انتخابات نوامبر یک تهدید خالی نیست. در سال ۲۰۱۶ ترامپ نتایج انتخاباتی که خودش در آن پیروز شده بود را هم زیر سوال برد و مدعی شد عدم رای آوری او در برخی ایالات نتیجه رای میلون‌ها مهاجر غیر قانونی در کشور بوده است. چهار سال بعد رییس جمهور آمریکا سعی دارد اعتماد عمومی مردم به انتخابات پیش رو را از بین ببرد.
انتخابات غیرمعمول پیش روی آمریکا
اولین اقدام او زیر سوال بردن و محکوم کردن افزایش صندوق‌های پستی است که قرار است برای حفظ جان رای دهندگان در دوران شیوع کرونا، راهی برای رای‌گیری در کشور باشد. به گزارش بسیاری از رسانه‌های آمریکا، ترامپ سعی کرده سیستم پستی آمریکا را فلج کند.
به گزارش نیویورکر، در ماه ژوئن گروهی تحت عنوان «ترنزیشن اینتگریتی پراجکت» برای ارزیابی چگونگی شکل‌گیری انتخاباتی که نتیجه آن مورد اختلاف باشد سناریو‌های متقاوت را برای سوم نوامبر بررسی کرده است. زو هادسون تحلیل‌گر سابق بنیاد جامعه آزاد و رییس این گروه تحقیقاتی به نیویورکر گفته «مردم آمریکا باید بدانند که انتخابات پیش‌رو غیر معمول خواهد بود»
بیش از صد تن در این ارزیابی مشارکت داشته‌اند. بیشتر آن‌ها افراد دانشگاهی سیاسی و رسانه‌ای بوده‌اند. جان پودستا رییس سابق کمپین هیلاری کلینتون، جنیفر گرنهولم شهردار سابق میشیگان، مایکل استیل رییس سابق کمیته ملی جمهوری خواهان و افرادی که هم اکنون در کمپین انتخاباتی بایدن و ترامپ نقش دارند از جمله مشارکت کنندگان در این پروژه بوده اند.
آمریکایی‌ها عادت دارند انتخابات ساعت ۵ بعد از ظهر تمام شده و تا نیمه‌های شب تقریبا نتایج انتخابات معلوم شود. اما در رای‌گیری غیابی به دلیل شیوع ویروس کرونا اجتمالا این انتظار برآورده نخواهد شد. شمارش آرای غیابی آهسته‌تر و پردردسر‌تر است. در برخی ایالات شمارش آرا تا پایان انتخابات هم شروع نمی‌شود.
در انتخابات مقدماتی بهار و تابستان، ایالاتی که تجربه آرای غیابی را نداشتند با مشکلاتی مواجه شدند. در نیویورک ستاد برگزاری انتخابات شش هفته بعد از رای‌گیری نتیجه را منتشر و از پیروزی کارولین ملونی در انتخابات مقدماتی کنگره خبر داد. رقیب انتخاباتی او سوراج پتل شکایتی تنظیم کرد و مدعی شد هزاران رای پستی فاقد صلاحیت شناخته شده‌اند و ده‌ها هزار رای نیز بعد از زمان رای‌گیری به صندوق ریخته شده است.
ملونی گفت پتل دارد در زمین ترامپ که مشروعیت انتخابات را زیر سوال می‌برد بازی می‌کند، اما پتل و کمپین انتخاباتی او این اظهارات را اتهام زنی خواندند و گفتند باید امروز این مشکلات برطرف شود تا ماه نوامبر دیگر بهانه‌ای باقی نماند.
۲ سناریوی پیش روی آمریکا در صورت شکست ترامپ
نوآم چامسکی زبان شناس و استاد دانشکده زبان شناسی دانشگاه آریزونا درباره احتمال برهم خوردن انتخابات آمریکا به شبکه خبری «دموکراسی نو» مانور‌های احتمالی از سوی ترامپ را شناسایی کرده است. چامسکی معتقد است آمریکا در ۲۵۰ سال گذشته با چنین شرایطی روبه رو نشده بوده. به همین دلیل انتخابات پیش رو مهمترین انتخابات تاریخ آمریکاست.
او گفته: یک مانور می‌تواند سر باز زدن از پذیرش نتایج انتخابات و اطمینان پیدا کردن از این باشد که فرمانداران جمهوری‌خواه نتایج انتخابات حوزه‌ی خود را به رسمیت نشناسند. این یک کار عادی و خودکار است و از نظر فنی آن‌ها می‌توانند از پذیرش نتایج انتخابات سر باز زنند. می‌توانند تصمیم‌گیری در مورد انتخابات را به عهده‌ی مجلس نمایندگان بگذارند و در آنجا جمهوری خواهان آنقدر هستند که بتوانند انتخابات را به گونه‌ای نمایش روحوضی بدل کنند که، همان‌گونه که گفتم، می‌توان در یک دیکتاتوری متوهم یافت. این یک احتمال است. احتمال دیگر این است که ترامپ از ارتش بخواهد حکومت نظامی اعلام کند.
