القدس العربی:
زمانی که مکرون طبقه سیاسی حاکم در لبنان را متهم به ارتکاب خیانت جمعی کرد، پشت سر این احساسش، احساس خیانت به شخص وی وجود داشت، آنچه که مانع از موفقیت تلاش‌ها برای تشکیل دولت مصطفی ادیب شد و به این ترتیب، نقشه راه فرانسه که این سیاستمداران در سفر دوم مکرون به لبنان متعهد به آن شدند، نقش بر آب شد.
رویداد۲۴ القدس العربی نوشت: چه بسا زمانی که مکرون طبقه سیاسی حاکم در لبنان را متهم به ارتکاب خیانت جمعی کرد، پشت سر این احساسش، احساس خیانت به شخص وی وجود داشت، آنچه که مانع از موفقیت تلاش‌ها برای تشکیل دولت مصطفی ادیب شد و به این ترتیب، نقشه راه فرانسه که این سیاستمداران در سفر دوم مکرون به لبنان متعهد به آن شدند، نقش بر آب شد. واضح است که رئیس جمهور فرانسه طی دو سفر خود به لبنان، تنها به دنبال تقویت روابط تاریخی بین دو کشور نبوده است، در واقع مساله اینجاست که افزایش محبوبیت مکرون در داخل فرانسه، اساسا هدفی است که ارتباط مستقیمی با محبوبیت استثنایی وی نزد فرانسوی‌ها دارد و در ادامه، موفقیت یا شکست رئیس جمهور فرانسه در لبنان، می‌تواند بر شهرت و محبوبیتش در داخل کشورش تاثیرگذار باشد.
در ادامه این مطلب آمده است: همچنین مشخص است که تشدید لحن مکرون در حمله به حزب الله، ناشی از نا امیدی و احساس خیانت بود، چرا که رئیس جمهور فرانسه طی دو سفر خود به بیروت، با چهره سیاسی حزب الله در سطح پارلمان، تعامل داشته و روی تعهدات نمایندگان حزب الله حساب باز کرد.
مکرون فراموش کرده است که اغلب سیاستمداران لبنانی با طرف‌های عربی و منطقه‌ای در خارج از این کشور ارتباط دارند و به همین دلیل، عجیب نیست که رئیس جمهور فرانسه انتقاد را متوجه سعد الحریری کند، که عنصر طایفه گرایی را وارد تلاش‌ها برای تشکیل دولت نمود. گویا مکرون از طبیعت ارتباطات خارجی حریری آگاه نیست.
تمام شاخص‌ها بیانگر این مهم است که عوامل خارجی، مهمترین نقش را در شکست مصطفی ادیب در تشکیل دولت و در ادامه، عذر خواهی اش از عدم موفقیت در این مسیر، داشته اند.
بیشتر بخوانید: کناره‌گیری مصطفی ادیب به معنای «خیانت جمعی» احزب لبنان است
اما مشکل اصلی، نه در پاریس است و نه در هیچ یک از پایتخت‌های کشور‌های منطقه و جهان، بلکه در قلب طبقه سیاسی فاسدی در لبنان نهفته است که ناتوان و ناکارآمد است و به آرزو‌های ملت لبنان خیانت می‌کند، به نحوی که حتی پس از فاجعه بزرگ انفجار بیروت نیز تغییر رویه داده است.
هنگامی که مکرون از احساس شرم خود از این سیاستمداران لبنانی صحبت می‌کرد، به خطا نرفت، همانطور که اعلام او در مورد ادامه همبستگی فرانسه با لبنانی‌ها و باقی ماندن نقشه فرانسه روی میز، برای تشکیل دولت لبنان، اشتباه نبود. اما اشتباه مداوم رئیس جمهور فرانسه، مهلت دادن به طبقه سیاسی لبنانی، برای تشکیل دولت است. گویی که درس‌های شکست مصطفی ادیب و حسان دیاب، برای حکم دادن در مورد فساد سیاستمداران لبنانی، که می‌توانند لبنان را به سمت حالت فروپاشی سوق دهند، کافی نبوده است.