او به روحیات ترامپ اشاره کرده و گفته رییس جمهور آمریکا جنبه پذیرش شکست را ندارد. هم از نظر روانی هم از این جهت که اگر ببازد و کاخ سفید را ترک کند با مشکلات قانونی مواجه می‌شود. او اکنون مصونیت سیاسی دارد و بیرون از کاخ سفید برای او سراسر باتلاق است. او همه سعی خود را کرده تا از تحقیقات و استیضاح‌ها دوری کند. همه بازرسان کل را به محض آغاز فرآیند استیضاخ اخراج کرده و کاری نبوده که او برای ماندن در کاخ سفید نکرده باشد.
چامسکی سناریوی دوم را سرباز زدن ترامپ از ترک کاخ سفید در صورت شکست خوانده است. او گفته: در چنین حالتی باید به راستی پرسید: چه خواهد شد؟ آیا ارتش دخالت کرده و او را بیرون می‌کند؟ یا چه خواهد شد اگر میلیشیای مسلح آغاز به محاصر‌ه کاخ سفید کند؟ ما نمی‌دانیم. چنین شرایطی، بجز قدرت گرفتن فاشیست‌ها در ایتالیا، آلمان و کشور‌های دیگری در دوره‌ی بین دو جنگ، هرگز در یک دموکراسی کارآمد دیده نشده است.
او به گفته برخی کارشناسان سیاسی استناد کرده و گفته ترامپ به سوی فاشیسم می‌رود، اما حتی این ادعا هم اعتبار او را افزایش می‌دهد چرا که فاشیسم یک ایدئولوژی مهم بوده، اما ترامپ «مانند یک دیکتاتور دون در کشوری کوچک است که سال‌ها درگیر کودتا بوده است».
چالش رای‌گیری غیابی در انتخابات آمریکا
نیویورکر در گزارشی نوشته باید انتظار داشته باشیم بعد از انتخابات نوامبر شکایت‌های متعددی از نحوه شمارش آرا مطرح شود. رای گیری غیابی مشکلات بروکراتیکی دارد که رای گیری حضوری ندارد. حتی در سال‌هایی که انتخابات به صورت عادی برگزار می‌شد هم بسیاری از رای‌های غیابی فاقد صلاحیت شناخته و شمارش نمی‌شدند.
انتخابات آمریکا در مجموع همواره محل سوال و مناقشه بوده است. انتخابات کالج الکترال یا مجمع گزینندگان در حقیقت مرحله ماقبل نهاییز ا روند طولانی انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا محسوب می‌شود. انتخابات رئیس‌جمهور در ایالات متحده آمریکا در حقیقت به صورت دو مرحله‌ای انجام می‌شود.
مردم در روز انتخابات، از یک‌سو به نامزد ریاست جمهوری و معاون وی رأی می‌دهند و از سوی دیگر اعضای هیئت‌های انتخاباتی (گزینش‌گران رئیس‌جمهور) را برمی‌گزینند؛ ولی اگر چه اسم نامزد‌های پست رئیس‌جمهور در برگه‌های اخذ رأی نوشته می‌شود، اما در عمل مجمع گزینندگان به‌طور مستقیم رئیس‌جمهور و معاون او را انتخاب می‌کنند. به این معنی که رأی‌دهندگان هر ایالت گزینش‌گران رئیس‌جمهور را انتخاب می‌کنند و آن‌ها بعداً رئیس‌جمهور را انتخاب می‌کنند. در موارد بسیار نادر این امکان وجود دارد که رأی‌دهندگان در برگهٔ اخذ رأی به نامزدی رأی بدهند، ولی گزینش‌گران منتخب آن‌ها شخص دیگری را رئیس‌جمهور کنند.
به این ترتیب از آنجایی که تعداد اعضای هیات‌های انتخاباتی برخی ایالت‌ها از دیگری بیشتر است (هرچه ایالتی پرجمعیت‌تر باشد تعداد اعضای هیات‌های انتخاباتی آن هم بیشتر است)، نقش ایالات در انتخابات نیز متفاوت خواهد بود. برای مثال نقش ایالت‌های کالیفرنیا، تگزاس و نیویورک نسبت به ایالت‌هایی نظیر یوتا یا مونتانا در انتخاب رییس جمهور آمریکا به مراتب بیشتر است.
به‌طور معمول همواره نامزدی که در ایالتی توسط مردم، حائز رای مردمی بیشتری شده باشد، از سوی هیئت انتخاباتی آن ایالت برگزیده می‌شود (هرچند که استثنائاتی نیز در طول دو قرن وجود داشته‌است). درانتخابات عمومی ماه نوامبر، پس از مشخص شدن میزان آرای مردمی، هر نامزد در هر ایالت، می‌توان با شمارش تعداد هیئت‌های انتخاباتی، نامزد پیروز در انتخابات ریاست جمهوری را شناسایی کرد.
این نحوه برگزاری انتخابات در سال ۲۰۱۶ درنهایت منجر به پیروزی ترامپ شد در حالی که تعداد مجموع آرای هیلاری کلینتون نزدیک به ۳ میلیون بیشتر از آرای ترامپ بود.